Sinds maandag zijn de leerlingen gestart met hun testen, dus het was nogal een saaie week voor mij. Gisteren waren er uitzonderlijk geen testen, dus kreeg ik de kans om één van mijn meegebrachte boeken te tonen en voor te lezen.
Onze start is reeds vanavond, wanneer wij met alle vrijwilligers in ons gastgezin (en dat zijn drie jongens, Nicole, Irène en ikzelf) Lion's Head gaan beklimmen. Wie goed opgelet heeft tijdens mijn vorige verslagen weet ondertussen dat dit een 'miniberg' is, op een boogscheut van de Tafelberg. Deze berg komt slechts 669 meter boven het zeeniveau, en het is ongeveer een uur wandelen tot de top. Bijzonder aan deze wandeling is dat wij zowel de zonsondergang als de maan zien. Het schijnt erg populair te zijn bij toeristen én locals.
In deze post ging ik jullie wat meer vertellen over mijn gastgezin. Eerst dient gezegd te worden dat wij in een moslimgezin verblijven, dus dat betekent geen alcohol tijdens de maaltijden. in de plaats daarvan is er water of zoete limonade.
Op het menu staat (jawel!) vrijwel dagelijks rijst. Qua vlees staat er regelmatig kip op het menu. De groeten (en gerechten) zijn steeds gestoomd. Af en toe zijn er ook aardappelen in verwerkt. De gerechten smaken wel goed af, en dat schijnt typisch te zijn voor deze streek. Aziatische invloeden zijn niet veraf.
Athlone staat bekend voor twee monumenten: de koeltorens en het voetbalstadium. In dit stadium vonden zelfs matchen voor de wereldbeker 2010 plaats!
In het weekend gaan wij regelmatig in de stad eten. Een degelijke lunch in een restaurant kost er rond de 70 RAND (= 5 EURO). Typisch hier is dat de sauzen meestal reeds op tafel staan, en je zelf kan kiezen.
De Kaapse keuken is niet echt 'gezond' te noemen. Vooral groenten en fruit zijn duurder, hoewel het producten van eigen origine zijn.
In de stad kom je regelmatig fastfood als een rubriek apart op de kaart tegen. Bijvoorbeeld burgers met frieten en fish and chips zijn hier erg in trek.
Mr. en Mrs. Gool zijn onze gastouders. Het zijn reeds mensen op leeftijd, en ze doen dit al enkele jaren. Ze hebben personeel in dienst om het huis te onderhouden. Het huis telt vier blokken, en er is ook een zwembad. Dit is leuk voor de kleinkinderen, die hier regelmatig over de vloer komen.
Momenteel zijn wij hier nog met zes vrijwilligers, waarvan er dit weekend weeral eentje vertrekt. Wij leven op de bovenste verdieping, waar ook een ruimte is om televisie te kijken (hoewel wij dat nauwelijks doen) en waar we soms 's avonds bijpraten.
Iedere morgen begeleidt mrs. Gool Nicole en mij naar de school. Dat is ongeveer 25 minuten stappen. Het gebied waar wij wonen is één van de betere wijken in Athlone. Je vindt er mooie huizen, meestal in warme kleuren zoals geel en oker. De gebouwen zijn hier echter heel anders dan bij ons. Sommige mensen hebben hier zelfs nepgras!
Aangezien dit een moslimbuurt is, vergde het in het begin wel wat aanpassing. Vijf maal per dag weerklinkt er een zangerig gebed doorheen de luidsprekers van de moskee, en dat duurt ongeveer een vijftal minuten.
In het huis zelf dragen de vrouwelijke familieleden wel een hoofddoek. De kinderen van mr. en mrs. Gool zijn vriendelijke mensen. Zij zijn altijd erg geïnteresseerd in onze belevenissen. Dit missen wij een beetje bij de gastheer en de gastvrouw des huizes, die een beetje afstandelijker overkomen. Hier kan je meer spreken van een 'pension' in plaats van een gastgezin, omdat wij apart verblijven van de familie. De contactmomenten zijn dan ook schaars. Wanneer je iets wilt, moet je er wel achter vragen.
Deze week zijn Nicole, Irène (= het Italiaanse meisje) en ik inkopen gaan doen voor de school. Wij hebben een fantastische winkel gevonden, Osmans, waar je erg goedkoop veel materiaal kan vinden. Nuttige schoolspullen, maar natuurlijk ook een klein, persoonlijk geschenkje voor elk kind én voor de leerkracht. Ook hier vind je reeds overal kerstversiering in het straatbeeld, hoewel het een beetje vreemd overkomt met dit zomerweer.
Verder hebben wij deze week ook een andere kant van Kaapstad ontdekt. Een vriendin van mijn zus woont hier sinds twee jaar, en was zo vriendelijk om ons te komen oppikken aan de school. Zij bracht ons naar het grootste shoppingcomplex dat ik ooit in mijn leven heb gezien, waar Nicole en ik onze ogen uitkeken (en waar ik terloops nog enkele toffe souveniers op de kop kon tikken). Na afloop bracht ze ons naar haar ENORME huis in Plattekloof. Zij is immers getrouwd met een Zuid- Afrikaanse voetballer. Hij speelt bij 'Ajax Cape Town'.
Ziezo, dat was zo'n beetje mijn verslag in een notendop. Ik hoop maandagnamiddag een rustpuntje te hebben om mijn volgende avonturen neer te pennen. Wij zijn echt wel geluksvogels, want ook de komende drie dagen zal de zon nog vol hartenlust schijnen.
Tot volgende week!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten