Ik besloot mij eerder dit jaar in te schrijven voor de tweede editie van de Afficheprijs van de Stichting Folon/Fondation Folon. Het feit dat ik eerder al een prijs in de wacht heb gesleept, stimuleerde mij om verder op zoek te gaan naar potentiële wedstrijden. Ik dacht: waarom eens geen affichewedstrijd proberen? Dit is nooit echt mijn ding geweest. Ik ken mensen die geboren zijn voor het medium affiche. Je kunt het of je kunt het niet, en ik heb het nooit onder de knie gekregen. Toch wilde ik voor mijzelf eens bekijken wat de mogelijkheden hiervan zouden kunnen zijn, en bijgevolg mijn grenzen verleggen.
Het thema van de wedstrijd was 'Wallonië voor lekkerbekken/La Wallonie des Saveurs'. Het onderwerp 'picknick' kwam als eerste bij mij op. Hier ben ik dan op doorgegaan. Ik zocht naar een manier en een techniek waarvan ik zeker wist dat niemand anders deze zou toepassen. De hoofdzaak is om u proberen te onderscheiden van de concurrentie. Geen enkel jurylid heeft er bijvoorbeeld baat bij om tien keer hetzelfde onderwerp in tien keer dezelfde techniek onder de neus gewreven te krijgen. Plasticine vond ik hiervoor een originele optie.
De affiche moest een bont en kleurrijk spektakel worden. Hiervoor deed ik vooraf research naar enkele typische -al dan niet gastronomische- zaken die onze zuiderburen zoal kenmerken (= bijvoorbeeld: Macarons, Hervekaas, de Luikse wafel,...). Ik noteerde de belangrijkste zaken. Van deze selectie maakte ik een soort cupcakes, die ik nadien elk afzonderlijk fotografeerde met een zéér slecht toestel. Idem voor de picknickmand. De hanenkop is natuurlijk een sprekend en herkenbaar element.
Enkele weken geleden kreeg ik het verdict dat ik helaas niet bij de veertig uitverkorenen was, een voorwaarde om mee te kunnen dingen naar de titel en ereplaatsen. Waarschijnlijk is mijn affiche té letterlijk, té (veel) verwijzend, té druk, té vergezocht, té cliché, té kakofonisch en té té té.... bevonden.
Al bij al heb ik er veel plezier aan beleefd! Het kind in mij leefde zich naar hartenlust uit met de plasticine. Volgende uitspraak van mijn zus kon de tegenvaller een beetje verzachten: "Spijtig dat je ze niet kan opeten, want ze zien er wel heel smakelijk uit.".
En laten we vooral niet vergeten: deelnemen is belangrijker dan winnen!
Je vindt meer informatie op de site: http://www.fondationfolon.be.
Wie weet zal ik ooit in staat zijn om van mijn opdrachten te kunnen leven!! Kortom: ik ga ervoor en zet gewoon door. Elke extra opdracht die mij wordt aangereikt beschouw ik als een surplus en scherpt mijn vaardigheden verder aan. Bovendien is het een compliment als men een illustrator vraagt voor zijn of haar 'eigenheid'. Dat is wellicht het allermooiste aan heel het verhaal.
Ik heb lange tijd moeten zwoegen, heb heel Vlaanderen doorkruist met de nodige valse starts... Nu geraak ik stilaan uit de moeizame startblokken, en kan het alleen maar beter worden. Het is geen fabeltje: tijd brengt raad!
Even geen tijd meer om aan wedstrijden deel te nemen, maar we halen de schade wel in...
inzending Afficheprijs Folon 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten