Mijn eerste dagen op Sunnyside Primary School zijn tot nog toe uitstekend verlopen. Grade 2 telt maar liefst 41 kinderen, en die komen uit verschillende lagen van de bevolking. Mrs. Benjamin is 'teacher', en zo word ik ook genoemd. Af en toe zelfs 'nele'. Op sommige dagen komt er een extra assistente helpen, en dat is zeker nodig!
De leerlingen in deze school dragen allemaal een uniform, behalve op vrijdag. Tijdens deze dag mogen ze hun gewone kleren dragen, en geven ze s' ochtends geld om burgers te kopen. Dit geld dient om materiaal te kopen voor de school.
Mijn rol bestaat erin om de teacher te assisteren. Dat betekent dat ik de leerlingen mee individueel begeleid waar nodig, vooral de kinderen met een leerachterstand. De klasgroep is dan ook opgedeeld in groepen met drie niveaus.
Hier geven de kinderen regelmatig knuffels en snoepjes. Voor hen is dat een teken van respect. Zij starten de dag altijd met een ochtendgebed. Vervolgens groeten zij elkaar en de 'teacher'. Daarna tellen ze (tijdens de rekenlessen) klassikaal luidop tot 200.
De laatste tijd zijn we voortdurend in confrontatie gekomen met het begrip 'African Time'. Wanneer je bijvoorbeeld iets vraagt aan iemand, weet je nooit zeker of het wel zal worden uitgevoerd. s' Ochtends staan de kinderen in de rij, maar het is nooit zeker of de leerkracht opdaagt, of wanneer hij of zij opdaagt. Al heb ik niet te klagen met Mrs. Benjamin. Ik krijg genoeg vrijheid om persoonlijke initiatieven uit te voeren. Tot nog toe was ik vooral haar helpende hand. Terwijl zij één groep onder haar hoede nam, begeleidde ik de andere, en vice versa.
Woensdag stond er wiskunde op het programma, cijfers aftrekken en delen. De teacher schrijft sommen op het bord, en de leerlingen moeten deze overschrijven en oplossen. Zij hebben elk een cijferblad, maar soms legde ik het ook uit aan de hand van een taart,...
Intussen leest Mrs. Benjamin voor aan een andere groep in de leeshoek, meestal in het Engels maar soms ook in het Zuid-Afrikaans.
Na de pauze legde ik elk groepje uit hoe ze stap voor stap een kubus (= 3D- beeld) kunnen vouwen. Ik stelde hen allerlei vragen, aan de hand van didactisch materiaal. De 'sterke' kinderen helpen soms de zwakke. Doordat de klasgroep zo groot is, is er nauwelijks ruimte om de zwakkeren te begeleiden. Ook niet na de schooluren. Nicole en ik zijn op dit moment de enige vrijwilligers, want het schooljaar loopt op zijn einde. Onze hulp wordt dan ook heel erg op prijs gesteld. Dit werk geeft ons ontzettend veel voldoening, en de kinderen helpen ons Engels te verbeteren.
Tijdens de pauzes (= twee blokken van telkens twintig minuten), krijgen wij de kans om in de leraarskamer een tas koffie te gaan drinken.
In overleg met Mrs. Benjamin mag ik volgende week ook een aantal eigen lessen uitwerken: maandag een les over dieren, woensdag een les over aardrijkskunde en vrijdag (uiteraard!) een les over kunst. Ik heb boeiende boeken en veel inspiratie, dus dat komt zeker goed.
Op woensdag 5 november starten de eindtesten, een dikke maand voor de 'grote vakantie' in Zuid-Afrika begint.
Een volgende keer zal ik kort wat vertellen over het schoolsysteem en de infrastructuur van de school.
Elke donderdag hebben de kinderen een uurtje sport, op het veld naast de school. Zij doen dan eerst stretchoefeningen, en vervolgens doen ze wedstrijdje zaklopen, met de bal werpen,...
Nadien hebben ze taaloefeningen, ze schrijven de zinnen over in hun boek en moeten (bijvoorbeeld) het adjectief in de zin onderstrepen. Soms is er ook tijd voor 'een boekje in een hoekje', en dan lezen ze voor uit hun boekjes.
s' Namiddags zijn we met de minibus naar de stad gereden, een aparte ervaring. Wij bezochten het Waterfront, een soort shoppingcenter. Nadien reden we met de taxi terug naar huis.
Het leven in Kaapstad is goedkoop. Om een idee te geven: een brood bij ons kost maar liefst vier keer meer (!), een taxi voor twee personen kost 14 EURO heen en terug (voor een uur rijden).
Tijdens onze wandeling naar school worden wij meestal begeleid door Mrs. Gool. Overal waar we komen worden we gewaarschuwd voor criminaliteit, en her en der in de straten staat security op wacht. Het geeft ons een onaangenaam gevoel, maar zolang we de veiligheidsvoorschriften opvolgen kan er niets gebeuren.
Vandaag vertelde ik de klas over België en toonde ik hen een fotoalbum van de tekenschool waar ik les geef. Ze waren erg onder de indruk. Vervolgens las ik hen een zelfgeschreven en geïllustreerd verhaaltje voor, en hebben wij dat besproken in verschillende groepen. Gelukkig heb ik (geslaagd) videomateriaal!
In ons huis logeren elf vrijwilligers, en we zien elkaar tijdens het avondmaal, waarbij meestal rijst geserveerd wordt. Soms staan er ook vis en pasta op het menu. Voorlopig slapen Nicole en ik op het gelijkvloers, tot en met dit weekend. Dan verhuizen we naar de kamers op de eerste verdieping, bij de andere vrijwilligers. Ik zal onze kamer missen, want ze is erg comfortabel. Er staat zelfs een computer op het dressoir.
Het weekend komt eraan en we hebben uitgebreid plannen gesmeed, maar daarover vernemen jullie later meer. Intussen laat ik jullie meegenieten van enkele foto's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten