Ik had jullie beloofd om wat meer te vertellen over de werking van Sunnyside Primary School. Naast de talrijke beeld- en filmopnames die ik reeds heb gemaakt om een algemene indruk te geven, breng ik ook graag mondeling verslag uit.
Zo starten ze maandagmorgen traditiegetrouw met een bijeenkomst van alle klassen op de speelplaats. De directeur komt dan een korte speech geven. Tot onze grote verbazing werden ook Nicole en ikzelf vernoemd. Er werd uitgelegd dat wij vrijwilligers waren, en wij mochten naar voren komen om ons voor te stellen aan de hele school. Nu weet iedereen dus wie wij zijn, en we zullen het geweten hebben! s' Ochtends komen de kinderen ons al van verre begroeten, en ze kunnen amper van ons lijf blijven. Ze roepen dan luidkeels: 'teacher, teacher!'
Het Capetonian accent is enorm moeilijk om te begrijpen. De klanken worden er heel anders uitgesproken dan het 'normale' Engels zoals wij dat kennen. In het begin heb ik meermaals moeten vragen om te herhalen. De mensen praten er meestal snel en zonder onderbrekingen of adempauzes.
Het begrip tijd heeft hier inderdaad een andere connotatie, maar niet altijd! De leerlingen zijn (op een uitzondering na) steeds allemaal aanwezig in de klas, én ze zijn stipt.
Het weer daarentegen heeft hier vele gezichten, en op sommige dagen kunnen er wel vier seizoenen tegelijk zijn in één dag! Deze week was het weer niet al te goed, dus hopelijk wordt het terug zo mooi als de vorige twee weken.
In de klas betuigen de kinderen ons hun dankbaarheid door het geven van snoepjes en zelfs leuke tekstjes. Dit soort zaken bewaar ik zorgvuldig. Het valt op dat de kinderen hier heel veel snoepen tijdens de pauzes, en dat wordt zelfs toegestaan in de klas. Boeken en rugzakken liggen vaak onoverzichtelijk en kriskras door elkaar. Achteraan in de klas zijn schappen om de verschillende boeken in te bewaren. Tijdens de 'speeltijden' zie je regelmatig kinderen met waterijsjes rondlopen.
Mrs. Benjamin heeft mij ook verteld dat ze na schooltijd ook nog eens de remediëring van de 'zwakke' leerlingen op zich neemt. Wie aangepast onderwijs wil, moet er voor betalen en niet iedereen heeft die mogelijkheid. De regering is rijk, maar investeert niet in dit soort (broodnodig) onderwijs.
De klassen zijn hier 'overvol' en er zijn te weinig leerkrachten. Dit is echter enkel het geval in 'publieke' scholen. De privéscholen tellen 'slechts' 20 leerlingen, en is enkel weggelegd voor de 'hogere' klasse. Zij hebben ook meer middelen en mogelijkheden.
Men kan merken dat er een zeker gebrek aan structuur is in de klas. De leerkracht kan onmogelijk alle resultaten controleren. De klasgroep heeft zichtbaar 'nood' aan een vorm van respect. Wanneer gevraagd wordt om te zwijgen, luisteren de leerlingen vaak niet. Ze zijn enkel gefocust tijdens de momenten dat de leerkracht in discussie treedt met de leerlingen, en hen vragen stelt over de te behandelen leerstof van die dag. Bovendien zit er een leerling in de klas met een extreme vorm van ADHD.
Deze week kreeg ik de kans om mijn eigen idee uit te werken: het tonen van één van mijn flapboeken over dieren. Elke dag had ik een andere groep. Naast een vragenronde was er op het einde ook een korte tekenopdracht voorzien.
Qua didactische materialen heeft mijn klas enkel een bibliotheek met Engelse en Zuid-Afrikaanse boekjes. Regelmatig ga ik de klas rond, en dan moeten ze mij er twee pagina's uit voorlezen. Of de leerkracht leest zelf voor, of de leerlingen lezen klassikaal in kleine groepjes.
Elke dag doen ze een ander vak, en dan geeft mrs. Benjamin telkens een beetje uitleg en stelt ze (controle)vragen. Vervolgens nemen de leerlingen de leerstof over in hun boek en moeten ze dit oplossen. Tussendoor gebruiken ze ook educatief spelmateriaal.
De klas is uitgerust met de basisvoorzieningen (zoals potloden, kleurpotloden, papier,...), maar extra materiaal is zeker en vast noodzakelijk. Dat ga ik nu dus in orde brengen!
Verder gaat alles z'n gewone gangetje, en vervul ik mijn taak als 'assistente'. Ik help, begeleid, corrigeer en leg uit waar het nodig is.
Vandaag was het een beetje een speciale les, want er was een jarige in de klas. Na de sportactiviteit trakteerde de juf met appelsiensap en snoepjes. De mama van de jarige zelf had cupcakes gemaakt voor iedereen, en er was zelfs ééntje voor mij voorzien.
De jarige zelf mocht een feesthoed opzetten en acht kaarsjes uitblazen, terwijl er een ingestudeerd verjaardagslied werd gezongen. Dit moment heb ik gelukkig op video vastgelegd.
Zo is de week rustig verlopen, maar soms toch met de nodige spanningen in ons gastgezin...
Woensdagnamiddag zijn wij met een groepje van vijf naar het Waterfront in de stad gereden.
Morgen gaan Nicole en ik naar de stad voor twee 'City Walking Tours', om zo meer te weten te komen over de stad en enkele voorname bezienswaardigheden te ontdekken.
Aansluitend brengen wij ook een bezoek aan één van de grootste en beroemdste markten in Kaapstad, Green Market Square, om enkele leuke soeveniers op de kop te kunnen tikken.
Zaterdag hoop ik een bezoek te brengen aan enkele belangrijke musea in de stad.
In het gastgezin is er stilaan een 'leegloop' aan de gang. Nicole en ik zijn de laatste gasten van dit seizoen, en dat valt niet zo in goede aarde. Dit weekend vertrekken er namelijk drie meisjes, en dat betekent dat Nicole en ik alleen zullen overblijven. Wij maken ons zorgen, omdat dit een heleboel zaken bemoeilijkt. Hopen maar dat er snel een oplossing uit de bus komt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten