In elke stad heb ik drie dagen verbleven, waarvan telkens één dag op verkenning in de stad met een bezoek aan de meeste toeristische attracties. De overige dagen waren wandeldagen. Gelukkig voor mij, op twee regendagen na (maar dat waren de dagen dat ik mij per bus moest verplaatsen van de ene stad naar de andere), was het grotendeels mooi weer en bovenal niet té warm voor half augustus. Dit alles maakte het wandelen erg draaglijk, en een gemiddelde wandeling van pakweg 20 km afleggen bleek dan ook een fluitje van een cent voor mij. Ik heb erg genoten van de stilte, en merkte dat mijn zintuigen hier, afgesneden van de bewoonde wereld en meestal diep in de bossen, pas echt op scherp stonden. Ik was veel aandachtiger en hoorde en zag véél meer dingen dan ik normaal zou doen.
De stad Bouillon, op een boogscheut van de Franse grens, werd mijn aanvangshalte. Ik boekte een kamer in het charmante hotel Auberge d'Alsace, pal gelegen in het centrum, met zicht op de Semois. Achteraf gezien onverstandig, omdat de kamer uitgerekend aan de kant van een drukke baan lag. Het viel mij op hoe weinig winkels er te vinden zijn, in regelrecht contrast met een gezellige stad als La Roche-en-Ardenne.
De wandelingen in de omgeving waren absoluut de moeite. De ruïne van het kasteel maakte wel indruk, maar was zeker niet vergelijkbaar met de grandeur van pakweg het kasteel de Goede Hoop in Kaapstad. De vele campings in de buurt maakten het vakantiegevoel pas helemaal in mij wakker.
Vervolgens met de bus verder naar Houffalize. Hier besefte ik dat ik meer een Ourthemens ben. Het landschap werd glooiender, vriendelijker. Au coeur de l'Ardenne. In Houffalize kwam ik terecht in het reusachtige vakantieresort Vayamundo. Het contrast met het vorige hotel kon niet groter zijn. Op de dag van mijn aankomst was de stad afgesloten omwille van de jaarlijkse Bincbanc Tour, een beroemde jaarlijkse wielerwedstrijd. Zowel de start als de finish vonden die dag plaats in Houffalize. Ik was nog net op tijd om Tim Wellens over de finishlijn te zien rijden. Leuk dat ik dit ook eens kon meemaken, ondanks het slechte weer die dag.
De wandelingen in de omgeving van Houffalize konden mij het minst bekoren, omdat ze redelijk eentonig waren. Ik deed sowieso overal bewegwijzerde wandelingen, soms zelfs twee op een dag. Op een dag kwam ik een blauw bordje met een wit golvende streep erop tegen. Het bleek te gaan om de Escapardenne Eisleck Trail, een meerdaagse wandelroute van 106 km in totaal die loopt van Kautenbach in het Groothertogdom Luxemburg naar La Roche-en-Ardenne. Het is het eerste wandelpad in de Benelux dat in 2012 werd bekroond met het Europese label Leading Quality Trail. Ik kwam het bordje destijds ook al tegen tijdens een wandeling in Clervaux, waar de route passeert. Ik heb ondertussen ontdekt dat hiking een echte hobby is geworden voor mij, dus ik voel mij geïnspireerd om dit avontuur eens te willen ondernemen. Uit ondervinding zou ik het tempo zeker moeten aankunnen. Ik zou op termijn zelfs nog een stapje verder willen gaan en 2 of 3 etappes van de Olvaspaden in Noorwegen willen afleggen. Dát is pas een avontuur!
Mijn rondreis eindigde in het pitoreske stadje La Roche-en-Ardenne. De busrit er naartoe was in elk geval spectaculair te noemen. Bovendien was ik de enige passagier. Je speelt soms met je leven als je hier chauffeur bent, met al die haarscherpe bochten! Mijn oren konden deze rit minder appreciëren, maar de ellende was maar van korte duur en je moet er tenslotte wat voor over hebben... Ik voelde mij echter meteen thuis in een stad als La Roche. Het was mooi weer, dus een betere afsluiter van mijn vakantie kon ik mij moeilijk indenken. Ik had gedurende al mijn geplande wandeldagen goed weer, dus in dat opzicht was mijn vakantie al geslaagd.
Ik logeerde in hotel Du midi, een kleinschalig hoteletje met een sobere kamer maar een ongelooflijk lekkere keuken. Ik maakte er volop gebruik van om enkele souveniers te shoppen. Normaal gezien zou ik zoiets nooit doen, maar hier maakte toch gebruik van het toeristisch treintje. Even verderop lag ook een mooi sculpturenpark. Niet zo mooi als Parc des Topiaires in Durbuy, maar toch ook de moeite. Tijdens één van mijn wandelingen in het arboretum kwam ik ongelooflijk veel paddenstoelen tegen voor de tijd van het jaar. Uit voorzorg heb ik er geen geplukt en een app om te identificeren had ik niet. Vandaar ging ik na afloop te rade bij Natuurpunt. De tips die zij deelden wil ik jullie niet onthouden.
Ik heb alweer genoten van mijn minireisje. De indrukken tijdens de wandelingen zullen mij steeds bij blijven. Nu moet ik stilaan al gaan voorbereiden voor mijn volgende grote reisavontuur (en hierbij houd ik zoveel mogelijk rekening met duurzaam en ecologisch reizen) komende zomer. Naar alle waarschijnlijkheid wordt dit Peru, met als hoogtepunten de eeuwenoude Nazcalijnen en uiteraard de Incatrail met als eindbestemming Machu Picchu...
-bezochte hotels:
-Bouillon: www.aubergedalsace.be (let op!, men praat hier géén Nederlands, de conversaties dienen volledig in het Frans te gebeuren)
-Houffalize: https:www.vayamundo.eu
-La Roche-en-Ardenne: www.hotelmidi.be
-tips om paddenstoelen te identificeren:
ind.datadelft.com/monitor/
