Vandaag is het onze Belgische Nationale feestdag, en 2/3de van onze reis zit er inmiddels op! Ik word om 7 uur wakker, na een uitstekende nachtrust. Het gebeurt dat ik wakker word voor het alarm af gaat, maar soms ook mét het alarm. Stipt om half 9 vertrekken we naar de haven, voor onze boottrip naar het volgende eiland Lombok. Lombok betekent letterlijk 'Spaanse peper'.
Onderweg doen we nog enkele persoonlijke boodschappen voor de lunch. Omdat we vandaag reizen met de boot én de bus, is het lastig om te lunchen. Normaal gezien komt er elk uur een ferry. "Maar hier weet je maar nooit", laat Komang nog weten.
Ik haal geld af om de laatste dagen door te komen, met telkens een 'voorzichtig' bedrag van 1 000 000 Roepia. Ik lees verbaasd op mijn app dat ik nog maar 1/3de van mijn budget heb opgedaan. Met andere woorden: vanaf nu kan ik lekker decadent gaan doen. ;)
De boot is een stuk kleiner dan die van Flores naar Sumbawa. Weldra zit de boot goed vol, en wij zijn het intussen gewend om weer de enige westerlingen aan boord te zijn. Opnieuw gaat alle aandacht naar ons. Er wordt volop gewezen naar ons, en sommige mensen komen spontaan om een foto vragen. Beneden op het gelijkvloers worden alle bussen verzameld. Ook onze bus maakt de overtocht mee, inclusief alle bagage. De tocht duurt 1,5 uur. De inrichting is wél een beetje anders, met aan de kant zetels die in een u-vorm staan. De gordijnen zijn overal toe, dus we kunnen jammer genoeg niet naar buiten kijken. Ik eet mijn chocoladebroodje en kaascroissant op de boot.
Aangekomen op het eiland Lombok, rijden we rechtstreeks naar ons volgende hotel Nirvana hotel in Tetebatu. Dit hotel is gelegen aan de voet van de machtige Rinjani vulkaan, die het eiland domineert. We zagen hem eerder al, in mist gehuld, opdoemen op het andere eiland. Onderweg komen we tal van rijstvelden tegen, waar mensen druk in de weer zijn om te oogsten. Ik maak er deze keer ook een filmpje van. De rijstvelden zijn hier nóg mooier dan op Sumbawa.
Lombok staat vooral bekend omwille van zijn parels. Onderweg vertelt Komang over het proces van het kweken van deze waardevolle parels. Ze schijnen een gele kleur te hebben, en er bestaan 2 verschillende soorten. In Europa betaal je er heel wat meer voor, dus hier moet je zeker je slag slaan! Hij geeft een paar trucs mee om te weten te komen of het om échte parels gaat. Deze parels zijn uniek op heel de wereld.
Ook hier vind je een garnalenkwekerij en hele velden met het verbouwen van sjalotten. Het is minder droog op Lombok dan op de andere eilanden, dus dat maakt zulke plantages perfect mogelijk. Hier vind je prachtige bloemen en planten, maar wel héél andere soorten dan op Flores. Ik denk persoonlijk dat dit te maken heeft met het feit dat de fauna en flora van Flores tot en met Sumbawa tot het Australische continent behoort, en vanaf Lombok tot het Aziatische continent. Het valt mij ook op dat er overal houten huisjes op zee drijven.
Sinds West Sumbawa verschijnen er wagens met paarden in het straatbeeld. Dit zijn Ben Hurs.
Het samenhorigheidsgevoel dat zo zichtbaar was op Flores, is hier beduidend minder aanwezig. Het landschap in Lombok is weer iets glooiender dan Sumbawa. We passeren ook de luchthaven.
Het reisschema wordt, in overleg, ook iets aangepast. Zo slaan we, onderweg naar de Gili-eilanden, het tempelcomplex van Narmada over. In plaats daarvan wil Komang ons meenemen naar de plaatselijke vissershaven (iets wat eigenlijk helemaal niet zo gebruikelijk is voor toeristen), omdat hij wil dat we kennismaken met het 'échte Indonesië'. "Tempels kunnen jullie ook nog op Bali bezoeken." ...En wie zou hem, met zoveel ervaring in pacht, durven tegenspreken?
De rit naar het Nirvana hotel is wederom prachtig. De omgeving is ontzettend mooi. Surprise: we ontmoeten de eerste westerse toeristen sinds twee weken, een groepje Nederlanders. We vieren onze aankomst om 16 uur gepast met een vieruurtje: een stuk van de resterende watermeloen, die we onlangs hebben gekocht, en een welkomstdrankje.
Er is constant muziek in het hotel. In combinatie met de geluiden van de moskee (overigens niet bijster goed gezongen, en vaak houden ze dit dan ook nog eens meer dan een vol uur aan) en de natuur zorgt dit voor een kakofonie van geluiden. Ik krijg kamer nummer 3, met uitzicht op de tuin en het restaurant. Achteraan is een zwembad, en wanneer je over de rand van het zwembad leunt kijk je rechtstreeks neer op een rijstveld!
In de kamer ligt een menu. We eten hier immers in het hotel. Ik ga die avond voor een orange juice en de coconutchickensoup, onder het label 'the chef's signature'. Het is een fantastische maaltijdsoep. Topklasse!! Onze reisleider eet niet mee. Hij rijdt naar zijn huis, een goede 70 km verderop. Het personeel is erg gastvrij. De bediening doet zélf suggesties om te bestellen.
Er is in de kamer zelfs een usb-aansluiting aan de televisie. Wel zo handig om mijn action camera aan op te laden (dan heb ik mijn powerbank daar niet meer voor nodig). Mijn tip is dan ook: kijk altijd de televisie na voor usb-aansluitingen!
We overnachten vanaf nu 2 keer op dezelfde plek, en dat zorgt voor meer comfort en rust. Typisch voor elk hotel tot nog toe, is dat er altijd een klein terras aan de kamer is. Perfect om nog enkele nota's te maken. Het is niet te warm in de kamer, dus de airco hoeft niet opgezet te worden.
s' Ochtends is er een à la carte menu voorzien, waarbij je vier verschillende opties krijgt. Deze formule hebben we tot nu toe nog niet gehad. Ik kies voor de banana pancake en een koffie. We krijgen er ook nog een schaaltje met vers fruit bij. Het is wel een hele klus om het zakje met de siroop open te prutsen. Ik heb de inkeping snel gevonden, maar dan nog is het een heel gedoe.
Van 8 uur tot en met 14 uur gaan we wandelen in de buurt. We vetrekken vanuit het hotel met een lokale gids, die verdacht goed Nederlands spreekt. Komang gaat niet mee. De route is werkelijk prachtig. Het groen is zó overweldigend dat het op de ogen pakt. We lopen grotendeels over sawadijkjes. Dit zijn hele smalle paadjes die langs en over de rijstvelden lopen. Het vergt best wel concentratie én de nodige dosis evenwicht. Eén keer stap ik er toch naast, met als gevolg dat mijn schoen vol modder is. De Rinjani vulkaan is altijd een constante op de achtergrond.
Onderweg komen we diverse plantages tegen: vanille, kolen, kruidnagel, pindanoten (= deze laatste groeien niet aan een boom),.... We zien mensen aan het werk in de rijstvelden. Hier in Lombok kan men, mede door de gunstige weersomstandigheden, tot 3 keer per jaar rijst planten en oogsten.
Het landschap wordt nóg indrukwekkender als we langs de rand van een woud lopen en een dieptezicht krijgen op de omliggende rijstvelden.
Op een gegeven moment nemen we een afslag naar de waterval. Dit kan enkel omdat we met een klein groepje zijn. Ik klauter over de rotsen. Fijn dat we deze tussenstop hebben gekregen! Op het einde van de wandeling trekken we een klein stukje jungle in. We spotten al van ver zwarte aapjes in de bomen, en die zijn erg talrijk! De gids zegt dat we geluk hebben, want dat ze zich normaal niet zo snel laten zien.
Na afloop krijgen we een heerlijk buffet in een plaatselijk restaurant, waar Komang ons opwacht. Ik koop er een pakje van 8 vanillestokjes voor de belachelijk lage prijs van 5 euro (= ter vergelijking: bij ons kost 1 vanillestok gemakkelijk 7 euro). Zoals altijd smaakt het eten overheerlijk. Ik neem van alles één schep, zodat ik zeker alles geproefd heb.
Het valt me op dat het hier in de namiddag altijd bewolkt wordt. s' Avonds krijg ik het advies van de ober om voor de ossenstaartensoep te gaan. Ik volg zijn advies op, en krijg er geen spijt van. Dit gerecht heb ik nog nooit eerder gegeten. De bouillon is van hoogstaande kwaliteit, en het vlees smelt in de mond. Dit is een voortreffelijke maaltijd, en behoort zeker tot de top 3 beste keren dat ik hier gegeten heb. Het restaurant hier is echt een aanrader! We rekenen meteen af. De maaltijd, inclusief drank, kost 5,5 euro.
de vele uitzichten op de rijstterrassen onderweg zijn verbluffend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten