Beste lezers,
Het (b)lijkt lang geleden dat ik de digitale pen nog eens heb gehanteerd. Wat is schrijven ook alweer? Zou het mij nog lukken? Laten we het gewoon proberen, want ik heb intussen stof genoeg om over te reflecteren!
Als ik het afgelopen 'corona'jaar 2021 zo overschouw (dit woord kwam volgens mij tot op heden nog niet voor in mijn vorige posts, dus dat zegt genoeg), dan zie ik dat dit jaar ongeveer een kopie is van 'corona'jaar 2020. Werken, eten, slapen, werken, eten, slapen,...zes (tot soms zelfs zeven) dagen lang aan één stuk door. De weken en maanden vlogen voorbij, als een grijsgedraaide langspeelplaat.
Als een evenwichtskunstenaar balanceerde ik voortdurend op het slappe koord van mijn beide jobs om deze in evenwicht te houden. Twee drukke jaren waren het, waarin vrijwel geen plaats was voor verandering, verwondering, nieuwe invalshoeken of ervaringen.
Enige stabiliteit vormt een uitstekende basis: een vaste routine, een vast loon,.... maar ik droomde er óók van om nog eens een écht avontuur te beleven (vooral sinds mijn beide reizen naar Zuid-Afrika (*zie zijbalk)). Het ligt in mijn natuur om af en toe van het gekende pad af te wijken (al wil ik mij hiermee voortaan zeker niet introduceren als een rebel).
Ik had mijn rondreis naar Peru, die zou plaatsvinden in juli 2020, tot in de puntjes voorbereid ...tot de coronacrisis luid op de deur kwam bonzen. Een wake-up call, een mindfuck van jewelste. Mijn reis dreigde opnieuw uitgesteld te worden in coronajaar 2021, dus zocht ik begin dit jaar naar een alternatief binnen Europa. Het Hoge Noorden heeft mij altijd al aangesproken. Als er één Europees land op mijn lijstje staat, dan is dat Noorwegen of Finland.
Ik vond de volgende reis terug op de website van de Nederlandse reisorganisatie Sawadee: https://www.sawadeereizen.be/groepsrondreizen/europa/finland/fwr-sneeuwsafari-nabij-de-poolcirkel/ Zij bieden een 8-daagse reis naar Fins Lapland, een sneeuwsafari nabij de poolcirkel.
Ik vergeleek hun aanbod met o.a. dat van Koning Aap en Joker, maar vond dit reisvoorstel véél avontuurlijker (je overnacht onder andere in een echte Finse blokhut, trekt de wildernis in en bouwt samen met anderen een iglo waar je ook nog eens in mag overnachten). Ook de prijs was financieel een stuk aantrekkelijker. Ik herinner mij dat ik bij inschrijving één van de eerste deelnemers was.
Het was dus niet echt voorzien (al stond Lapland zeker wel op mijn lijstje voor de toekomst), maar hier zou ik in elk geval een gans jaar naar kunnen uitkijken. Een highlight in mijn agenda.
Omdat ik deels in het onderwijs sta, kán ik uiteraard enkel vakantie nemen tijdens de schoolvakanties. Het leek mij bovendien bijzonder om Nieuwjaar te vieren in een vreemd land. Maar natuurlijk was er ook nog corona die op de loer lag, en naarmate het einde van het jaar naderde nam die opnieuw aan kracht toe.
Via de app van Sawadee kon ik vooraf al contact nemen met mijn medereizigers. Grappig dat het, op één koppel na, allemaal singles zijn! Ik blijk andermaal bij de jongste deelnemers van de groep te zijn. Deze reis was wel al ruim op voorhand volgeboekt.
De eerste voorzichtige contacten werden gelegd. We zouden elkaar allemaal voor het eerst zien op de luchthaven van Schiphol. Spannend!
Tot overmaat van ramp wijzigden de inreisregels voor Finland plotsklaps, een week voor de heenreis. Ik had het plan opgevat om een dagje eerder naar Amsterdam af te zakken om de stad te verkennen en enkele musea mee te pikken. Mooi niet dus, want de stad werd in een strenge lockdown gedompeld. Als klap op de vuurpijl moesten we ook nog eens een verplichte negatieve test voorleggen. Ik moest dus noodgedwongen heel mijn planning omgooien. Gelukkig lijd ik slechts enkele EURO's verlies voor mijn treintickets. Mijn hotelkosten worden 100% terugbetaald, dus dat is niet zo erg. Ik was wel enorm nerveus voor de confrontatie met mijn eerste neuswisser ooit. Straks zou ik op de valreep toch nog thuis moeten blijven,... maar de uitslag wees een negatief resultaat uit en dus mocht ik met een gerust hart vertrekken.
Na ons kerstfeest had ik nog enkele vakantiedagen de tijd om op mijn gemak mijn koffer in te pakken. De heenvlucht vond immers midden in de week plaats, op een donderdagochtend. Mijn compressiezakken waren nu een welkome hulp met al die fleeces, jassen en skibroek. Mijn koffer woog 18,5 kilo. Ook mijn rugzak (handbagage) woog een stevige 8,5 kilo. Ik verplaatste hier en daar nog wat zaken van plaats, dus de extra inpakdagen waren zeker geen overbodige luxe. Gedurende deze dagen had ik eindelijk ook tijd om de instellingen van mijn nieuwe Canon Powershot 740 HS Camera te bestuderen en de parameters voor het noorderlicht correct in te stellen.
Op woensdagmiddag 5 januari trok ik eerst met de trein van Herentals naar Antwerpen Centraal. Via de chat vernam ik eerderdat er nog één Belgische reisgenoot bij de deelnemers was. Aangezien ik mijn treinreis een dag eerder heb moeten cancelen, besloot ik dezelfde trein als hem te nemen. Hij wachtte mij op in Berchem station. Dit was een strategische zet, want we wisten dat de trein op dat uur overspoeld zou worden door Nederlandse reizigers (die hun land waren ontvlucht omwille van de heersende lockdown). En of we gelijk hadden!
Mijn reisgenoot bleek een ervaren reiziger die de luchthaven van Amsterdam op zijn duimpje kende. Eenmaal ter plekke zochten we eerst slaapgelegenheid. Rond 4 uur in de ochtend, de volgende dag, begaven we ons rechtstreeks naar de check-in van (de aparte) hal 1. Ik vernam dat de luchtvaartmaatschappij Transavia een zusterbedrijf is van het grote KLM.
....Het is opvallend rustig op de luchthaven. Bij de check-in geef ik per ongeluk mijn busabonnement in plaats van mijn identiteitskaart. Het meisje aan de balie moet er hartelijk om lachen! Zulke dingen gebeuren nu eenmaal als ik ietwat zenuwachtig ben. Verder wordt er niet eens naar mijn vaccinatiepaspoort gevraagd, maar wél naar mijn negatieve test. Ook de gezondheidsverklaring mag ik gerust achterwege laten.
Wij begeven ons naar de gate, en onze medereizigers hebben kennelijk al kennis gemaakt met elkaar. Fijn! Ik herinner mij dat dit bij Koning Aap ook wel zo was, maar nu zijn we al met veel meer mensen.
In het vliegtuig zijn niet alle plaatsen bezet. Naast mij zit niemand, en iedereen van onze groep zit verspreid. Ik zit vooraan op de vierde rij, aan het raam. Helaas heb ik er niet veel aan, want ik ben doodmoe en het is nog donker buiten omstreeks 6 uur.
Ik ben erg nerveus voor mijn oren. Vooral tijdens het dalen krijg ik weer een drukkend gevoel in mijn hoofd, hoor ik verre stemmen op de achtergrond en doen mijn oren op een gegeven moment écht pijn (o.w.v. de onderdruk die ontstaat). Een tukkie doen is andermaal niet weggelegd voor mij. Eenmaal op gelijke hoogte gekomen is even wegzwijmelen het hoogste goed.
Ter plekke aangekomen krijgen we de mededeling dat ze de landingsbaan nog vrij moeten maken, want het is op dit moment goed aan het sneeuwen. Met als gevolg dat ons vliegtuig vrolijk nog enkele rondjes boven de landingsbaan moet maken.
De kerstman (in de gedaante van een plastieken pop) staat ons al op te wachten op de luchthaven van Kuusamo. Vanuit deze kleine luchthaven vertrekken blijkbaar slechts twee vluchten, naar Kittilä en Helsinki. Nadat iedereen zijn of haar bagage heeft, gaan we richting exit. Daar staat onze reisleider Ruben ons op te wachten, en hij stelt zich voor: "Welkom! Ik ben Ruben en ik ben bioloog". Ik schrik ervan dat hij nog zo jong is. Dat had ik niet verwacht. Eén voor één gaat hij de namen op de lijst af. Tot onze grote opluchting zijn we voltallig. Onze reis kan beginnen!
We vertrekken per minibus naar onze bestemming. Er is kennelijk voorzien dat iemand anders ons zou komen ophalen, maar die persoon was ziek gevallen. Jammer genoeg is er geen plaats meer voor onze reisbegeleider. Ik zit helemaal vooraan, en neem onderweg het landschap in me op. Het valt mij op dat het er net zo uitziet als de foto's uit de magazines. Sculpturale bomen. Taiga.
We zetten koers naar Hossa Kylmaluoma, onze verblijfplaats voor de hele week. Het is een groot domein, maar ligt vooral erg afgelegen. Er zijn geen winkels of eetgelegenheden in de buurt. Het natuurgebied is verder omgeven door tal van meren. Ik bedenk mij hoe anders het er moet uitzien in de zomer. Het is vandaag -4°, en dat is erg zacht.
We verzamelen in het hoofdgebouw, en het eerste wat ik doe is verbinding zoeken met de wifi om ze thuis in te lichten dat we goed en wel zijn aangekomen op onze eindbestemming. Het hoofdgebouw heeft ook een kleine shop en restaurant, waar we elke dag zullen eten. We vernemen dat we de enige groep zijn, naast twee vriendelijke Britten en hun reisbegeleider Thomaz. We hoeven dus een week lang geen mondmasker te dragen, aangezien we uiteraard op onze locatie blijven. Wat een opluchting!
Na de lunch (een heerlijke maaltijdsoep met wat salade om op krachten te komen) en wat praktische informatie over het verdere verloop van de reis, begeven we ons naar onze accommodatie. De meesten nemen een sleetje, wat handig is om de koffers door de sneeuw te vervoeren. Eén voor één nemen we een afslag. De huisjes liggen op loopafstand van elkaar, maar het onze is ruim 10 minuten stappen van het hoofdgebouw.
We delen (bijna) allemaal een huisje per twee. Dit is voorzien van alle gemakken. Ik ben goed voorbereid, want ik heb zelfs minute soup, thee en honing meegenomen (hoewel deze laatste twee doorlopend te verkrijgen zijn in het hoofdgebouw). Die sauna moeten we zeker eens uitproberen!
In onze cabin is ruimte voorzien voor 4 personen, maar we merken meteen dat er bijna geen opbergruimte is voor onze spullen of kledij. We besluiten het onderste bed van het stapelbed te gebruiken als slaapplek en het bovenste om onze kledij op uit te stallen (wat ik al handig gerangschikt had per setje voor elke activiteit). Er is ook een klein keukentje en uiteraard een haardvuur. Onze reisbegeleider Ruben (tevens ook een Belg) komt een korte uitleg geven over hoe alles werkt. Nu kan ons avontuur pas écht beginnen.
In de namiddag hebben we vrij, maar die heb ik echt wel nodig om alles uit te pakken en mijzelf te installeren. Ik maak, zoals gebruikelijk, ook een video met een rondleiding van het huisje. Omdat het restaurant, door de geldende coronamaatregelen, reeds moet sluiten om 20 uur eten we altijd om 18 uur. Ik ben sowieso geen moeilijke eter, en lust alles. Het eten bestaat uit een buffet, maar van alles is er ruim voldoende. Er is water of koud bessensap om te drinken (of je kan aan de bar een drankje bestellen en moet dit dan noteren in het bijhorende boekje). Er wordt ook altijd een dessert voorzien. Alles is erg lekker, en ik doe mij aan alles tegoed.
Na het avondmaal krijgen we een korte briefing voor morgen. We zullen ons opsplitsen in twee groepen. De ene groep gaat de huskytocht doen, terwijl de andere groep ondertussen de iglo gaat bouwen. Daarna wisselen de groepen.
We spreken nog af met de ganse groep om een wandeling te maken in de omgeving. Er liggen enkele opties open. We kiezen ervoor om de weg af te leggen naar de hoofdbaan. Daar staat ook een groot bord met Kylmäluoma op. Ikzelf en twee andere meisjes blijven halverwege achter om enkele foto's te nemen. Ik ga van de weg af, en de sneeuw reikt effectief tot aan mijn knieën. Gelukkig hebben we ons hoofdlampje bij. Onmisbaar!
...En uiteraard is het morgen de laatste dag van het jaar. Ik kijk er naar uit, maar nu ben ik moe en is het tijd om dodo te doen. Om 21 uur liggen we in dromenland, en de wekker staat op 8 uur. Slaapwel!
*Vooraf had ik natuurlijk een bucketlist gemaakt. Hier volgt mijn lijstje:
-sneeuwballengevecht
-skiën of langlaufen
-onder de sterren slapen (...in een iglo?)
-rond een kampvuur zitten en marshmallows roosteren
-een sneeuwvlokje op je tong laten landen
-overnachten in een ijshotel (een iglo wordt ook goedgekeurd denk ik :))
-oud op nieuw in een ander land doorbrengen
-het noorderlicht zien
-in een iglo staan (of liggen)
-schaatsen op een bevroren meer
-een sneeuwengel maken
...En enkele van deze typische Finse souveniers hoop ik te scoren:
-kuksa (= houten mok), jam, likeur (mint vodka), safety reflector, bessenlikeur, sami hat, (Fins mes), sormustin (= vingerhoed)
we verkennen de omgeving, en de sneeuw reikt hier tot aan mijn knieën
de omgeving verkennen...
***magic Lapland***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten