donderdag 28 maart 2013
En ondertussen in het tekenatelier...
Ook in ons tekenatelier is de tijd niet stil blijven staan. In deze blogpost vindt u enkele fotografische impressies van twee verschillende lessen: de themales rond 'Carnaval', en een kleiles rond de gebouwen en architectuur van de Spaanse kunstenaar Antoni Gaudi. Bij deze laatste les kregen de leerlingen als inleiding een deel uit een documentaire video voorgeschoteld. Deze video werd gedurende de les doorlopend getoond. Op het einde van de les hielden wij ook een klassikale evaluatie van de kleiwerkjes.
thema les 10: Carnaval - gekke maskers
thema les 10: Carnaval - gekke maskers
thema les elf: Gaudi - kleiwerkjes
geconcentreerd aan het tekenen....
thema les elf: Gaudi - kleiwerkjes
thema les elf: Gaudi - kleiwerkjes
afwerken van eerdere tekenoefeningen
resultaat kleiwerkje
enkele resultaten kleiwerkjes
zondag 17 maart 2013
Over Herman van Veen over Blondie tot Winnie the pooh
Het was een evenement om ruim op voorhand al met vet rood aan te duiden in mijn agenda: de derde editie van 'Spraakwater'; het muzikaal - literair festival dat jaarlijks georganiseerd wordt door cultuurcentrum 't Schaliken in Herentals. Mijn uitgebreide verslagen van de twee vorige edities kunt u raadplegen onder het label 'festivals' of 'literatuur' in de zijbalk van deze blog.
Pieter Embrechts kreeg dit jaar de eer te beurt om het geheel aan elkaar te praten volgens de (inmiddels vertrouwde) formule: hij koos een vijftal gasten uit die elk op hun manier een link hebben met de Nederlandse taal. Dit gebeurde al musicerend, al voordragend, al tekenend, al zingend én swingend.
De taal stond ook deze avond centraal (met een zorgvuldig uitgekozen scala aan songteksten en gedichten). Méér nog dan de vorige jaren lag de nadruk vooral op het 'muzikale' aspect.
Vooraleer de voorstelling begon, werden we in de foyer getrakteerd op enkele kortverhalen, geschreven door auteur Andy Fierens. Deze werden ons ten gehore gebracht door vier sprekende mensdieren.
De zaal zelf zat vol, wat het succes van dit evenement nogmaals onderstreepte. Ditmaal zat ik bijna helemaal vanboven, waardoor ik een mooi overzicht op de zaal had vanuit mijn plekje in het midden.
Het viel mij op - en dat gold niet alleen voor deze avond - dat er veel jongeren en tieners aanwezig waren. Zij ruilden blijkbaar hun avondje fuiven even in om een vleugje cultuur te komen opsnuiven, en dat vond ik wel tof. Of ze kwamen natuurlijk allemaal voor de charmante en uiterst grappige gastheer/curator Pieter Embrechts!
In deze derde editie kwamen toch weer enkele nieuwe ingrediënten aan bod, zoals de verslaggeving van een illustratrice en het invoegen van leuke filmpjes.
Het was wellicht de meest dynamische voorstelling tot nog toe, want zelfs het publiek werd op actieve wijze betrokken bij het gebeuren.
Er zat enorm veel afwisseling in: mensen kwamen op en verdwenen weer (soms als een dief in de nacht) van het podium.
Pieter kondigde tussentijds zijn gasten aan, of begon soms actief met zijn muzikale gasten mee te zingen en te musiceren. Hij speelde zijn rol van gastheer met verve, en was een perfecte gids. Af en toe een komische twist deed wonderen om de aandacht van het publiek scherp te houden.
Met de algemene kwaliteit zat het echt zeer goed. Ik had de indruk dat het niveau nog een tikje hoger lag dan bij de voorbije twee edities. Dat merkte ik trouwens ook aan de reacties van het publiek. Ik voelde dat over alles goed nagedacht was: de teksten, de keuze van de gasten, de verschillende optredens,...
De voorstelling begon met het tonen van een kort filmpje op een groot scherm. Een man (later vernemen we van Pieter dat hij uit een psychiatrische instelling kwam) speelde een stukje op zijn klarinet. Dan verscheen Pieter zelf op het podium en werd het filmpje herhaald, maar dan samen met zijn zangstem en gitaar. Ik kende hem enkel als acteur van de serie 'De Rodenburgs', maar hier ontdekte ik dat hij ook niet onaardig zingt.
Na een korte verwelkoming en voorstelling zong hij een eigen nummer met zijn gitaar. Op de achtergrond werd simultaan een filmpje getoond, met daarin een vrouw uit diezelfde instelling. Het ging over een vrouw die weigerde volwassen te worden, en zich daardoor afzette tegen de maatschappij. Zot zijn doet geen zeer.
In het eerste gedeelte werden de gasten één voor één voorgesteld aan het publiek. Het muzikale duo 'De Anale Fase' mocht de spits afbijten, met een tweestemmig spel aan de piano. Nadien speelden zij nog een twee- of drietal nummers. De vrouwelijke helft van het duo speelde regelmatig cornet. Het was een afwisseling tussen zang en muziek.
Stiekem kwam illustratrice Sabien Clement het gezelschap vervoegen. Zij nam plaats achter een tafeltje en maakte een tekening bij een aantal van de nummers. Hiervoor gebruikte zij haar typische en favoriete materialen: balpen en kleurkrijtjes. Van haar hand is ook het ontwerp van de affiche (*zie onderaan). Dit alles kon gevolgd worden op groot scherm.
Sabien is inmiddels tot een doorgedreven stilering gekomen in haar tekenwerk, en heeft een geoefende en ervaren hand.
Ik heb zelf één keer live, en plein publique, getekend en kan u verzekeren: dat is best moeilijk. Zeker als je onvoorbereid bent en de teksten niet op voorhand kent. De timing van de tekeningen was in ieder geval perfect. Er stond ook geen lijn teveel, en zoals een meisje uit het publiek na afloop vertelde: "Zij kan nog een veiling organiseren van haar tekeningen!".
Mijn favoriete moment was vlak voor de pauze, toen het de beurt was aan de Nederlandse zangeres Eefje De Visser. Zij heeft echt een zéér speciaal, uniek stemgeluid. Het niveau van één of andere talentenjacht zou zij moeiteloos overschrijden. Vooral het nummer in combinatie met het tekenwerk van Sabien vond ik weergaloos. Het ging over een vrouw die opstond uit de zee, een heel poëtisch nummer.
Omdat ik het tekenen zo gespannen aan het volgen was, had ik helaas minder aandacht voor de teksten.
Voor mij was dit het hoogtepunt van de avond.
Verder was er de meest humoristische gast van de avond: dichter Jilali Bennani. Hij zorgde voor een flinke dosis slam poetry. Een sterk optreden! Je moet het maar doen om een minutenlange woordenvloed zonder dralen, blikken of zelfs maar blozen op het publiek los te laten. Bovendien was er een fijne interactie merkbaar met het publiek. Voor mij was het echt heerlijk om naar te luisteren. Hij maakt er overigens een gewoonte van om bij elk optreden een foto te nemen van de zaal.
Dan was er nog Tom Pintens, die ook enkele songs van eigen hand bracht. Hij is als zanger bekend van onder andere het nummer: 'In Charleroi'. Dit nummer bracht hij trouwens ook deze avond, in het gezelschap van zijn gitaar én met de voltallige medewerking van Pieter Embrechts en De Anale Fase.
Tijdens de tweede helft werd er gepeild naar de inspiratiebronnen van de 'eregasten', waaronder die van Pieter zelf. Waar halen zij de mosterd vandaan voor hun eigen creaties? In sommige gevallen werd er verwezen naar schrijvers en veelal muzikanten. Enkel Tom Pintens beantwoordde deze vraag volledig blanco.
De Anale Fase is altijd erg geïnspireerd geweest door het schattige Disneyfiguurtje Winnie the pooh. Zij lazen hiervan twee fragmenten voor uit een boekje. Jaja, prima materiaal voor een song in Do Groot, hun favoriete toonaard. Is iedereen mee, of eerder in mineur door dit nieuwtje?
Jilali Bennani schotelde ons enkele voorbeelden voor uit zijn eigen genre. Eefje De Visser bracht op een gevoelige manier een persoonlijke benadering van een song van haar grote, muzikale idool Blondie.
Er was echter nog een speciale eindact! Voor het laatste nummer werden alle eregasten, samen met Pieter, op het podium verzameld. Zij zongen allemaal samen het refrein, en dat was leuk. Er werd op los geïmproviseerd... Het applaus van het publiek was oorverdovend. Bij het bisnummer werd het publiek verzocht mee te zingen en zelfs recht te staan en mee te shaken. De zaal ging uit zijn dak! Zo te horen aan de aantal decibels leek deze editie de meest geslaagde.
Omstreeks elf uur keerden we allen tevreden huiswaarts. Dit ticket was zijn geld dubbel en dwars waard.
copyright illustratie: Sabien Clement
Pieter Embrechts kreeg dit jaar de eer te beurt om het geheel aan elkaar te praten volgens de (inmiddels vertrouwde) formule: hij koos een vijftal gasten uit die elk op hun manier een link hebben met de Nederlandse taal. Dit gebeurde al musicerend, al voordragend, al tekenend, al zingend én swingend.
De taal stond ook deze avond centraal (met een zorgvuldig uitgekozen scala aan songteksten en gedichten). Méér nog dan de vorige jaren lag de nadruk vooral op het 'muzikale' aspect.
Vooraleer de voorstelling begon, werden we in de foyer getrakteerd op enkele kortverhalen, geschreven door auteur Andy Fierens. Deze werden ons ten gehore gebracht door vier sprekende mensdieren.
De zaal zelf zat vol, wat het succes van dit evenement nogmaals onderstreepte. Ditmaal zat ik bijna helemaal vanboven, waardoor ik een mooi overzicht op de zaal had vanuit mijn plekje in het midden.
Het viel mij op - en dat gold niet alleen voor deze avond - dat er veel jongeren en tieners aanwezig waren. Zij ruilden blijkbaar hun avondje fuiven even in om een vleugje cultuur te komen opsnuiven, en dat vond ik wel tof. Of ze kwamen natuurlijk allemaal voor de charmante en uiterst grappige gastheer/curator Pieter Embrechts!
In deze derde editie kwamen toch weer enkele nieuwe ingrediënten aan bod, zoals de verslaggeving van een illustratrice en het invoegen van leuke filmpjes.
Het was wellicht de meest dynamische voorstelling tot nog toe, want zelfs het publiek werd op actieve wijze betrokken bij het gebeuren.
Er zat enorm veel afwisseling in: mensen kwamen op en verdwenen weer (soms als een dief in de nacht) van het podium.
Pieter kondigde tussentijds zijn gasten aan, of begon soms actief met zijn muzikale gasten mee te zingen en te musiceren. Hij speelde zijn rol van gastheer met verve, en was een perfecte gids. Af en toe een komische twist deed wonderen om de aandacht van het publiek scherp te houden.
Met de algemene kwaliteit zat het echt zeer goed. Ik had de indruk dat het niveau nog een tikje hoger lag dan bij de voorbije twee edities. Dat merkte ik trouwens ook aan de reacties van het publiek. Ik voelde dat over alles goed nagedacht was: de teksten, de keuze van de gasten, de verschillende optredens,...
De voorstelling begon met het tonen van een kort filmpje op een groot scherm. Een man (later vernemen we van Pieter dat hij uit een psychiatrische instelling kwam) speelde een stukje op zijn klarinet. Dan verscheen Pieter zelf op het podium en werd het filmpje herhaald, maar dan samen met zijn zangstem en gitaar. Ik kende hem enkel als acteur van de serie 'De Rodenburgs', maar hier ontdekte ik dat hij ook niet onaardig zingt.
Na een korte verwelkoming en voorstelling zong hij een eigen nummer met zijn gitaar. Op de achtergrond werd simultaan een filmpje getoond, met daarin een vrouw uit diezelfde instelling. Het ging over een vrouw die weigerde volwassen te worden, en zich daardoor afzette tegen de maatschappij. Zot zijn doet geen zeer.
In het eerste gedeelte werden de gasten één voor één voorgesteld aan het publiek. Het muzikale duo 'De Anale Fase' mocht de spits afbijten, met een tweestemmig spel aan de piano. Nadien speelden zij nog een twee- of drietal nummers. De vrouwelijke helft van het duo speelde regelmatig cornet. Het was een afwisseling tussen zang en muziek.
Stiekem kwam illustratrice Sabien Clement het gezelschap vervoegen. Zij nam plaats achter een tafeltje en maakte een tekening bij een aantal van de nummers. Hiervoor gebruikte zij haar typische en favoriete materialen: balpen en kleurkrijtjes. Van haar hand is ook het ontwerp van de affiche (*zie onderaan). Dit alles kon gevolgd worden op groot scherm.
Sabien is inmiddels tot een doorgedreven stilering gekomen in haar tekenwerk, en heeft een geoefende en ervaren hand.
Ik heb zelf één keer live, en plein publique, getekend en kan u verzekeren: dat is best moeilijk. Zeker als je onvoorbereid bent en de teksten niet op voorhand kent. De timing van de tekeningen was in ieder geval perfect. Er stond ook geen lijn teveel, en zoals een meisje uit het publiek na afloop vertelde: "Zij kan nog een veiling organiseren van haar tekeningen!".
Mijn favoriete moment was vlak voor de pauze, toen het de beurt was aan de Nederlandse zangeres Eefje De Visser. Zij heeft echt een zéér speciaal, uniek stemgeluid. Het niveau van één of andere talentenjacht zou zij moeiteloos overschrijden. Vooral het nummer in combinatie met het tekenwerk van Sabien vond ik weergaloos. Het ging over een vrouw die opstond uit de zee, een heel poëtisch nummer.
Omdat ik het tekenen zo gespannen aan het volgen was, had ik helaas minder aandacht voor de teksten.
Voor mij was dit het hoogtepunt van de avond.
Verder was er de meest humoristische gast van de avond: dichter Jilali Bennani. Hij zorgde voor een flinke dosis slam poetry. Een sterk optreden! Je moet het maar doen om een minutenlange woordenvloed zonder dralen, blikken of zelfs maar blozen op het publiek los te laten. Bovendien was er een fijne interactie merkbaar met het publiek. Voor mij was het echt heerlijk om naar te luisteren. Hij maakt er overigens een gewoonte van om bij elk optreden een foto te nemen van de zaal.
Dan was er nog Tom Pintens, die ook enkele songs van eigen hand bracht. Hij is als zanger bekend van onder andere het nummer: 'In Charleroi'. Dit nummer bracht hij trouwens ook deze avond, in het gezelschap van zijn gitaar én met de voltallige medewerking van Pieter Embrechts en De Anale Fase.
Tijdens de tweede helft werd er gepeild naar de inspiratiebronnen van de 'eregasten', waaronder die van Pieter zelf. Waar halen zij de mosterd vandaan voor hun eigen creaties? In sommige gevallen werd er verwezen naar schrijvers en veelal muzikanten. Enkel Tom Pintens beantwoordde deze vraag volledig blanco.
De Anale Fase is altijd erg geïnspireerd geweest door het schattige Disneyfiguurtje Winnie the pooh. Zij lazen hiervan twee fragmenten voor uit een boekje. Jaja, prima materiaal voor een song in Do Groot, hun favoriete toonaard. Is iedereen mee, of eerder in mineur door dit nieuwtje?
Jilali Bennani schotelde ons enkele voorbeelden voor uit zijn eigen genre. Eefje De Visser bracht op een gevoelige manier een persoonlijke benadering van een song van haar grote, muzikale idool Blondie.
Er was echter nog een speciale eindact! Voor het laatste nummer werden alle eregasten, samen met Pieter, op het podium verzameld. Zij zongen allemaal samen het refrein, en dat was leuk. Er werd op los geïmproviseerd... Het applaus van het publiek was oorverdovend. Bij het bisnummer werd het publiek verzocht mee te zingen en zelfs recht te staan en mee te shaken. De zaal ging uit zijn dak! Zo te horen aan de aantal decibels leek deze editie de meest geslaagde.
Omstreeks elf uur keerden we allen tevreden huiswaarts. Dit ticket was zijn geld dubbel en dwars waard.
zondag 10 maart 2013
Een wereld van papier (hier)
Mijn ogen houden van mooie en smaakvolle dingen. Zo ook van de tentoonstelling 'Fortuny door Isabelle de Borchgrave - Een wereld van papier'. De kunstenares realiseerde hiervoor maar liefst tachtig adembenemend mooie papieren creaties. En dit alles volledig met de hand vervaardigd! Haar werk verwijst naar de wereld van Mariano Fortuny.
Deze tentoonstelling was in het verleden al neergestreken in achtereenvolgens Venetië, Lyon, San Francisco en nu dus ook in Brussel.
Het was een hele tijd geleden dat ik in deze stad ben geweest. Bovendien kreeg ik de gelegenheid om mijn Frans duchtig op te frissen, en daar heb ik dan ook -bij wijze van grote test- handig gebruik van gemaakt.
De praktijk leerde mij dat ik mijzelf in diverse conversaties nog prima kan uitdrukken (= 'extra' informatie inwinnen bij het loket van de tentoonstelling, de weg vragen naar het station en een geweldige tip krijgen dat er zoiets bestaat als een metro (en waarbij terloops een kort, maar zeker aanvaardbaar gesprek ontstond tussen mij en de Waalse studente in kwestie,...)). Tevreden, trots op mijzelf! Zelfs met die zogenaamd 'typisch vrouwelijke oriëntatie' is het -op een klein schoonheidsfoutje na- prima verlopen.
De tentoonstellingsruimte en vertrekken waren vrij beperkt en klein, maar fijn. Nogmaals kon ik concluderen dat je met papier fantastische dingen kan realiseren. Zelfs de (tussen)wanden waren helemaal van papier. Er waren decoratieve ornamenten uitgesneden, wat het beeld visueel gezien een Oosters effect gaf. Het geheel deed heel sprookjesachtig aan. Soms waande ik mij in de grot van Ali Baba.
De locatie was in feite 'transparant' te noemen. Ook op de ramen waren wit beschilderde ornamenten terug te vinden, wat zorgde voor veel ruimte. Met zicht op de natuur - en zelfs een vijver- gaf dit een dromerig uitzicht met veel lichtinval. De aanwezigheid van water in de nabijheid, en een knapperend haardvuur dat brandde maakte het gezellig en rustgevend.
Er waren niet alleen gewaden te zien, maar ook papieren schoenen, voorwerpen en zelfs een instrument. De lusters waren volledig van papier, en deden het interieur volledig kloppen.
De kleuren van (bijna) alle creaties zijn laag per laag opgebouwd. Het waren letterlijk abstracte 'schilderijen'. Oost- Indische inkt en ecoline werden ook veelvuldig op de ontwerpen toegepast, net als het gebruik van goud en zilver.
Alles was ambachtelijk gemaakt, tot de slotjes, draden en knopen toe. Er was verder ook een vitrinekast, met daarin een aantal curiosa uitgestald. Vermoedelijk ter inspiratie.
Het papier is op verschillende creatieve wijzen gebruikt en verwerkt. Dit heb ik in de foto's proberen vast te leggen. Daarnaast waren er enkele video's te zien die een kijkje toonden achter de schermen.
De stukken werden afgewisseld met 2D- werk aan de muren, bijna optical art. De bolvormige spiegel in één van de vertrekken kwam ik elders al eens eerder tegen. Het blijft een leuk accessoire.
In de laatste van de vijf kamers trof ik een tafel met daarop rollen papier, grote potloden en een grote schaar. Dit leek wel het 'atelier' te zijn van de kunstenares. Er stonden ook een stoel een een klassieke, eikenhouten kast.
Tot slot was er ook een kleine shop voorzien in de inkomhal.
Dit dagje Brussel heeft mij zichtbaar deugd gedaan. Alleen spijt dat ik die typische 'Brusselse wafel' aan mij voorbij heb laten gaan.
Voor meer informatie over de kunstenares, check isabelledeborchgrave.com.
papieren wand, met schoenen aan fijne draden bevestigd
op de achtergrond: wit beschilderd glas met uitzicht op de tuin
mooie en sfeervolle drappage
optical effect
papieren creatie, motieven met Oost- Indische inkt
de bolvormige spiegel
bijna een abstracte foto, met al die verschillende kleuren
tip tap top...
vitrinekast met curiosa
detail
Deze tentoonstelling was in het verleden al neergestreken in achtereenvolgens Venetië, Lyon, San Francisco en nu dus ook in Brussel.
Het was een hele tijd geleden dat ik in deze stad ben geweest. Bovendien kreeg ik de gelegenheid om mijn Frans duchtig op te frissen, en daar heb ik dan ook -bij wijze van grote test- handig gebruik van gemaakt.
De praktijk leerde mij dat ik mijzelf in diverse conversaties nog prima kan uitdrukken (= 'extra' informatie inwinnen bij het loket van de tentoonstelling, de weg vragen naar het station en een geweldige tip krijgen dat er zoiets bestaat als een metro (en waarbij terloops een kort, maar zeker aanvaardbaar gesprek ontstond tussen mij en de Waalse studente in kwestie,...)). Tevreden, trots op mijzelf! Zelfs met die zogenaamd 'typisch vrouwelijke oriëntatie' is het -op een klein schoonheidsfoutje na- prima verlopen.
De tentoonstellingsruimte en vertrekken waren vrij beperkt en klein, maar fijn. Nogmaals kon ik concluderen dat je met papier fantastische dingen kan realiseren. Zelfs de (tussen)wanden waren helemaal van papier. Er waren decoratieve ornamenten uitgesneden, wat het beeld visueel gezien een Oosters effect gaf. Het geheel deed heel sprookjesachtig aan. Soms waande ik mij in de grot van Ali Baba.
De locatie was in feite 'transparant' te noemen. Ook op de ramen waren wit beschilderde ornamenten terug te vinden, wat zorgde voor veel ruimte. Met zicht op de natuur - en zelfs een vijver- gaf dit een dromerig uitzicht met veel lichtinval. De aanwezigheid van water in de nabijheid, en een knapperend haardvuur dat brandde maakte het gezellig en rustgevend.
Er waren niet alleen gewaden te zien, maar ook papieren schoenen, voorwerpen en zelfs een instrument. De lusters waren volledig van papier, en deden het interieur volledig kloppen.
De kleuren van (bijna) alle creaties zijn laag per laag opgebouwd. Het waren letterlijk abstracte 'schilderijen'. Oost- Indische inkt en ecoline werden ook veelvuldig op de ontwerpen toegepast, net als het gebruik van goud en zilver.
Alles was ambachtelijk gemaakt, tot de slotjes, draden en knopen toe. Er was verder ook een vitrinekast, met daarin een aantal curiosa uitgestald. Vermoedelijk ter inspiratie.
Het papier is op verschillende creatieve wijzen gebruikt en verwerkt. Dit heb ik in de foto's proberen vast te leggen. Daarnaast waren er enkele video's te zien die een kijkje toonden achter de schermen.
De stukken werden afgewisseld met 2D- werk aan de muren, bijna optical art. De bolvormige spiegel in één van de vertrekken kwam ik elders al eens eerder tegen. Het blijft een leuk accessoire.
In de laatste van de vijf kamers trof ik een tafel met daarop rollen papier, grote potloden en een grote schaar. Dit leek wel het 'atelier' te zijn van de kunstenares. Er stonden ook een stoel een een klassieke, eikenhouten kast.
Tot slot was er ook een kleine shop voorzien in de inkomhal.
Dit dagje Brussel heeft mij zichtbaar deugd gedaan. Alleen spijt dat ik die typische 'Brusselse wafel' aan mij voorbij heb laten gaan.
Voor meer informatie over de kunstenares, check isabelledeborchgrave.com.
 | ||||
| detail van een creatie |
 |
zondag 3 maart 2013
Enkele losse illustraties
Terloops nog een paar losse illustraties van mijn hand. Het formaat van de tekeningen is 30 x 42 cm, en ze zijn alle vier uitsluitend opgebouwd en uitgevoerd met lagen pastelkrijt.
Op de bovenste prent (= 'Avondtocht') kreeg ik volgende reactie van een collega: "Zou zo uit een goed verkopend kinderboek kunnen komen."
'Avondtocht'
'Kruispunt'
'In goed gezelschap'
'Mogelijke oplossingen'
Op de bovenste prent (= 'Avondtocht') kreeg ik volgende reactie van een collega: "Zou zo uit een goed verkopend kinderboek kunnen komen."
Hét digitale Speelgoedboekje
Een megamegasupermegatip voor alle kleine ukkepukken onder ons! Bent u moeder en/of vader van een hele rits kinderen? Of werkt u met kleine (en ook iets grotere) kinderen en zou u de horizonten van hun en uw eigen creativiteit grondig willen verbreden (ik klink nu wel een wandelend reclamebord voor speelgoed ;))?
A. Sla dan uw slag op http://www.abc-web.be/speelgoed
of B. Loop snelsnel naar de dichtstbijzijnde bibliotheek voor die grijpgrage papieren versie.
C. Dit digitale Speelgoedboekje is een absolute must voor al wie op zoek is naar eenvoudige knutseltips allerhande. Het aanbod vormt een selectie uit de 'Creative Resource- Library' van het ABC- huis in Brussel.
Nóg meer goed nieuws: de meeste ideeën uit deze brochure kunnen uitgevoerd worden met goedkope recyclagematerialen uit de onmiddellijke omgeving. U kan deze ideeën zowel individueel, thuis als in schoolverband uitvoeren. Onderaan heb ik een aantal printscreens uiteengezet omtrent de verschillende mogelijkheden.
Hoe werkt het? Blader door het digitale boekje, klik vervolgens op een willekeurige afbeelding en er verschijnt een handleiding met meer informatie over dat betreffende idee. Je krijgt er gratis het oorspronkelijke boek waaruit het idee komt (= boekentip*) bovenop.
Er zijn verschillende categorieën: huis-, tuin- en keukenmaterialen, papier, hout, textiel, wetenschap en optische illusies, muziek, theater en dans, artistiek speelgoed en letters. Het boekje wordt ook aangevuld met tips en links.
Nog een belangrijke motivatie: dit boekje is niet alleen goed voor het verder ontwikkelen van de creativiteit en het aanleren van nieuwe technieken, u kan ook zélf een persoonlijke draai geven aan een basisidee.
...En hop, ik ga alvast een papieren draai geven aan die draaimolen van pagina 47.
En retour...
inhoudstafel digitaal Speelgoedboekje
leuk, leuker, leukst: een handleiding voor het maken van dieren uit wasknijpers
huizen, kastelen,... klik op de gewenste afbeelding en maak het gewoon!
één van mijn persoonlijke favorieten (en een toekomstige opdracht voor mijn eigen leerlingen van de tekenschool): een eenvoudige mini- bioscoop maken
mini- biscoop: vervolg handleiding
maak uw keuze uit een aantal maskers (tip voor Carnaval?)
papieren tip: dieren tevoorschijn vouwen (= handleiding)
letters,...
A. Sla dan uw slag op http://www.abc-web.be/speelgoed
of B. Loop snelsnel naar de dichtstbijzijnde bibliotheek voor die grijpgrage papieren versie.
C. Dit digitale Speelgoedboekje is een absolute must voor al wie op zoek is naar eenvoudige knutseltips allerhande. Het aanbod vormt een selectie uit de 'Creative Resource- Library' van het ABC- huis in Brussel.
Nóg meer goed nieuws: de meeste ideeën uit deze brochure kunnen uitgevoerd worden met goedkope recyclagematerialen uit de onmiddellijke omgeving. U kan deze ideeën zowel individueel, thuis als in schoolverband uitvoeren. Onderaan heb ik een aantal printscreens uiteengezet omtrent de verschillende mogelijkheden.
Hoe werkt het? Blader door het digitale boekje, klik vervolgens op een willekeurige afbeelding en er verschijnt een handleiding met meer informatie over dat betreffende idee. Je krijgt er gratis het oorspronkelijke boek waaruit het idee komt (= boekentip*) bovenop.
Er zijn verschillende categorieën: huis-, tuin- en keukenmaterialen, papier, hout, textiel, wetenschap en optische illusies, muziek, theater en dans, artistiek speelgoed en letters. Het boekje wordt ook aangevuld met tips en links.
Nog een belangrijke motivatie: dit boekje is niet alleen goed voor het verder ontwikkelen van de creativiteit en het aanleren van nieuwe technieken, u kan ook zélf een persoonlijke draai geven aan een basisidee.
...En hop, ik ga alvast een papieren draai geven aan die draaimolen van pagina 47.
En retour...
Ten huize van Willy Vandersteen
Dit interview met Willy Vandersteen (= de geestelijke vader van de succesvolle - en de door mij dankzij de 'jeugderfenis' van mijn vader gretig verslonden - Belgische stripreeks 'Suske en Wiske') heeft mij uitermate geboeid, dus wilde ik het u in geen geval ontzeggen! Het gesprek dateert uit 1976, en Joos Florquin is de interviewer.
Op het einde van het gesprek geeft Vandersteen enkele duidelijke argumenten waarmee hij de stelling poneert dat 'literatuur' en 'het beeldverhaal' twee verschillende media zijn.
*Nota: Verder heeft Vandersteen nog aan een heleboel andere reeksen gewerkt, zoals onder andere 'De Rode Ridder', 'Bessy', 'De familie Snoek', 'Robbert en Bertrand', 'De Geuzen', 'De avonturen van Judi', 'Jerom', 'Karl May', 'Biggles', 'Safari', 'Pats en Tits'...
Op het einde van het gesprek geeft Vandersteen enkele duidelijke argumenten waarmee hij de stelling poneert dat 'literatuur' en 'het beeldverhaal' twee verschillende media zijn.
*Nota: Verder heeft Vandersteen nog aan een heleboel andere reeksen gewerkt, zoals onder andere 'De Rode Ridder', 'Bessy', 'De familie Snoek', 'Robbert en Bertrand', 'De Geuzen', 'De avonturen van Judi', 'Jerom', 'Karl May', 'Biggles', 'Safari', 'Pats en Tits'...
Abonneren op:
Posts (Atom)