de lijnen van een oneindig liefdesverhaal.
Ze wriemelen als mieren onder mijn lakens door
kietelen ondeugend mijn beider grote teen
banen zich een weg naar mijn hoofd
(alwaar het spinnenweb van mijn verlangen)
kronkelen onwennig als slangen in mijn hersenpaté
nestelen in geweten.
Ze lijnen in met
"Ik mis je zo!"______________
en (helaas) uit met
_____________"Weet je nog?"
Mijn lijnen tekenen onomwonden herinneringen
aan betere tijden, aan mooiere tijden.
Mijn lijnen vormen de braille voor een gedicht
over een patiënt zonder gezicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten