"Ik wil beelden maken die nog niet gezien zijn, en volstrekt mijn eigen stempel drukken als graficus en illustrator."


maandag 29 december 2014

Jaarthema 'Vriendschap': resultaten semester één

Nog steeds geef ik met plezier les in de tekenschool van Vorselaar, en momenteel is onze tekenschool volzet. Door mijn grote Zuid-Afrika- avontuur heb ik heel wat lessen moeten missen. Ik had ginds immers mijn eigen klas met ruim 41 kinderen (!), en bij thuiskomst waren er weer heel wat nieuwe gezichten bijgekomen. Het was toch even oefenen om de nieuwe namen te memoriseren.

Dit jaar werken wij rond het thema 'Vriendschap', maar uiteraard doen wij ook nog andere activiteiten. In het tweede semester staan er onder meer nog twee uitstappen op het programma. Daarnaast gaan wij ook met klei werken, en bij goed weer een spannende buitentekenles organiseren. Werk genoeg om te doen dus! Natuurlijk is er ook nog onze doos met to do's, met daarin briefjes met de favoriete activiteiten van onze leerlingen.

In dit fotoverslag vind je ook een mooie foto met de winnares van onze tekenwedstrijd. Zij ontwierp het logo voor onze tekenschool.

Jullie kunnen ons nog steeds volgen op onze persoonlijke Facebookpagina: 'Tekenschool Vorselaar'.

thema les één: 'tekenopdracht - reiskoffer: Wat neem ik allemaal mee op reis?'

thema les één: 'tekenopdracht - reiskoffer: Wat neem ik allemaal mee op reis?'

thema les één: 'tekenopdracht - reiskoffer: Wat neem ik allemaal mee op reis?'

thema les twee: 'tekenopdracht - ruimte: ruimtetuigen en raketten'

thema les zeven: 'Afrikaanse maskers krassen'

thema les zeven: 'Afrikaanse maskers krassen'

thema les zeven: 'Afrikaanse maskers krassen'

thema les zeven: 'Afrikaanse maskers krassen'

tekeningen van/voor Sinterklaas

tekeningen van/voor Sinterklaas

tekeningen van/voor Sinterklaas

een origineel stripverhaaltje van één van onze leerlingen, Laura De Brucker

Milla Goormans, de winnares van onze tekenwedstrijd: 'Ontwerp een logo voor de tekenschool van Vorselaar', mocht trots haar prijs in ontvangst nemen

maandag 17 november 2014

There's no place like home

Toen ik vanmorgen wakker werd in mijn eigen knusse bed, spookte deze zin geregeld door mijn hoofd: "There's no place like home!" 
Na een vlotte, probleemloze vlucht van bijna 13 uur (met slechts éénmaal overstappen in Londen Heathrow) ben ik weer veilig op Belgische bodem beland.

Zuid-Afrika leek inderdaad wel het land van Oz. Bijna altijd stralend weer, vriendelijke mensen, wuivende palmbomen... De leerlingen van de school waren de vriendelijke Munchkins en Mrs. Benjamin was de vriendelijke fee met de gouden toverstaf. Ze zongen en dansten mij ten afscheid op het grote plein, en hebben mij overladen met prachtige geschenken, brieven en tekeningen... En ja, een Belgische 'visitor' (zoals een leerling het heeft neergepend in één van de vele brieven) zien ze daar in die school niet al te veel. Helaas kon ik niet gewoon driemaal klikken met mijn robijnrode schoenen om huiswaarts te keren. :(

Mijn gedachten -nu gebruik ik even een citaat van Jo Govaerts- razen als een trein door mij heen. Zij voeren mij naar vele bezochte plaatsen en doen mij de reis keer op keer herbeleven.
Ik zal het geweten hebben dat ik weer thuis ben! s' Ochtends is het hier nog pikkedonker. In Kaapstad kwam de zon al op omstreeks 5 uur, en hier is dat pas een dikke drie uur later het geval. Het is hier ook vroeg donker, waardoor het lijkt alsof de dagen in Kaapstad wel een eeuwigheid duurden. Nu ja, het is dan ook niet zó ver van de Zuidpool...
Het is vreemd om weer in mijn vertrouwde omgeving te zijn. De souveniers (en dat waren er een hele hoop) zijn intussen allemaal uitgedeeld, alles uitgepakt... Stilaan kan ik mijn gewone leven weer oppikken en dat is toch even wennen. Ik heb onder meer een maand lang de actualiteit niet gevolgd noch televisie gekeken.

Bij deze gelegenheid wil ik ook Nicole, mijn Zwitserse compagnon, bedanken. Zij reist met haar vriend nog verder door Zuid-Afrika, viert Nieuwjaar in Australië, en reist daarna nog verder door naar Nieuw-Zeeland. Wij waren een goed geolied team. Mochten wij, als twee nobele onbekenden, deelgenomen hebben aan het destijds zo geprezen reisprogramma 'Peking Express - (Zuid-Afrika)' dan zouden wij het zeker goed gedaan hebben. Met haar reiservaring en onze beider wilskracht zouden wij ver gekomen zijn, want het ging er soms best pittig en avontuurlijk aan toe. Vooral bij het versieren van een taxi kwamen onze vrouwelijke charmes goed van pas.

Deze ervaring zal men mij nooit meer afnemen, en ik blik er met een ONGELOOFLIJK gevoel van tevredenheid op terug!! Ik hoor hen en der dat mijn blog veel gelezen werd, en dat doet mij veel plezier. Dit avontuur kan ik iedereen aanbevelen, want je wordt er zó veel rijker van als mens en je maakt er nieuwe vriendschappen voor het leven.
Bij het lezen van de vele brieven van de kinderen, verbaast het mij nogmaals hoeveel sommigen op een leeftijd van 7 of 8 jaar al kunnen neerpennen. Maar vooral het feit dat het allemaal zo persoonlijke boodschappen zijn, doet mij erg veel plezier.

Nu is het tijd voor een nieuwe episode in mijn leven, waaronder het vinden van een nieuwe job. Net als Nicole heb ik mijn job moeten beëindigen voor mijn vertrek.
Ik zou nog zoveel kunnen vertellen of schrijven over mijn verblijf in Zuid-Afrika en ja, misschien moet ik inderdaad eens een boek schrijven over mijn belevenissen ginder. :)
Eerst is het tijd om een hele hoop zaken te evalueren.
Mijn verwerkingsproces begint nu pas, en wie weet wat komt daar nog allemaal uit...
Bedankt aan allen die mijn reis mee hebben gevolgd! Ik hoop jullie hiermee toch een algemene indruk gegeven te hebben over Zuid-Afrika.
Hieronder vind je nog enkele foto's en hiermee valt het doek over mijn grote avontuur, althans de verslagen op deze blog.

met Mr. en Mrs. Gool, mijn gastouders

met Pinkie, geweldig personeel des huizes

nog een laatste blik op mijn kamer (ik sliep boven op het middelste stapelbed)

voorkant van één van de vele brieven van de leerlingen...

deze souveniers kocht ik voor mijzelf, waaronder een sprookje, geschreven in het Zuid-Afrikaans

een tof, ijskoud máár hartverwarmend kaartje bij mijn thuiskomst

certificaat = bewijs van deelname :)

vrijdag 14 november 2014

"I love you lots, like Jelly tots"

De tijd vliegt voorbij als het goed gaat! Morgen moet ik afscheid nemen van Zuid-Afrika, en sluit ik een FANTASTISCH hoogtepunt in mijn leven af!!

Vandaag moest ik afscheid nemen van mijn klas en van de school, en dat ging niet onopgemerkt voorbij. Integendeel zelfs, ik ben een beetje van mijn melk geblazen.
Ik zal de leerlingen erg missen, en realiseer mij nu dat ik het erg getroffen heb met mijn leerkracht. De examenperiode is vandaag definitief afgelopen voor de lagere graden.

Dinsdag was er weer een leerling jarig. Voor elke leerling was er een grote doos vol zoetigheden én een prachtig versierde cupcake. Alles samen twee grote vuilniszakken vol snoepgoed! De mensen zijn hier arm, maar geven ontzettend veel. Zoiets zie je niet veel bij ons in België, waar een traktatie meestal bestaat uit een 'eenvoudig snoepje'.
Een verjaardag wordt hier kennelijk uitgebreid gevierd met handgeklap, gezang en een cupcake met kaarsjes voor het feestvarken.
Er is echter ook een donkere kant! Kinderen die gestraft worden, moeten buiten vaak uren- (of zelfs dagen) lang met hun hoofd tegen de muur gaan staan. Zij hebben vooral nood aan discipline en een duidelijke structuur.

De leerlingen hadden op woensdag geen test en hebben geschilderd. Hier geen kant-en-klare verftubes, want de basiskleuren moet je zelf maken met gekleurd poeder en water. Goed voor de armspieren dus.
Gedurende de maanden oktober en november moesten de leerlingen cornflakesdozen meebrengen.
De opdracht bestond eruit om deze te beplakken met krantenpapier en vervolgens te schilderen en decoreren. De klas werd hiervoor in kleinere groepen verdeeld, want uiteraard kon niet iedereen op hetzelfde moment starten. De andere groepen kregen ondertussen een leeropdracht van Mrs. Benjamin. Ik vond het erg leuk om deze opdracht mee te mogen begeleiden, en heb mij vooral geconcentreerd op het correct leren hanteren van lijmtubes, penselen en verfgebruik.

Donderdag zijn Nicole en ik met de minibus naar de stad gereden voor een ganse dag. Dit was immers de laatste keer voor mij.
s' Ochtends hadden wij afgesproken met Irène, want zij verblijft in de stad en had geen school.
Wij zijn heerlijk gaan uitzweten in de Long Street Baths. Dit bestaat uit enerzijds een ouderwets, overdekt zwembad met daarnaast de faciliteiten van een typische, traditionele Turkse sauna met stoombaden.
Bij aankomst kregen wij ons eigen omkleedhokje mét een bed om te relaxen. Je kan er kiezen voor een sessie van vier uur of minder, maar voor ons was een uurtje meer dan voldoende. Het ideale moment om wat bij te kletsen.
Voor mij was het de tweede maal, en het is bovendien gezond voor lichaam én geest. Je komt weer buiten als herboren. Dit stond op mijn verlanglijstje, en het was een aangename ervaring. Overigens waren wij de enige gasten die dag. Naar traditie zijn er afzonderlijke momenten voor mannen en vrouwen.
Uiteindelijk kregen wij anderhalf uur. Geen luxe hier, dus het enige dat spijtig genoeg ontbrak was een jacuzzi.
Omstreeks elf uur ging ik in de stad op jacht naar de laatste souveniers. In de Long Street (= de hoofdstraat) en op de markten vind je vaak leuke handgemaakte zaken zoals houtsnijwerk, muziekinstrumenten (zoals trommels in alle soorten en maten), maskers, juwelen,...
Kralenwerk en macramé kom je hier veelvuldig tegen. Veel van deze zaken komen uit West-Afrika. Zuid-Afrika is economisch gezien een erg aantrekkelijk land.
Aanvankelijk wilden wij gaan lunchen in restaurant 'Mama Africa', een overbekend restaurant in de stad waar je onder andere krokodil en struisvogel krijgt voorgeschoteld.

Enkele straten verder hadden wij geluk, want daar vindt elke donderdagmiddag de 'Earth Fair Food Market' plaats. Een ingekorte versie van de Neighbourgoods Market. Ik had eerder al over deze markt gelezen, en besefte dat wij wederom met ons gat in de boter waren gevallen. De geuren alleen al brengen je even in een andere wereld. Ik kon het niet nalaten om enkele zoetigheden te kopen.
Verontwaardigd waren wij toen er uit het niets een jongen van een jaar of veertien op ons afkwam en zomaar enkele resten van Papayaschillen uit onze handen griste. Hij knielde en begon te eten voor onze neus. Nicole bood hem beschaamd haar boterhammen van die ochtend aan, die hij hongerig verorberde. Ja, ook dit is Afrika! Mensen achtervolgen je en blijven smeken om geld of eten...

Met onze MyCITI-Card reden wij in de namiddag naar Camps bay, een populaire kustplaats. Ook hier tref je vooral blanken, omdat het een dure buurt is.
In de plaatselijke Pick 'n Pay (= een supermarkt) kochten wij iets lekkers en nestelden ons op een plekje aan het strand. Een Afrikaan probeerde Nicole meermaals een zonnebril aan te smeren, maar ving helaas bot.
De verkopers hier kennen zo hun 'truken van de foor', en ze kunnen (helaas) heel geslepen zijn in het aan boord leggen van conversaties.
 Zuid-Afrika mag dan in veel opzichten een prachtig land zijn, het behoort wel (terecht!) tot de tien onveiligste plekken ter wereld. Nergens ter wereld vind je zo'n culturele diversiteit als hier.

Wij hielden onder ons gedrieën nog een lang gesprek over de apartheid, het onderscheid tussen blank en zwart, religie en geloof... Hier slagen de mensen erin om samen te leven, ondanks alle verschillen.
Zuid-Afrika is een land met een revolutionaire geschiedenis en cultuur. Arm en rijk leven hier vlak naast elkaar, en het contrast tussen beide is frappant. In de ene straat zie je halve paleizen, terwijl ze je op de hoek van diezelfde straat omver schieten.
Vooral de verkeerschaos is hier enorm. Men rijdt er op los, en verkeerslichten worden meer dan eens genegeerd door de roekeloze bestuurders.

Vandaag was mijn laatste dag op school, en ik had enkele afscheidsgeschenken voorzien. Voor Mrs. Benjamin en de assistente had ik ook een apart geschenk.

Bij het binnenkomen werd ik overladen met persoonlijke werkjes en tekeningen van de leerlingen. Sommigen hebben erg originele dingen gemaakt, zoals een kleine handtas uit papier met een boodschap erin. Hier was ik toch even door gepakt. Ik zal alles thuis lezen en zorgvuldig bewaren.
Op het bord had Mrs. Benjamin een lieve boodschap geschreven voor mij, met daarnaast de namen van enkele leerlingen.

s' Ochtends deden de leerlingen hun allerlaatste test: Zuid-Afrikaans mondeling. Iedereen had een tekstje van ongeveer een halve bladzijde voorbereid, en dit moesten ze om beurten voor de klas voordragen. Dit was mijn kans om nog een paar filmpjes te maken, om thuis te laten horen dat de taal erg verwant is met het Nederlands.
Na afloop kwam ik op het idee om mijzelf voor te stellen aan de leerlingen, in het Nederlands én op vraag ook in het Frans. Ze vonden het fascinerend om mij te horen vertellen in andere talen, en de klas ging even uit zijn dak. Dit hadden ze nog nooit eerder gehoord! Het was ook een goede gelegenheid (vond ik) om hen vragen te laten stellen over België. Eén leerling vroeg bijvoorbeeld hoeveel koeien er in België zijn.
Terwijl de meerderheid van de klas, als beloning voor hun goede test, naar een film mochten kijken gingen de anderen aan de slag met het lijmen en beschilderen van de resterende dozen.

Na de pauze gingen wij naar het grote sportveld naast de school. Daar leerden de leerlingen en juf mij enkele typische groepsspelletjes aan. Het was ontzettend leuk, en ik voelde mij enorm gewaardeerd. Vooral toen wij op het einde nogmaals in een kring moesten staan en alle leerlingen tegelijk mijn naam riepen, mij een goede vlucht toewensten enz... Geweldig!!

Toen was het tijd voor een groepsfoto met de (volledige!) klas. Ook hiervoor nam Mrs. Benjamin uitgebreid de tijd. Zij nam zeker een twintigtal leuke foto's.
Vervolgens gingen wij terug naar de klas. Elke leerling kreeg een persoonlijk geschenk van mij, al was het spellen van de namen soms een helse karwei!
Al het gekochte schoolmateriaal (een grote zak vol) heb ik aan Mrs. Benjamin gegeven. Voor de klasgroep (= Grade 2) had ik ook nog een geschenk met een begeleidende brief. Deze brief gaat mrs. Benjamin (op mijn verzoek) maandag voorlezen.
Zij vertelde mij dat er nog een verrassing op komst is, maar dit zal ik pas ontvangen wanneer ik weer in België ben. Zijzelf en heel de klas hebben hiervoor geld ingezameld. Ik ben benieuwd wat dat wel niet mag zijn?! Mrs. Benjamin had drank, chips en zoetigheden voorzien, maar veel tijd voor een afscheidsparty was er niet, want daar ging de bel. Nog een laatste afscheidsknuffel en dan werden Nicole en ik in de staffroom verwacht waar alle leerkrachten present waren.
De onderdirecteur, Mr. Mayer, bedankte ons voor onze inzet en gaf ons elk een geschenk in naam van de school. Na afscheid genomen te hebben van iedereen en de directie, was de tijd aangebroken om weer naar het gastgezin te gaan.

Mijn project is in ieder geval SUPER meegevallen. Ik had ook een fantastische leerkracht, die bovendien openstond voor al mijn ideeën en deze een plaats gaf. Zij is net als ik dynamisch en jong, dus dat schept een band. Hopelijk kunnen wij ook hierna contact blijven houden. Het enige minpuntje was de examenperiode, maar zoiets kan je natuurlijk niet voorzien.
Ik heb mooie, blijvende herinneringen aan mijn project. Mocht ik herbeginnen, dan zou ik hier opnieuw voor kiezen!

Tijd nu om de koffers te pakken, met een goed gevuld hoofd vol nieuwe indrukken en mooie herinneringen rijker. Alles begint pas achteraf, wanneer ik al deze indrukken, nota's, tekeningen, schrijfsels, souveniers, foto's, filmpjes,... in een inhoud kan gieten. Nog veel werk voor de boeg, maar eerst veilig thuis geraken.

om ter mooist dozen beschilderen




Sunnyside Primary School in de vroege ochtend

zo ziet een verjaardagstraktatie er ongeveer uit in een basisschool in Zuid-Afrika!

een leuke groepsfoto met de hele klas (niemand ontbreekt!)

overladen met persoonlijk gemaakte geschenkjes, teksten en tekeningen van de leerlingen = duurzame herinneringen

maandag 10 november 2014

Laatste toeristenimpressies

Ik start mijn verslag met droef nieuws. Irène is gisteren vertrokken, en nu waren ze nog maar met twee.... ( + drie boys)

Vandaag een prima dag gehad op school. Ik moest drie testen afnemen (= Engels, Wereldoriëntatie en Zuid-Afrikaans) van twee leerlingen die vorige week afwezig waren wegens ziekte. Zij hebben zéér flink gewerkt, dus ik denk dat mrs. Benjamin erg tevreden zal zijn met de resultaten. Zo zie je maar dat niet alles kommer en kwel is. Er is inderdaad een groot verschil in level, en een kwart kampt met een serieuze leerachterstand. Ook (een deel van) dit moment heb ik op video vastgelegd. Het geeft een beetje een indruk van het algemene niveau van de inhoud van de testen.

Dit is mijn laatste week op school, en natuurlijk zal ik de leerlingen erg missen. Het is hier bijvoorbeeld heel normaal dat de leerlingen de juf aanraken, aan haar haren zitten of zelfs een rugmassage geven. Bij ons is zoiets ondenkbaar. Geloof is hier op school erg belangrijk, en er wordt ook gebeden voor elke maaltijd. Hun lunch eten zij al omstreeks tien uur.

De afgelopen week heb ik vooral testen moeten afnemen van de afwezige leerlingen, maar dat waren er meestal maar twee of drie. De resterende tijd maken de leerlingen sommen, schrijfoefeningen of lezen ze voor.
Het valt op dat ze enorm veel moeite hebben met zelfbeheersing. Tijdens het klassikaal afnemen van de schriftelijke testen vallen er constant pennen(dozen) en spullen op de grond. Sommige leerlingen hebben moeite om op hun stoel te blijven zitten of te zwijgen. Wanneer ze zien dat je moeite doet om hen vaardigheden en attitudes bij te brengen, worden ze wel gehoorzamer. Zoiets vraagt echter veel tijd en vertrouwen. Rome wasn't built in one day.
Elke morgen komen ze nog steeds vol enthousiasme op mij toegelopen, en dat vind ik hartverwarmend!

Zaterdag hadden Nicole en ik afgesproken met de vrijwilligers van het andere gastgezin in Grassy Park, waaronder ook de Vlaamse jongen Matisse. Wij hadden afgesproken bij de Old Biscuit Mill.
Daar is iedere zondag een Neighbourgoods Market, een soort voedingsmarkt. Hier kan je lokale producten vinden, brood, vlees, artisanale producten, verfijnde producten, wijn, bloemen, planten, groenten en ga zo maar door.
Je vindt er verder ook esoterische oliën, zeep, honingsoorten, bloemen,.... De verkopers geven overal uitvoerig uitleg, en je kan er ook gratis proevertjes krijgen.
Het is interessant om typische gerechten te testen uit de verschillende werelddelen. Aan te raden is om s' ochtends met een lege maag vroeg genoeg naar hier te komen. De markt opent zijn deuren om 9 uur en sluit zijn deuren om 14.30 uur. Ook ons geliefde België is hier vertegenwoordigd met overheerlijke Brusselse wafels.
Dit is een must voor culinaire liefhebbers, en het is kennelijk zowel populair bij toeristen als locals.
Ikzelf had mij voorgenomen om een heerlijk stuk chocoladetaart te verorberen. Qua suikers heb ik de afgelopen maand immers serieus moeten inboeten.
Daarnaast heb ik ook een streekgerecht, Bobotie, geproefd. Dit is een Kaap Maleisisch gerecht, bestaande uit curry en rundvlees. De buitenkant is een soort deeg (zoals een loempia), afgewerkt met eigeelglazuur. Ook de zelfgemaakte (aardbei)shakes wilde graag degusteren!
Hoewel het niet meteen op mijn lijstje stond, is het wel aan te bevelen. Een prima tip voor een bewolkte of regenachtige zaterdagvoormiddag (want de markt, die bestaat uit twee grote ruimtes, is overdekt). Het enige nadeel is dat het hier vanaf omstreeks een uur of elf over de koppen lopen is.
 Zuid-Afrika is bekend om zijn goede wijn (zo kocht ik een heerlijke fles in een plaatselijke wijnboerderij in Stellenbosch), maar wist je dat bier hier minstens even populair is? Helaas ben ik geen echte liefhebber. :(

Omdat het iets te bewolkt was, zijn wij (voor de tweede maal) in de namiddag met z'n allen naar het shoppingcenter Canal Walk gereden.
Zondag vertrok Irène, het Italiaanse meisje, naar het vrijwilligershuis in de stad. Wij besloten om haar te vergezellen, en hebben er een fijne, zonovergoten dag van gemaakt.
In het huis zijn ze wel met 30! Het strand en de winkels liggen slechts op loopafstand. Wij hebben een lange wandeling gemaakt langs het strand, Sea Point en Green Point. Onderweg aten wij een ijsje en passeerden een openluchtzwembad met maar liefst drie baden, vlak naast de oceaan. Een entreetje voor een ganse dag kost amper 20 RAND (= 1,5 EURO).
Wij bezochten ook het Cape Town Stadium, maar dat bleek op zondag helaas gesloten te zijn. Vlak naast het stadium liggen velden waar rugby, golf en cricket worden beoefend. Naast voetbal de drie belangrijkste sporten in Zuid-Afrika.
Iets verderop ligt een gigantisch park met een vijver en speeltuinen. Aha, hier brengen die Capetonians hun vrije zondag dus door!?
Wij verpoosden even op een bankje bij de vijver. De lucht was heel bijzonder, met allemaal kleine, fijne wolkjes.

Na een selfie was het tijd om afscheid te nemen van onze toffe vrijwilligster Irène. Volgend jaar komt ze naar Amsterdam, dus wie weet ontmoeten wij elkaar daar. Adressen uitgewisseld, en daar was onze taxi. De laatste week is ingezet.

Neighbour Goods Market, over de koppen lopen!

'Rooibos Ice Tea', gemaakt van de beroemde plant fynbos, overal te vinden in Zuid-Afrika

Argentijnse specialiteiten voor de liefhebbers en/of kenners

'Lazanou', plaatselijke wijnen mogen natuurlijk niet ontbreken op deze markt

ook ons België is vertegenwoordigd met uitstekende Brusselse wafels (met n' een bol ijs voor de liefhebbers)

bakkerijen slaan hier hun slag met ovenverse broden

"Hallo cookiesmonsters!", ik zou een hele voorraad inslaan


sssjjtttt!, ik proefde een heerlijk stuk chocoladetaart (links bovenaan in de hoek)

planten, kruiden....

mijn bril in een uitvergrote versie!

een blik op het Cape Town Stadium

een vijver vol waterlelies

de wolkenpartij is heel bijzonder

een wandeling langs Sea Point 

overal vind je zulke kerstbomen in het straatbeeld

tijd voor een laatste selfie

vrijdag 7 november 2014

Lion's Head by night + bloemenfestijn

Ahoi ahoi! Hier ben ik weer met een kort 'tussentijds' verslag. Ik heb de afgelopen twee dagen zoveel foto's getrokken, dat het hoog tijd is voor een stand van zaken.

Zoals ik jullie vertelde, trokken wij afgelopen donderdag naar Lion's Head. Wat ik donderdag heb ervaren zal ik nooit vergeten!
De klim naar boven was gelukkig heel wat lichter dan de Tafelberg. Alleen op het einde waren er enkele lastige stukken, maar het was al bij al goed te doen. Langzaam veranderde het landschap van kleur...
Onderweg kwamen wij heel wat klimmers tegen. Het was dus vrij druk toen wij, na ongeveer anderhalf uur stappen, de top bereikten. Toen was het vol spanning wachten tot de zonsondergang zich zou voltrekken. Langzaam werd alles duister rondom ons. Aan de andere kant van de berg schitterde de volle maan. De stad is fantastisch als je ze van zo'n grote hoogte bekijkt. Een beklimming by night is echt een uitzonderlijke, avontuurlijke ervaring, en ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken.
Het was uiterst zacht toen wij omstreeks negen uur weer naar beneden klommen in het 'pikkedonker'. Gelukkig hadden wij allemaal een goede zaklamp bij de hand! Toch waren er nog 'waaghalzen' die zonder licht naar boven klommen.

Vandaag gingen Nicole en ikzelf naar Kirstenbosch Botanical Gardens, één van de grootste botanische tuinen ter wereld! De 36 hectare grote tuin is onderdeel van een 528 hectare complex dat een rijke variatie biedt aan planten, 'fynbos', bloemen en bomen. Je kan er ook veel dieren en vogels spotten. Er zijn tevens heel wat wandeltochten aangelegd. De meeste tochten leiden naar de voet van de Tafelberg. Het park is zo gigantisch dat je er een hele dag kan verdwalen.
Het is er vredig en rustig, veilig en dus ideaal om tot rust te komen of voor een familie-uitstap.

Ik ben een bloemenliefhebber, dus het was leuk om de diverse soorten te ontdekken en bestuderen. Dit stond hoog op mijn verlanglijstje.
De 'Protea' is hier de nationale bloem, maar helaas voor ons waren ze al uitgedroogd. Nochtans is de lente de beste periode om dit park te bezoeken, omdat de meeste bloemen en planten dan volop in bloei staan. Dit gegeven vonden we dus jammer, maar verder hebben wij een leuke, aangename dag achter de rug.
Hoog tijd dus om in mijne 'beddebak' te kruipen, want morgen moet ik weer vroeg uit de veren. Het vervolg lezen jullie aanstaande maandag. Welterusten!

de beklimming van Lion's Head



zonsondergang

full moon!

een bezoek aan Kirstenbosch Botanical Gardens

het sculpturenpark

fauna en flora, close-up

vijver


close-ups van enkele bloemen




bloemenpracht

de 'Protea', nationale bloem van Zuid-Afrika

nele in het oerwoud :)

serres

hagedis die knipoogt naar mij ;)

portret van een eend

volop tijd voor een schets (dat schetsboek moet toch ééns gevuld worden!)