"Ik wil beelden maken die nog niet gezien zijn, en volstrekt mijn eigen stempel drukken als graficus en illustrator."


zaterdag 26 november 2011

Illustraties nieuwsbrief één Boekenkaravaan

De eerste nieuwsbrief van de Boekenkaravaan voor het nieuwe schooljaar is verschenen, met daarin -bij elke rubriek- vier paginabrede illustraties van mij. De nieuwsbrief is aan zijn tweede jaargang toe, en verschijnt tweemaandelijks.

Bedoeling hiervan is elke Boekenkaravaanschakel op de hoogte te houden van het reilen en zeilen van de Boekenkaravaan. Bovendien vind je er een hoop nuttige tips en weetjes in terug. Voor het eerst wordt de nieuwsbrief ook verder verspreid dan louter naar de vrijwilligers: bibliotheken, uitgeverijen, scholen, samenwerkingsprojecten...

Bij elke nieuwsbrief wordt er rond een thema gewerkt. Het is de bedoeling dat ik per nieuwsbrief, naast een beetje redactiewerk, vier of vijf illustraties maak. Voor elke nieuwsbrief gebruik ik een andere techniek, om het een beetje uitdagend te houden. Niet alleen voor de lezers, maar ook voor mijzelf. Er wordt over gewaakt dat de vier illustraties onderling telkens wél goed bij elkaar aansluiten.

Een team van elf redactiemedewerkers heeft enthousiast aan de nieuwsbrief gewerkt. De kers op de taart vormt het fantastische interview met peter Carll Cneut, afgenomen door Elisa Hulstaert en Vanessa Vermeulen. Als techniek voor de uitwerking van mijn illustraties is gekozen voor kleurpotlood.  
Nadine Heidbrink is de vormgeefster, en gaf het geheel een nieuw kleedje. De doelgroep voor deze nieuwsbrief is zeer divers, maar vooral volwassenen vormen de boventoon.
32 pagina's leesplezier gegarandeerd. Het belooft, zowel redactioneel als illustratief, een heel vruchtbaar jaar te worden! Ik voel het aan mijn kleine teen.

illustratie bij rubriek: 'Over boeken en lezen'

illustratie bij rubriek: 'Praktijkwerking'

illustratie bij rubriek: 'Praktisch'

spread (*'6de Boekenkaravaangazet, Nieuwsbrief van de Boekenkaravaan - een initiatief van Leesweb vzw, November 2011')

spread

spread

Miro

Voor de geboorte van Miro heb ik verschillende onderdelen gecreëerd, zeg maar n'een hele menu. Ik wijk graag af van het klassieke geboortekaartje. Zoals hieronder te zien, is het kleurenpalet een assortiment van blauw geworden: tweekleurendruk met verschillende schakeringen koningsblauw.
Tijdens het ontwerpproces start ik altijd met een origineel prototype, meestal op ware grootte. Na goedkeuring wordt het originele ontwerp dan bijgewerkt, nagemaakt en/of afgewerkt voor druk. In overleg met de drukkerij wordt dan bekeken wat de mogelijkheden zoal zijn om de ontwerpen op grotere schaal en in meerdere oplages uit te voeren.

Allereerst heb ik een T-shirt op maat gemaakt én bedrukt. Op de tekening staat een baby die met blokken speelt. Om dit beeld te verkrijgen, heb ik met enkele scherpe mesjes -een zeef voor zeefdruk heb ik zelf nog niet- twee versies van deze afbeelding uit twee verschillende stukjes linoleum (*soort van zacht hout) gesneden. Linoleumsnede is, binnen de Grafiek, een hoogdruktechiek waarbij het bovenliggende gedeelte wordt afgedrukt.
Het ene stukje linoleum heb ik ingeïnkt en afgedrukt met zwart, het andere erover met blauw. Op deze manier krijg je een gelaagdheid, en ook een zekere diepte.

In het tekstje dat op het kaartje staat, komen ook '10 vingertjes, 10 teentjes' voor. Dit bracht mij op een idee voor het ontwerp van het doosje met de doopsuiker.
Om in de lijn te blijven van het T-shirt, heb ik het doosje opgevat als een blok. Als het doosje bovenaan gesloten is, zijn de vingers van de moeder en de vader symbolisch in elkaar gestrengeld. Daaruit is Miro geresulteerd.
De plattegrond en de handen van het doosje kunnen via een professioneel tekenprogramma (= Photoshop, Illustrator, InDesign,...) op de computer worden getekend.
Als extra element heb ik nog een button ontworpen met zijn naam op.

Miro: het volledige assortiment (= T-shirt met opdruk, kaartjes, doosje doopsuiker, button)

originele 'prototype' T-shirt; gemaakt met naald en draad en bedrukt in twee kleuren blauw en zwart

doosje voor doopsuiker: op elke kant van de kubus is één letter bedrukt in zwart en blauw
detail doosje doopsuiker: de vingers van de vader en de moeder zijn in elkaar verstrengeld en worden samengehouden door langs duim en pink een kleine inkeping te maken

detail doosje doopsuiker wanneer het geopend is

kaartje Miro met enkele concrete cijfers en gegevens, opgevat als 'kledingetiket'

button Miro

Bezoek aan het MAS

Heel af en toe krijgt mijn vader gratis tickets voor één of ander evenement, maar vooral: hij weet dan perfect bij wie hij hiervoor moet zijn! Zo herinner ik mij een bezoek van enkele jaren geleden aan een groots opgezette tentoonstelling in Brussel. Dit was ter gelegenheid van de inhuldiging van de 'Prinses Elisabethbasis' (*Dit is een Belgisch poolstation op Antarctica. De basis is genoemd naar kroonprinses Elisabeth, de oudste dochter van Filip en Mathilde).
Mijn vader kreeg destijds twee uitnodigingen, omdat een deel van het bedrijf waar hij werkt heeft meegeholpen aan de opbouw van dit station. Ik ben de enige thuis die hier enige interesse voor heeft. Tot op heden laat dit evenement nog steeds een diepe indruk op mij na.

Om diezelfde reden kreeg mijn vader twee tickets voor het MAS (= Museum Aan De Stroom, http://www.mas.be) in Antwerpen. Een bezoek aan dit museum stond al lang in mijn agenda gepland, en nu is het er dus eindelijk van gekomen. Ik ging er naartoe met een goede vriendin.

Het museum telt ruim tien verdiepingen en herbergt, kort samengevat, een compilatie van de mooiste schatten uit diverse musea in gans Antwerpen. Elke verdieping werkt met een thema, en de haven speelt een belangrijke rol. Ik was letterlijk 'overdonderd' door wat er allemaal te zien was. Het is voor mij onmogelijk om dit in woorden te vatten, dus breng ik verslag uit van deze dag in beelden.

Ik kan u verzekeren: wie dit museum bezocht heeft, kent de geschiedenis van Antwerpen op zijn duimpje. Het valt aan te raden het museum op verschillende momenten te bezoeken, omdat er zoveel te zien is. Geniet mee!

'liefdesthermometer'

"Hij is groot en ik is klein, en da's niet eerlijk, o nee."

afvalindustrie

het kleinste bootje ter wereld

'kies uw schip': uitzicht vanop het panorama, enkele minuten na zonsondergang

Letterdoos

Ik heb altijd al een zwak gehad voor stempels. Tegenwoordig maak ik er zelf.
In mijn verzameling zitten ook een aantal doosjes met stempelletters. Toen ik onlangs dit doosje opende, kwam ik tot de ontdekking dat er letters waren afgedrukt op de bodem. Als je heel goed kijkt, zie je één blanco vakje. Deze letter werd tot op heden (nog) niet gebruikt. Alleszins een leuk effect!

dinsdag 15 november 2011

Kaartjesmania

Toen ik nog Illustratie studeerde aan Sint Lucas in Antwerpen, kregen wij in het tweede jaar de opdracht om wekelijks een postkaart te maken. Ik herinner mij nog goed dat ik daar altijd geweldig tegenop zag. Hoe hard ik ook mijn best deed, het ging mij niet echt af.

Je bent nooit te oud om te leren, dus besloot ik de oefening anno 2011 nog eens te herdoen. Ik nam mij voor om de maand september eens duchtig onder de loep te nemen.
Het concept is simpel: van elke dag een samenvatting maken. Er is altijd wel iets dat je aanspreekt; een moment, ervaring, herinnering, emotie, ...

Het was niet makkelijk, maar ik heb eruit geleerd dat het belangrijke opstapjes kunnen zijn om creatief en probleemoplossend te leren denken. Daarnaast ontwikkel je bepaalde ideeën, en onbewust ben je bezig met zaken als vormgeving en bladspiegel.
Gezien het vluchtige medium -en het feit dat ik zelden of nooit voorschetsen maak- zou dit in feite een kolfje naar mijn hand moeten zijn. Of dat klopt laat ik volmondig aan u over. Mijn conclusie: Ik ben weer gegroeid!

de maand september in 26 persoonlijke beelden (= volgens mijn jaargang ;)),
inclusief kaftje








Jeugdboekenweek 2012: Dieren

Op maandag 31 oktober 2011 bracht ik een bezoek aan de Boekenbeurs in Antwerpen. Het is dé uitgelezen plek om boeken aan te schaffen die je altijd al wilde hebben.
'Tikken tegen de maan', samengesteld door dubbeltalent Joke van Leeuwen, is er daar eentje van. Ik vind het voorlopig één van de beste publicaties die er binnen het genre van de kinderpoëzie te verkrijgen zijn. 50 kindergedichten worden ondersteund door 48 illustraties. Het is een uitgave van Ons Erfdeel vzw.
Ik heb er de bladzijden uitgenomen die mij het meeste aanspreken. Begin dit jaar was er nog een grote overzichtstentoonstelling te zien in De Lakenhal te Herentals.

Als kersvers redactiemedewerker en illustratrice van de nieuwsbrief van de Boekenkaravaan, heb ik van de gelegenheid gebruik gemaakt om een lezing bij te wonen.

Zie hier het verslag:

Geen betere manier om kinderen in contact te brengen met boeken, dan een jaarlijks bezoek te brengen aan de Boekenbeurs in Antwerpen. Deze vindt ieder jaar plaats in november, en biedt een aantrekkelijk programma voor jong en oud.
Gedurende deze Boekenbeurs worden heel wat nevenactiviteiten georganiseerd. Zo werd er op maandag 31 oktober een lezing gegeven door Stichting Lezen, in samenwerking met Boek.be. Stichting Lezen is een organisatie die leesbevordering stimuleert, en streeft naar een betere leescultuur in Vlaanderen. Deze lezing stond tevens in het kader van de leerkrachtendag voor het basisonderwijs.

Tijdens de voorstelling werd het thema van de Jeugdboekenweek 2012 toegelicht, en dat is dit jaar Dieren. Men wil dieren voorstellen zoals ze in het echt zijn. Boeken als Vos en Haas zijn hier volledig uit den boze.

De Jeugdboekenweek vindt plaats van 10 tot 25 maart 2012. Alle openbare bibliotheken nemen deel aan dit initiatief. Zij proberen boeken meer onder de aandacht te brengen door bijvoorbeeld jeugdauteurs en illustratoren uit te nodigen, voorleesmomenten, workshops en activiteiten te organiseren.

Verder zijn er –in samenwerking met Boek.be- zes boekenpaketten samengesteld voor elke leeftijdsgroep van het basisonderwijs. Eén ervan is speciaal uitgewerkt voor kinderen die moeilijk of niet graag lezen. Elk pakket bestaat uit zes boeken met uiteenlopende genres. Allemaal gaan ze op één of andere manier over dieren. De verscheidenheid is groot: poëzie, woordeloze prentenboeken, kartonboeken, voorleesboeken, informatieve en educatieve boeken, een klassiek boek over de geschiedenis van de dierentuin, en zelfs een geïllustreerde dierenatlas. Voor elk wat wils.

Naast deze boekenpaketten is er heel wat promotiemateriaal verkrijgbaar, zoals een affiche, stickers, ballonnen, een vlaggenlint en een strijklogo. Als ‘extra’ gadget is dit jaar gekozen voor een verrekijker, waarmee je dieren kan spotten. Voor al dit verzorgde, prachtige beeldmateriaal én de erg toepasselijke typografie zorgden respectievelijk illustrator Carll Cneut (tevens peter van de Boekenkaravaan) en vormgever Kris Demey. Je kan al deze materialen bestellen via de site http://www.jeugdboekenweek.be. Hier vind je trouwens tal van nuttige leessuggesties. Primeur: begin februari wordt er een speciale website voor kinderen gelanceerd! Alvast iets om naar uit te kijken dus.

Tot slot kwamen er nog twee leerkrachten tips geven over voorlezen in de klas. De ene leerkracht geeft les in het tweede leerjaar van het basisonderwijs. Zij maakt in haar klas gebruik van de Boekenbeesten. Deze kan je terugvinden op de site van Boek.be. Aan de hand van deze personages kunnen de kinderen kenbaar maken welk soort boeken hen het meest interesseren. Dit maakt het voor hen ook een stuk makkelijker om een keuze te maken uit het grote aanbod. Elke week staat er een ander Boekenbeest in de kijker. Je kan hier als leerkracht op inspelen door het Boekenbeest te laten voorstellen op een originele manier, via muziek enz... Er bestaat ook een Boekenbeestenquiz (zie http://www.boek.be). Een andere tip die zij meegeeft, is sfeer scheppen. Kies een plek voor je klas zoals een zolder, een kelder, en zorg voor aangenaam comfort zoals bijvoorbeeld knusse kussentjes,...

Hoe worden de ouders betrokken bij dit gebeuren? Er worden regelmatig infomomenten georganiseerd. De moeilijkheidsgraad van de boeken wordt kenbaar gemaak door gebruik van het ‘vijfvingersysteem’.

De andere leerkracht geeft les in De Toren van Babel. Dit is een Secundaire school, waar verschillende talen worden gesproken. De leerkracht legt uit dat de leerlingen door hun taalachterstand nood hebben aan boeken met een goede basis. Het vormt daarom geen uitzondering dat deze leerlingen boeken lezen die normaliter bestemd zijn voor het basisonderwijs. De Boekenbeesten zijn laagdrempelig, en bijgevolg uiterst geschikt voor anderstalige kinderen. Zij vinden dit net leuk!

Als je als leerkracht enige luxe hebt, is het zinvol om met kleine leesgroepen te werken van bijvoorbeeld vier of vijf kinderen. Misschien kan je vertrekken van het Boekenbeestenlied... Verder kan je het voorlezen afwisselen met momenten dat de leerlingen zelf lezen. Beloningen werken effectief: bij elk gelezen boek verdienen de leerlingen een diploma en stickertjes. Dit motiveert hen nóg meer om te lezen.

Interessante sites om te raadplegen:





affiche jeugdboekenweek 2012 (= beeld: Carll Cneut, typografie: Kris Demey)
cover

gedicht en illustraties: Wim Hofman

gedicht: Gerard B. Berends, illustratie: Mieke Lamiroy

gedicht: Jaap Robben, illustratie: Sebastiaan Van Doninck

Kleine kunstenaars

Sinds september geef ik op zondag ook les in een plaatselijke tekenschool. Aangezien het om een groep van om en bij de 30 leerlingen gaat, zijn we met twee leerkrachten om alles in goede banen te leiden. De leeftijd van de leerlingen schommelt tussen 6 en 12 jaar. Soms wordt de groep apart onderverdeeld en begeleid.
Het is vooral de bedoeling dat de leerlingen zich kunnen uitleven. De appreciatie die je van hen krijgt doet mij persoonlijk veel deugd.

Volgende foto's brengen kort verslag uit van hoe het er bij ons aan toe gaat.

opdracht mode: bustes versieren met crêpepapier (merk de stoere tatoeage op ! ;))

opdracht knutselen: locomotief én treinwagons

opdracht schilderen op doek: stilleven als vertrekpunt

Dinoland

Ik heb Sinterklaas altijd al een toffe gast gevonden. Ten tijde van de fel bejubelde film 'Jurassic Park', was ik als kind gefascineerd geraakt door dinosauriërs. De goedheiligman bracht mij prompt een hele vloot, vergezeld van een leuk boekje om hun namen te leren kennen.
Zoals je hieronder kunt zien, trakteer ik mijzelf met een ritje op de Brontosaurus.

Sweetest Thing

W.C.-papier in de wind laten wapperen

Een boekje uit 1995 alweer, destijds bekroond met 'vlag en wimpel' en 'de gouden appel 1999'.

zaterdag 5 november 2011

Zijsprongetje

Bij gelegenheid word ik wel eens gevraagd voor het maken van een portret, karikatuur of cartoon. Men bezorgt mij dan de nodige foto's, maar het gebeurt ook dat ik ter plaatse kom bij de klant. Ik beschouw zulke opdrachten als een aangenaam zijsprongetje binnen mijn artistieke carrière.

Afhankelijk van de specifieke wensen van de klant, maak ik een ontwerp op maat. Soms krijg ik volledig carte blanche.
Bij mensen die ik persoonlijk ken, mag het altijd ietsje meer zijn. De persoon hieronder afgebeeld is dokter van beroep, en ik moest dus bij aanvang met een paar zaken rekening houden: de periscoop staat symbool voor zijn beroep, en verder moesten er een Porsche en een glas rode wijn in verwerkt worden.
Omdat de persoon in kwestie wel houdt van een humoristische noot, kwam ik op het idee van de sexy verpleegsters op de achtergrond. Ik koos lichtblauw als kleur voor de Porsche, zodat de dokter op het voorplan zeker alle aandacht opeist.
De tekening is gemaakt op A3-formaat, uitgevoerd in grafietpotlood, afgewerkt met kleurpotloodjes en vervolgens ingelijst.

-Hier volgt nog een mooie reactie op één van mijn recente karikaturen:

"Geachte mevrouw, Beste Nele,
Langs deze weg wil ik U zeer hartelijk danken voor de prachtige karikatuur die U van mij gemaakt hebt.

Dit te moeten doen op basis van een foto, Chapeau. U hebt talent."

Wie bij mij een dergelijke opdracht wil laten uitvoeren, kan best een mailtje sturen. Alle technieken, materialen en voorstellen zijn in principe mogelijk.
Mijn karikaturen en portretten worden in de loop van de tijd verzameld, en zullen mee verschijnen op mijn persoonlijke website onder de tekstballon 'portret'.

vrijdag 4 november 2011

Volgens het Groene Boeksken

Het is en blijft een klassieker in december: 'Het Groot Dictee der Nederlandse Taal'.
Elk jaar komt er een straffe, hoog aangeschreven schrijver aan bod met een uitgekiend epistel dat bepaald niet mals is, en waar menig leek van zou terugdeinzen. Als was Roodkapje opgepeuzeld door de boze wolf en het kalf -of de zware steen- reeds verdronken.

Vorig jaar waagde ik mij voor het eerst aan drie van de vorige dictees. De dictees van de vorige jaren kan je vinden op de respectievelijke website.
Ik heb het er zeker niet slecht van afgebracht, want telkens kwam ik boven het gemiddelde uit. Het deed mij terugdenken aan mijn tijd op de Lagere School, waar ik -op enkele hoogvliegers na- steeds trouw tegen de mediaan aanschurkte.

Hieronder volgt mijn versie van het dictee van 2010, dat ik live op televisie heb gevolgd. Ook hier deed ik iets beter dan het gemiddelde, al heb ik nochtans uiterst streng verbeterd!

Arnon Grunberg schrijft het dictee van 2011, dat je kan volgen op woensdag 14 december op Nederland 1. Hoe je kan deelnemen aan de voorronden lees je op http://grootdictee.nps.nl (- Over het Groot Dictee, subkop Voorronden).

De wedstrijd staat open voor alle Vlamingen en Nederlanders. Belangrijke voorwaarde tot deelname is geen spelling- noch smetvrees te hebben. :)
Nog even meegeven dat er ook een Groot Kinderdictee bestaat.
Zodus; neemt uw Groene Boeksken maar snel ter hand ;) !

'Kakofonie', dictee van 2010, geschreven door Tommy Wieringa

Slaap

De laatste maanden ben ik weer gewillig gezwicht voor proza, na een rustpauze van bijna vijf jaar. Hoog tijd dus dat we daar verandering in gaan brengen!

Heel recent heb ik een herdruk van de novelle 'Slaap' gelezen. 'Slaap' is een samenwerkingsverband tussen de Japanse auteur Haruki Murakami en illustratrice Kat Menschik. Het is een kortverhaal waarin het vrouwelijke hoofdpersonage te maken heeft met een acuut gebrek aan slaap, tevens het leidmotief in het verhaal.
Wat mij over de streep heeft getrokken om het boek te lezen zijn de bijzondere illustraties, die bovendien veelvuldig over het boek verspreid zijn.

Het verhaal wordt verteld vanuit de leefwereld van een jonge vrouw. Het autoritaire vertelstandpunt biedt de gelegenheid te weten te komen wat zich afspeelt in het hoofd van de vrouw, en hoe zij de wereld waarneemt.

Het is vooral een erg gesloten en intimistisch verhaal. We komen een paar zaken te weten uit de onmiddellijke leefwereld van de vrouw, zoals leeftijd en voorkeuren (= het zwemmen), en het feit dat ze man en kind heeft. Deze laatste heeft een tandartsenpraktijk. Gegevens hierover worden verder niet uitgediept.
Haar leven speelt zich af binnen een beschermende cocon van wassen, plassen en koken, en de vrouw schijnt zich daar goed bij te voelen. Zij kent haar plaats, en heeft er duidelijk vrede mee. Allemaal kennen we immers wel de alledaagse cyclus van slapen en eten, en dat maakt het herkenbaar en begrijpbaar voor de lezer.
Het dagelijkse zwemmen is een weerkerend gegeven.

De wereld wordt vooral inwendig geobserveerd. Dit merken we aan de vele beschrijvingen en het gebrek aan dialoog. Toch is de vrouw gelukkig binnen dit vaste gezinspatroon. Sterker nog: het feit dat ze niet kan slapen maakt haar gelukkiger dan ooit, ze wordt er zelfs 'fysiek' mooier van (dit weten we uit de scène waarin ze zichzelf bekijkt voor de spiegel), en bovendien heeft ze de nachten nu voor zich alleen.
Tijdens deze nachten 'bezondigt' ze zich voor het eerst aan alchohol en chocolade, terwijl ze zich herhaaldelijk verdiept in 'Anna Karenina' van Leo Tolstoi. Soms neemt ze haar auto en rijdt vervolgens doelloos door te straten. Overdag handelt ze haar routineuze klussen af.

Zelfs een thema als 'seks' wordt banaal opgevat, bijvoorbeeld in de scène wanneer de man 's middags uitzonderlijk een uurtje vrij heeft en zijn vrouw vol blijdschap inlicht over dit gegeven. De reactie van de vrouw is lauw, en ze verzint vervolgens een smoes om hier onderuit te komen. Haar man reageert hier begripvol en zelfs bezorgd op. Toch voel je een zeker 'onheil' naderen. De vrouw stelt zich heel wat vragen, vooral naar het einde toe.

Er is gekozen voor een open einde, waarin de vrouw zich met haar wagen op een parking bevindt en plots omsingeld en aangevallen wordt. Het dreigt haar fataal te worden.
Het boek is doorspekt van flasbacks en flashforwards. We komen op die manier een paar dingen te weten uit haar jeugd- en studiejaren.

De spanning zit hem vooral in de vele (surrealistische) beschrijvingen en de gemoedstoestand van het personage. Het tempo is strak, en de toon van het verhaal is eerder gedempt. Alsof je je als lezer de hele tijd onder water bevindt. Er is geen tijd om naar het oppervlak te komen, integendeel: je zakt dieper en dieper weg naar de bodem...

De illustraties zijn (vermoedelijk) uitgevoerd in de zeefdruktechniek, in symbolisch nachtblauw en wit, met zilver als steunkleur. Dit koele, gedempte palet geeft de nachtelijke sfeer van het verhaal goed weer.
Het zijn surrealistische beelden, en deze visie sluit perfect aan bij de manier van schrijven. Er is bijvoorbeeld een scène waarin er een man aan het voeteinde van haar bed verschijnt, en een kom water over haar voeten uitgiet. Wat ze ook probeert, het water blijft stromen. Ze probeert te roepen, zonder stem. Ze is alleen, angstig en onrustig. In die zin vind ik de uitvoering en techniek van de beelden een bewuste keuze, omdat 'de voortdurende angst' er uitspreekt.

Wat ik ook leuk vind zijn de afgesneden cadrages. De beelden geven zichzelf niet altijd prijs bij de eerste oogopslag, en soms moet je heel goed zoeken naar bepaalde punten van herkenning. Op het eerste zicht lijken het wel abstracties, juist omdat de beelden zo sterk ingezoomd zijn. Verder zijn het drukke composities, waarin veel details 'verstopt' zitten die de verbeelding prikkelen.
Misschien moeten we het gebruik van zilver in de beelden ook 'psychologisch' bekijken, als de mysterieuze 'schaduwkant' van het verhaal.
Sommige beelden dragen -mede door het strakke lijnenspel en het gebruik van clair-obscur- iets angstaanjagends in zich. Er zijn rechtstreekse verwijzingen naar elementen uit het verhaal, maar soms is er gekozen voor een geheel eigen interpretatie.

De schrijfstijl is vlot. De passages in het boek zijn eenvoudig uitgewerkt, vooral omdat de buitenwereld -zowel in plaats als in situatie- wordt uitgesloten. Het draait vooral om het hoofpersonage en haar drijfveren. In die zin kan het boek ook opgevat worden als een Bildungsroman, omdat de emotionele, morele en ook intellectuele groei van het hoofdpersonage uitvoerig worden uitgelicht. Over de nevenpersonages (= man, zoon, schoonmoeder) wordt zeer weinig prijsgegeven.

Het boek is opgedeeld in korte, genummerde hoofdstukjes. Er wordt aandacht besteed aan details, want elk nummer krijgt een aparte zilveren versiering als surplus.

Fraai boekje, dat vooral omwille van de illustraties verdienstelijk is.

cover