...En we merken dat we terug in de bewoonde wereld zijn. Wow, er zijn zelfs cornflakes! Ik ga bijna een vreugdedansje doen. Het is al een tijdje geleden dat we nog eens zo'n uitgebreid ontbijtbuffet hebben gezien. Er zijn zelfs (verrassend goede!) minicroissants en pistolets. Maar de grootste verrassing: er is 'vloeibare' melk!! Dit laatste hebben we gedurende de hele reis nergens gezien bij het ontbijt (tenzij bij uitzondering in poedervorm). Ze kennen hier uiteraard geen melkkoeien zoals bij ons. Er zijn wél buffels. Zo beschikt elke huishouden over een buffel, zoals ik eerder vertelde.
Ik spring een gat in de lucht. Het enige dat ik gemist heb is yoghurt, omdat ik dat zelf thuis bijna elke ochtend eet.
Na een goed ontbijt is het tijd om te gaan snorkelen. Onze reisleider gaat niet mee (wellicht heeft hij deze snorkeltrip in het verleden al ontelbaar veel keren gedaan). Eén iemand van onze groep gaat niet mee, maar kiest ervoor om het eiland verder te verkennen en ook dat is prima. Hij wilde eerst een fietstocht doen, maar dit valt eigenlijk af te raden omdat de ondergrond te zanderig is (...en dat klopt, want later op de dag zie ik meer mensen naast hun fiets dan erop en dat is toch zonde).
Deze snorkelexcursie start bij de beroemde onderwaterstandbeelden op het nabijgelegen eiland Gili Meno. Het gaat om 48 levensgrote, menselijke standbeelden. We worden er met een boot, The Luckys, naartoe gebracht. Er is een glazen bodem in de boot. De oceaanbodem is niet eens zo diep. We varen een groot stuk van de tijd, en zullen onderweg op vier verschillende plaatsen halt houden.
De zon brandt op onze huid. Op voorhand insmeren is dus de boodschap. Een tip: vertrek ruim op tijd! Ook vandaag zijn we vroeg uit de veren, maar dat belet ons niet dat er aan het startpunt heel wat andere groepen aanwezig zijn. We krijgen nog enkele instructies mee van onze gids: "Volg steeds je groep." Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want het is erg druk en iedereen is onherkenbaar dankzij zijn of haar duikuitrusting.
Wanneer we de eerste zeeschildpad spotten is de overmacht te groot. Iedereen komt in een mum van tijd naar hetzelfde punt. Chaos. Ze vertrappelen elkaar hier bijna. Ik weet wel beter. Er komen straks nog kansen om zeeschildpadden te bewonderen, en hopelijk om ze op mijn camera vast te leggen. Onze duikinstructeur leidt ons naar de juiste plekken. Hij geeft non-verbaal aan waar en wanneer er iets belangrijks te zien is.
Op de tweede plek die we bezoeken zijn wij de enige groep. We zien toch een zestal schildpadden. Ik probeer mijn best te doen om ze zo goed mogelijk te fotograferen, maar eenvoudig is dat niet. Ik durf niet meteen naar een schildpad te duiken, want daarvoor ben ik nog te onervaren. Ik zou ook niet weten hoe ik dit zou moeten doen. Iemand van onze groep waagt er zich wél aan. Van de boot in het water gaan en omgekeerd is een uitdaging, als je én vinnen én een camera vast hebt.
We stoppen even op Gili Meno voor de lunch. Blijkt dat er maar één iemand onder ons geld bij zich heeft. We lenen allemaal, Monopoly-gewijs, geld bij 'de bank'. Ik bestel een bananenshake, maar stiekem vind ik het erg om in het rood te staan. Twee mensen van onze groep zijn inmiddels zeeziek geworden. Ze voelen zich misselijk en moeten overgeven.
Op de derde snorkelplek zien we vooral mooie koraalbanken. Ik laat mijn camera bewust op de boot en geniet met volle teugen. Ik kijk en observeer alles met mijn volle aandacht. Op de vierde en laatste plek zien we héél veel gekleurde visjes.
Deze snorkelervaring was (na het 17 Eilandjes Marine Park in Riung) de mooiste én de gevarieerdste. Thuis ga ik beslist aan de slag met mijn foto's om ze te identificeren. Hoewel we toch bijna 4 uur aan een stuk gezwommen hebben, ben ik niet moe. Wel integendeel! In het water verbruik je nu eenmaal minder energie.
Na het snorkelen is er nog meer dan voldoende tijd om (bijvoorbeeld) een tour te maken rondom het eiland. De 1,5 uur die je hiervoor nodig hebt worden er bij mij uiteindelijk 3. Ik ben maar nét op tijd terug voor ons diner om 18 uur. De zonsondergang meemaken in het Westen van het eiland schijnt een aanrader te zijn. Je krijgt er een prachtig zicht op de Gunung Agung, één van de imposante vulkanen op het nabijgelegen eiland Bali. "Oh, is dit een excursie?", informeert iemand van onze groep ernstig. :)
Ik stop tijdens de wandeling regelmatig om een babbeltje te slaan met de winkeluitbaters, of voor een ijsje met 3 bollen tiramisu. En ik koop mijn eerste souveniers. De prijzen zijn hier, logischerwijs, erg hoog.
Gili Air is een gezellig, cosy eiland met een goede afwisseling tussen korte winkelstraten en stukjes natuur. Er staan overal pijlen (bv: 'hier verse kokosnoot'). Via de app 'Here We Go' kan ik prima volgen waar ik op dat moment ben. Er zijn overal op het eiland live optredens. Eén ding is zeker: verdwalen kan hier niet, hoogstens een paar rondjes te veel lopen. ;)
's Avonds eten we met een ge-wel-dig zicht op de Agungvulkaan. Ik bestel een spaghetti met kip en pesto. De meisjes laten een henna tattoo zetten. Samen genieten we van de zonsondergang.
De volgende ochtend is onze enige uitslaapdag. Ik zet de wekker om 8 uur, en slaap maar liefst 9 volle uren. Ik ontbijt samen met de meisjes van het Nederlandse gezin. Na het ontbijt krijgen we nog even de tijd om boodschappen te doen, vooraleer we de fast boat nemen naar Bali. Ik doe mijn laatste impressies van Gili Air op. Ik heb mij hier prima vermaakt. Dit is een locatie waar ik best nog een paar dagen extra aan kan plakken. En geef toe, wie niet?
Het is druk op de aanlegsteiger. Vlak naast ons staat een groep van Shoestring te wachten om aan boord te gaan. Links op de kade heb je een heel mooi uitzicht. We checken voortaan altijd dubbel dat iedereen van onze groep zeker aan boord is. :)
Eenmaal aan boord krijgen ikzelf en een andere medereiziger te horen dat het beneden in de boot volzet is. Wij moeten, samen met enkele anderen, boven plaats nemen op het dek. De boot maakt eerst nog een tussenstop in Lombok. Wanneer mijn medereizigster wil afstappen, maak ik haar duidelijk dat wij nog moeten blijven zitten. Zo dadelijk varen we immers naar onze eindbestemming Bali. Er stappen heel wat passagiers af, dus er is een kans dat we beneden nog een plaatsje vinden. Wat een geluk dat we binnen zitten! Even later zien we de golven metershoog opspatten.
Op de boot worden we verwend met een koekje, water en een grote vochtige handdoek om ons te verfrissen. Dat is welgekomen. Een dikke 2 uur later komen we aan op Bali. Ik kan de route perfect volgen op mijn app. Ik las ergens dat de zee tussen Lombok en Bali, de Straat van Lombok, één van de diepste zeeën van Indonesië is.
We bewegen ons verder onder de krioelende menigte. Er schijnt echter een probleem te zijn met ons vervoer naar het hotel. Komang pleegt geërgerd enkele telefoontjes. Het probleem wordt vrij snel verholpen. Onderweg komen we in een file terecht, omwille van een omgekantelde wagen. Als we het centrum van Ubud naderen, wordt het steeds drukker.
Opeens stoppen we op een hele mooie plek, met een enorme grandeur. Hier zullen vast rijke mensen wonen! We gaan naar binnen? Komang is een man van zijn woord, want we zijn bij Saraswati Silver, een zilverfabriek waar ze handgemaakte juwelen verkopen van het merk Buddha to Buddha. De ontwerpen worden in de hoofwinkel te Nederland gemaakt, en uitgevoerd in de fabriek hier in Bali.
De juwelen worden kennelijk gemaakt van 925 sterling kwaliteitszilver. Na grondig research te hebben gedaan, blijkt dit inderdaad zo te zijn. Het wordt dus zaak van hier je slag te slaan, want in Nederland kosten dezelfde juwelen driemaal hun waarde! Het loont dus de moeite om te investeren in zilver, maar dan moeten de juwelen uiteraard passen.
We mogen eerst een kijkje nemen in het aanpalende werkatelier. Daar heeft iedereen zijn specifieke taak. Vervolgens gaan we naar de winkel. Er zijn op dat moment nog enkele Nederlandse toeristen. Men is het duidelijk gewend om hier Europeanen te ontvangen. Het is een ruime winkel, waar je makkelijk een hele dag voor nodig hebt om alle juwelen goed te kunnen bekijken. Ze zijn gesorteerd op kleur.
We nemen onze tijd. De verkoopsters geven ons een schaaltje. De bediening is erg vriendelijk. De dames wegen elk juweel afzonderlijk en geven dan meteen de prijs mee in euro's. Dit bedrag noteren ze op een bijbehorend briefje. Ik kies uiteindelijk 4 juwelen uit waarvan 3 ringen en 1 armband, afgewerkt met fijne stenen waarvan ik de namen afzonderlijk op een briefje laat zetten. Het is een fijn juweel dat prima rond mijn fijne pols past. Eén ring is bestemd voor mijn mama. Gelukkig dacht ze eraan om een ring in haar maat mee te geven. Ik ben erg tevreden! De juwelen worden ter plekke opgeblonken (wat een service!), en je krijgt er als souvenier een mooi zilverkleurig doosje bij.
De rit gaat verder naar ons hotel Sri Aksata (formely Sri Bungalow), gelegen aan het Monkey Forest in Ubud. We komen toe rond 16.30 uur. Er is ook een wellnesscentrum. Ik val bijna van mijn stoel wanneer ik de prijzen bekijk, en wát je daar allemaal voor krijgt. In België betaal je voor een hele dag ruim 400 euro per persoon, maar hier kost dat tien keer minder!
Hoewel ons hotel in het drukke centrum gelegen is, straalt het niets dan rust uit. Vanuit mijn kamer kijk ik uit over de rijstterassen. Een heel mooi zicht! Vandaag dineren we allemaal apart. Ik kies ervoor om in het restaurant van het hotel te gaan eten, want ik zie het niet meteen zitten om in het donker alleen de stad in te trekken. Als dessert kies ik banana split. Het favoriete dessert van de serveerster. Morgen wacht de laatste dag van deze ongelooflijke reis. We made it! We are the luckys.
s' Avonds geniet ik nog ruim een vol uur van het uitzicht op mijn terras. De krekels tsjirpen oorverdovend. Ik leg dit bijzondere geluid vast met mijn smartphone. Wat houd ik ervan! Als ik het zo overzie, lijkt dit hotel wel een half stadje. Er staan bungalows die meer weg lijken te hebben van huizen. De ramen van de huisjes lichten mooi op in het donker, en op de achtergrond weerklinkt muziek. Muziek van groepen als U2 en The Dire Straits is hier geweldig populair. Sinds ons verblijf op de Gili's horen we nu ook nieuwe geluiden van hedendaagse popsterren zoals Miley Cyrus.
Soto Ayam (= kippensoep), steeds geserveerd met rijst en een bijgerecht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten