Ik keek zonet.
Er ligt nog wat sneeuw vers
in mijn geheugen straks
is hij weg en blijf ik
met niets
niets dan gesmolten gedachten daarom bewaar
ik en met de tijd maak ik er
sneeuwbollen van voor niemand
en co.
Ik schud mij leeg van sneeuw
maar plots spat mijn droom
enkel water in mijn zakken en mijn hoofd
een lawine koud uit elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten