Het landschap verandert continu. We komen nu in de Kleine Karoo, of beter gezegd: een halfwoestijn. Andre legt uit dat het hier bijna nooit regent. De aarde verdort en kleurt geel, groepjes cactussen her en der, slechts enkele struiken,... De huisjes liggen opeengepakt en 'geplakt' tegen de heuvels. Het een maakt hier al gauw plaats voor het ander.
's Middags lunchen we bij een leuke plek: Het Hagenhuis. Wij gaan aan een tafeltje zitten, nabij een vijver met twee eendjes. Er drijft zelfs een houten kop van een krokodil rond. Ik kom op een idee en probeer de eendjes én de kop van de krokodil zó in de lens van mijn fototoestel te krijgen dat hij nog net binnen het beeld valt. Net echt! Er staat ook een bordje met 'Kleinhuisie'. Niet iedereen heeft in eerste instantie door dat het om een toilet gaat.
In de late namiddag komen we aan in ons hotel: Karoopark Guest House. We besluiten meteen dat we hier gerust nog wat langer zouden kunnen blijven, want het eerste dat meteen in het oog springt is het zwembad en de uitnodigende ligstoelen rondom. Het is een erg compact, sfeervol hotel en de meeste kamers liggen allemaal op dit binnenplein. Er is ook een terras met bar. Tegen de witte muren prijken enkele woorden en symbolen, gemaakt van ijzerdraad: hartjes en kruisen. We krijgen ook hier een welkomstdrankje. Voor één keer is mijn kamer eens niet ver wandelen.
Helaas kunnen we niet van onze kamer en het zwembad genieten, want we vertrekken meteen met de minibus. Hiervoor wordt onze groep in twee aparte groepen gesplitst, en elke groep krijgt een gids. We gaan vanavond een avondexcursie doen: een rit omhoog naar The Valley Of Desolation, een bijzonder geologisch verschijnsel. Dat wordt dus een héél bijzondere zonsondergang. Het is prachtig en helder weer, zo beaamt ook onze gids. We are very lucky... maar niet de boeren in de buurt die snakken naar water om hun gronden vruchtbaar te maken en vee te onderhouden.
We stoppen eerst bij een gigantisch meer en krijgen wat uitleg. Het valt mij meteen op hoe goed en accentloos deze dame (onze gids is een vrouw deze keer) het Nederlands beheerst.
Vervolgens rijden we verder omhoog, met de nodige tussenstops en uitkijkpunten onderweg. De zon begint al te zakken en werpt subtiele schaduwen over het landschap. De uitzichten zijn dan ook adembenemend.
Op een gegeven moment stopt de bus. Het laatste stukje moeten we wandelen, een kleine 10 minuten te voet. Boven gekomen wachten we tot de zon onder gaat. In tussentijd is er wijn en bier voorzien.
Dit moment doet mij terugdenken aan de zonsondergang op Lion's Head, met uitzicht op de oceaan aan de ene kant en uitzicht op Kaapstad aan de andere kant van de berg. Dit landschap is van een andere orde. Het blijft bijzonder om te zien hoe het zonlicht met de rotsen speelt en goudkleurig maakt. Pure poëzie, als je het mij vraagt.
Een halfuur later verdwijnt de zon achter een rots en verspreidt een laatste rode gloed die langzaam vervaagt. Er worden nog gauw enkele selfies genomen, en ook ik ontsnap er niet aan. Onderweg naar beneden is er nog steeds verkleuring te zien. Wondermooi!
s' Avonds is er buiten op het terras diner met driegangenmenu. Er wordt tomatensoep opgediend, mijn lievelingssoep. Met wat chance speel ik ook nog de portie van één van mijn lieve medereizigers binnen. Heerlijke soep! Er staat springbok op het menu, en dat smaakt niet slecht. De gids van daarstraks geeft een korte speech en we krijgen zelfs een digustief voorgeschoteld. Het schijnt goed te zijn voor de sinussen, en natuurlijk nog voor zó veel meer. De laatste tijd worden we overal wel verwend met zulke shotjes. Ik kan het in elk geval wel smaken!
De volgende ochtend hebben we vrij. We verkennen het stadje, met onder meer twee kerken en het museum. Ik had meteen een déjà vu gevoel met Stellenbosch. Allemaal witte gebouwen in Hollandse stijl, waarvan de gevels rijkelijk versierd zijn. We nemen ook een kijkje in de kerk.
We zetten onze reis verder naar het Addo Elephant National Park. Er vindt een
4x4 safari plaats in de namiddag. We nuttigen onze lunch in het plaatselijke restaurant, en ik bestel tagliatelle arabiata. Het zit er stampvol. In het park is er bovendien ook een ondergrondse ruimte, en er is verder een indrukwekkend uitkijkpunt op een groot deel het park..
Om 2 uur worden we opgepikt voor de safari, die ruim 4 uur zal duren. Addo is een groene, beboste omgeving. We komen allerlei dieren tegen: kuddes olifanten met kleintjes (en op advies van Andre heb ik deze keer extra op details gelet door enkele foto's in close-up te nemen), koedoes, diverse antilopen, marmotten, bergzebra's (NIET dezelfde als die in Kruger),... zelfs leeuwen, en die komen bijna niet voor in dit park.
Al bij al is het een mooie dag waarin we redelijk wat wild spotten. Ik heb enkel een beetje last van de wind en het opstuivende zand onderweg. Halverwege wacht ons nog een aangename verrassing, wanneer blijkt dat ze voor ons een tafel vol lekkers en wijn hebben voorzien.
De 4x4 brengt ons rechtstreeks naar ons hotel: 'Zuurberg Mountain Village', maar de rit is een echte tegenvaller. Het is erg koud in de open jeep. Het is bovendien nog een heel eind omhoog rijden, scherpe bochten langs steile afgronden. Eenmaal aangekomen ben ik verkleumd. Straks heb ik opnieuw een sinusitis beet!
We logeren in chalets, en opnieuw zit ik in het laatste en verste huisje. Gelukkig is het maar voor één nacht. Veel tijd hebben we niet. Ik werp een snelle blik in mijn kamer (er staan zelfs twee kleine flesjes alcohol en er is een ijskast), neem een (goede, ruime, warme!) douche en rep mij naar het buffet. Het is erg chique, en dat is ook te zien aan het prijskaartje achteraf: dubbel zoveel als bij de vorige locaties (wat in Europese termen gezien nog steeds erg weinig is voor wat je krijgt). Ik ga op tijd naar bed.
Ik ben blij dat we twee dagen verblijven in Knysna . Zondag een rustmoment, om wat orde op zaken te stellen. Ik ga de boottocht in Knysna niet meedoen, maar opteer graag voor het olifantenpark in de namiddag. Slaapwel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten