Na een vlotte, probleemloze vlucht van bijna 13 uur (met slechts éénmaal overstappen in Londen Heathrow) ben ik weer veilig op Belgische bodem beland.
Zuid-Afrika leek inderdaad wel het land van Oz. Bijna altijd stralend weer, vriendelijke mensen, wuivende palmbomen... De leerlingen van de school waren de vriendelijke Munchkins en Mrs. Benjamin was de vriendelijke fee met de gouden toverstaf. Ze zongen en dansten mij ten afscheid op het grote plein, en hebben mij overladen met prachtige geschenken, brieven en tekeningen... En ja, een Belgische 'visitor' (zoals een leerling het heeft neergepend in één van de vele brieven) zien ze daar in die school niet al te veel. Helaas kon ik niet gewoon driemaal klikken met mijn robijnrode schoenen om huiswaarts te keren. :(
Mijn gedachten -nu gebruik ik even een citaat van Jo Govaerts- razen als een trein door mij heen. Zij voeren mij naar vele bezochte plaatsen en doen mij de reis keer op keer herbeleven.
Ik zal het geweten hebben dat ik weer thuis ben! s' Ochtends is het hier nog pikkedonker. In Kaapstad kwam de zon al op omstreeks 5 uur, en hier is dat pas een dikke drie uur later het geval. Het is hier ook vroeg donker, waardoor het lijkt alsof de dagen in Kaapstad wel een eeuwigheid duurden. Nu ja, het is dan ook niet zó ver van de Zuidpool...
Het is vreemd om weer in mijn vertrouwde omgeving te zijn. De souveniers (en dat waren er een hele hoop) zijn intussen allemaal uitgedeeld, alles uitgepakt... Stilaan kan ik mijn gewone leven weer oppikken en dat is toch even wennen. Ik heb onder meer een maand lang de actualiteit niet gevolgd noch televisie gekeken.
Bij deze gelegenheid wil ik ook Nicole, mijn Zwitserse compagnon, bedanken. Zij reist met haar vriend nog verder door Zuid-Afrika, viert Nieuwjaar in Australië, en reist daarna nog verder door naar Nieuw-Zeeland. Wij waren een goed geolied team. Mochten wij, als twee nobele onbekenden, deelgenomen hebben aan het destijds zo geprezen reisprogramma 'Peking Express - (Zuid-Afrika)' dan zouden wij het zeker goed gedaan hebben. Met haar reiservaring en onze beider wilskracht zouden wij ver gekomen zijn, want het ging er soms best pittig en avontuurlijk aan toe. Vooral bij het versieren van een taxi kwamen onze vrouwelijke charmes goed van pas.
Deze ervaring zal men mij nooit meer afnemen, en ik blik er met een ONGELOOFLIJK gevoel van tevredenheid op terug!! Ik hoor hen en der dat mijn blog veel gelezen werd, en dat doet mij veel plezier. Dit avontuur kan ik iedereen aanbevelen, want je wordt er zó veel rijker van als mens en je maakt er nieuwe vriendschappen voor het leven.
Bij het lezen van de vele brieven van de kinderen, verbaast het mij nogmaals hoeveel sommigen op een leeftijd van 7 of 8 jaar al kunnen neerpennen. Maar vooral het feit dat het allemaal zo persoonlijke boodschappen zijn, doet mij erg veel plezier.
Nu is het tijd voor een nieuwe episode in mijn leven, waaronder het vinden van een nieuwe job. Net als Nicole heb ik mijn job moeten beëindigen voor mijn vertrek.
Ik zou nog zoveel kunnen vertellen of schrijven over mijn verblijf in Zuid-Afrika en ja, misschien moet ik inderdaad eens een boek schrijven over mijn belevenissen ginder. :)
Eerst is het tijd om een hele hoop zaken te evalueren.
Mijn verwerkingsproces begint nu pas, en wie weet wat komt daar nog allemaal uit...
Bedankt aan allen die mijn reis mee hebben gevolgd! Ik hoop jullie hiermee toch een algemene indruk gegeven te hebben over Zuid-Afrika.
Hieronder vind je nog enkele foto's en hiermee valt het doek over mijn grote avontuur, althans de verslagen op deze blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten