Toch krijgen wij onderweg regelmatig het gevoel dat wijzelf de attractie zijn, en zeker hier in deze arme streek. Als we bijvoorbeeld kleine dorpjes passeren, dan kijken vooral de kinderen hiervan op. Ze zijn het uiteraard niet gewoon dat hier bussen voorbij komen. Zij moeten allemaal gemiddeld 6 km te voet afleggen naar hun school! De kinderen kunnen hier niet rekenen op openbaar vervoer zoals bij ons, en op een lift al evenmin. Vaak zie je kindjes van amper 6 jaar oud in de gietende regen rakelings langs de snelweg lopen. Levensgevaarlijk en ongezien voor ons, maar hier is het doodgewoon.
Ik ben blij dat ik weer enkele stempels bij heb in mijn paspoort, helaas staat eentje er maar voor de helft op. Foei!
Onderweg zien we een waaier aan landschappen: dorpjes wisselen elkaar af met weids uitgestrekte, heuvelachtige en kleurrijke panorama's. De kleur geel domineert, en overal tref je koeien. Af en toe een marktje. Onder de bomen rusten enkele mannen. We trekken hoger en hoger de wolken in, tot wel 2000 meter hoogte. Een beproeving voor mijn oren! Op den duur wordt het landschap mistig en vage silhouetten tekenen zich af.
We houden even halt bij het Magugadam, en het stuwmeer dat er achter ligt. Volgens onze gids is het een indrukwekkende dam, die je nergens ter wereld ziet. Het is inderdaad wat anders dan ons meer van Bütgenbach, vooral omwille van de bergachtige omgeving. Vissen mag je hier enkel en alleen met een geldige vergunning, of anders word je stante pede als een echte schelm in de boeien geslagen en naar de gevangenis gevoerd (zoals we onderweg ook echt gezien hebben).
Voor onze lunch stoppen we bij een prachtige plek: een glasfabriek 'Ngwenya Glass'. De omgeving is werkelijk prachtig en er lopen ook veel pauwen rond. Ik eet er een eenvoudige sandwich met kaas en ham. Het is boeiend om tijdens de resterende tijd een kijkje te mogen nemen in de aangrenzende glasfabriek. Iedereen heeft er een aparte taak. In de plaatselijke winkel zijn heel wat mooie creaties te bewonderen. Ik heb wijselijk niets gekocht, want dat komt anders niet goed met mijn 'overvolle' bagage.
Daarna rijden we, in de vroege namiddag, naar ons hotel: 'Lugogo Sun'. Een groot verschil met onze accommodatie in Kruger! Ik ben één van de gelukzakken, want ik heb zicht op de prachtige tuin en het zwembad (en niet op de drukke straatkant met de bussen), én er is zelfs een klein balkonnetje.
Het avondbuffet is ook hier 'uitstekend' te noemen: overvloedig! Er is bijvoorbeeld ook de mogelijkheid om vlees, groenten en noodles te kiezen en live te laten wokken. De Aziatische keuken neemt hier een prominente plek in. Ik heb iedereen van de groep ginder getoond dat ik een grote eter ben.
's Avonds na de maaltijd word ik plots overvallen door een oogmigraineaanval. De laatste aanval dateert alweer van 4 maanden geleden, maar dit heeft ongetwijfeld te maken met de onregelmatigheid van mijn bioritme en de vermoeidheid van de laatste dagen. Tsja,... ik heb al deze vervelende gezondheidskwaaltjes geërfd van mijn papa vrees ik. We kruipen allemaal lekker op tijd in ons bed. Gelukkig moeten we 's ochtends niet te vroeg op. Intussen heb ik ook al twee prachtige munten van dit land verzameld. Een mooi souvenier voor in mijn fotoalbum.
Op donderdag 18 oktober is mijn allerliefste metekindje Amber jarig. 3 jaar oud! 'Gelukkige verjaardag, lieve schat!'
Op een ietwat 'comfortabel' uur mogen opstaan doet deugd. Vandaag staat er immers heel wat op het programma. Het ontbijtbuffet is ook al zo enorm uitgebreid, dus we hebben zeker niet te klagen. Ik heb mijn stunt van die ochtend klaar: een 'rauw' ei kapot slaan zonder te morsen. Gelukkig voor mij blijft alles mooi op mijn bord. Ik grap tegen de anderen dat ik dan maar van kunstrichting moet veranderen. Voortaan alleen maar conceptual art. ;)
Vandaag komen we wat meer te weten over hoe de Swazi's leven. Hiervoor trekken we met de bus naar 'Swazi Cultural Village'. Hier staan nog authentieke hutten van een traditionele familie. We rijden over een nieuwe geasfalteerde weg en de kinderen zwaaien allemaal naar ons. We voelen ons echt 'toeristen'. Het weer is zwaar bewolkt, maar gelukkig voor ons van korte duur.
Een vriendelijke man, getooid in de traditionele kledij, wacht ons op en leidt ons door het dorp. De omheining met de hoeveelheid horizontale palen rondom maken duidelijk met welk soort ruimte we hier te maken hebben.
Te beginnen met de hut van de medicijnman. Vervolgens komt de kookplaats aan bod. We maken ook kennis met de woning van de grootmoeder, een belangrijk persoon naast het stamhoofd. Elk gezin heeft drie hutten: één om te koken, één om bier te brouwen en één om te slapen. We komen heel wat zaken te weten over de structuur van deze gemeenschap, hun leefwijze en gebruiken.
Vervolgens worden we getrakteerd op enkele dansen in combinatie met zang. Deze show heeft bijna een half uur geduurd. Nu snap ik ook hoe het komt dat al die dansers zo gespierd zijn. Zo'n goede conditie vergt heel wat training! Halverwege word ik door één van de mannelijke dansers uitgenodigd om mee te dansen. Geduldig legt hij mij de stappen hardop uit, want aan mij is helaas geen groot danser verloren gegaan. 1 links, 3 rechts, vier links,... Het lijkt wel een breiwerk. Ik begin het nog leuk te vinden op den duur. Onvergetelijk!
Meteen daarna gaan we een kijkje nemen naar de Mantenga watervallen, op een kleine 10 minuten wandelen van het dorp. Overigens een prachtige plek om mooie wandelingen te maken. Swaziland spreekt mij tot hiertoe alvast geweldig aan.
Hierna gaan we nog even terug naar ons hotel om ons op te frissen. Omstreeks 13 uur gaan we lunchen op een mooie plek waar onder andere kaarsen (= swazicandles) worden verkocht. Ik heb er een klein olifantje gekocht (een kaars weliswaar ;)). De lunch bestaat uit een heerlijke maaltijdsoep met brood en toast. Méér dan voldoende voor 's middags. We krijgen de kans om de plaatselijke winkeltjes te ontdekken. Ik ben uiteindelijk blij dat ik toch een typisch souvenier uit Swaziland heb gekocht.
Na de lunch rijden we meteen door naar het Mlilwane Wildlife Sanctuary. De zon schijnt volop en er zijn slechts enkele wolkensluiers, bij een aangename temperatuur van 23°celcius. Ideaal weer voor een bushwandeling. De gids vertelt ons veel over de soorten planten en bomen die er groeien. Veel van de aanwezige planten zijn eetbaar en/of hebben een geneeskrachtige werking. Zo is er bijvoorbeeld ook munt te vinden.
De wandeling gaat door open velden, een stukje bos op het einde, en duurt ongeveer twee uur. Ik voel mij volledig in mijn element. De dieren lopen hier vrij rond, op slechts enkele meters van ons vandaan. Ik adem de zuivere lucht enkele keren diep in door mijn neus. Het doet ongelooflijk veel deugd. De zon gaat al onder, en nu zijn de schaduwen en schakeringen op hun mooist. Ik profiteer ervan om nu nog enkele mooie foto's te nemen. De avond wordt afgesloten met, hoe kan het ook anders, een 'fantastisch' buffet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten