Maandagmorgen werden wij en nog enkele andere vrijwilligers opgepikt door de mensen van de organisatie. Ik moest afscheid nemen van de twee grappige, Russische meisjes, maar wie weet spreken wij nog eens af gedurende de komende weken.
Ditmaal geen walvissen of andere dieren maar tot mijn verbazing wel twee Vlamingen gespot, en nog wel een jongen van Hasselt en een meisje van Zandhoven. Met twee minibussen reden we naar een centrale plaats in Kaapstad, alwaar wij een hele hoop praktische informatie kregen over ons project en de tours.
De mensen van SASTS hebben ons zeer goed verwelkomd en opgevangen. Na een lichte lunch in Cape Town City maakten wij een korte wandeling door de stad. De tijd tikte weg, en de ontmoeting met ons gastgezin naderde. Het huis was precies zoals ik het gevonden had op het internet: een groot, geel gebouw op de hoek van de straat. Ik ben terecht gekomen bij mr. en mrs. Gool, die ons meteen kwamen verwelkomen. En met 'ons' bedoel ik Nicole, een aardig Zwitsers meisje van eveneens 28 jaar oud. Samen delen wij (voorlopig) een kamer op het gelijkvloers. Zij verblijft, net als ik, vier weken in het gastgezin maar reist dan nog een maand door Zuid-Afrika. Het huis heeft zelfs een 'verdoken' zwembad binnenin. Verder is er er een lounge met TV op de eerste verdieping, waar wij terecht kunnen voor een babbel met de andere vrijwilligers.
Naast ons zijn er op dit moment nog negen andere vrijwilligers aanwezig in dit 'mini-hostel'. Zeven van hen zijn Duitsers (je hoort hier letterlijk overal Duits rondom je oren), één van hen een Oostenrijker en dan nog een Italiaanse. s' Avonds zien wij elkaar bij het avondeten, dat om 18 uur wordt opgediend en vooral bestaat uit rijst met curry, en van groeten een soort dressing, bonen... Het smaakt zéér lekker. Het eten wordt in grote schalen opgediend, en wij (de vrijwilligers) zitten met z'n allen rond één lange tafel. 's Ochtends zijn er ontbijtgranen met melk, wit en bruin brood, confituren, boter. Wij maken dan ook onze lunch voor 's middags klaar.
De andere vrijwilligers zijn al vroeg uit de veren en hebben andere projecten, dus Nicole en ik gaan, onder begeleiding van mrs. Gool, te voet naar de school. Dat is zo'n twintig minuten stappen.
Het weer is hier uitstekend gedurende deze periode van het jaar. s' Ochtends vroeg is het vrij koud, maar de zon breekt al snel door en dan halen we al gauw maxima van 25 à 26 graden, af en toe zelfs nog iets meer. Ook voor de komende dagen voorspellen ze zeer goed weer.
Nicole en ik hopen onderling met verschillende vrijwilligers af te spreken, zodat we leuke activiteiten kunnen plannen. Wij werken in de school van 8 uur t.e.m. 13 uur, dus die flexibele uren geven ons de mogelijkheid om ook activiteiten te plannen op doordeweekse dagen.
De school waar we opereren heet 'Sunnyside Primary School'. Nicole geeft les in grade 1 (= eerste leerjaar), en ik geef les in grade 2 (= tweede leerjaar). Later zal ik nog foto's nemen en video's posten.
Mijn klas telt ruim 41 leerlingen, dus dat is erg hectisch. De leerkracht deelt de klas dan ook in groepen. Het is de bedoeling dat ik in elke groep even ga helpen. De kinderen knuffelen graag, en ze stellen ook heel wat vragen. Ik kreeg ook even de kans om te 'opereren' in grade 7 (= zesde leerjaar). In die klas zitten veel minder leerlingen, en het is overzichtelijker.
De meesten van hen hebben (enkel) een potlood, dus stelde ik voor om hen stap voor stap een portret te leren tekenen. Voor alle leerlingen was dit een heel nieuw gegeven, maar hun resultaten waren aardig gelukt en tof om te zien. Eén leerling toonde mij een map met allemaal tekeningen, uitgewerkt in potlood.
Ze spreken mij hier allemaal aan met 'miss', wat zoveel betekent als 'juffrouw'. Toen ik één van hen vroeg om België te tonen, wisten ze dat niet, maar alle jongens konden wel vlekkeloos de namen van onze 'Rode Duivels' opsommen. Nu ja, Zuid-Afrika wordt dan ook het voetballand bij uitstek genoemd.
De leerlingen stelden mij heel wat vragen, en het was een plezier om ze te beantwoorden. Ik heb mijzelf wel drie keer moeten voorstellen, maar dat vond ik niet erg. De taal die in de school gedoceerd wordt is Engels, en daarnaast Zuid-Afrikaans. De kleine kinderen toonden mij enkele boeken. Ik heb ze ook geholpen bij het schrijven en rekenen. De leerkracht neemt sommige groepen apart en leest hen dan voor uit één van de boekjes. Het is best leuk, maar wel erg druk. Je moet beroep doen op je eigen vindingrijkheid, want er ontbreekt een zekere structuur, vooral in de jongere klassen.
Elke leerling vroeg om een tekening van mij in hun boek, want ze hebben natuurlijk nog nooit een 'kunstenares' zien tekenen!
Benieuwd wat de volgende dagen zullen brengen, maar dat horen jullie later want ik moet mijn adapter terug afstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten