Langs buiten zag het er een banaal rijhuis uit. Het viel enkel op door de lichtgele kleur van de muren. Eenmaal binnengekomen werd ik overvallen door een enorme pracht. Allerlei kostbare, smaakvolle voorwerpen en curiosa waren op diverse plekken in de woonkamer uitgestald. Er was ook een bibliotheek aanwezig. Ik liet mijn ogen even over de vele ruggen glijden (ik merkte vooral veel Engelse en Angelsaksische literatuur op, met Beowulf in het bijzonder op een centrale plek), en ontdekte enkele minuscule schatten op open plekken in de boekenrekken.
Elke plek van deze kamer had bezieling, en was met veel liefde ingericht. Alles klopte, tot in de kleinste details, en was op elkaar afgestemd. Jan heeft een fascinatie voor olifanten, en dat was overal duidelijk merkbaar. Olifanten in alle soorten, materialen en formaten. Ik vroeg mij in stilte af hoeveel tijd je wel niet nodig moet hebben om deze verzamelwoede zó geraffineerd te etaleren. Ik wilde deze zaken ook wel graag in mijn bezit hebben!
Er waren prachtige, originele houtsnedes bij, met bijhorend boekje (bijvoorbeeld het samenwerkingsproject 'Cherub', *zie de foto hieronder). Daar heb ik een grote zwak voor. De maker hiervan was die dag ook aanwezig, en met hem heb ik kort kennisgemaakt.
Ik dacht aan een paar mensen die er weliswaar niet bij waren, maar net als ik een tijdlang ademloos zouden toekijken. Wat had ik op dat moment graag gewild dat zij erbij waren!
In de hal was er een kassa ingericht. Een leuke anekdote.
Zoveel moois in zo'n kleine ruimte, dat is niet meer menselijk. En dan moest het nog allemaal beginnen!
Jan heeft zopas een driejarig project achter de rug met een beloftevolle illustrator: Freya Vlerick. De titel van het boek dat hij met haar heeft gemaakt heet 'Rare Snuiters'. Er zijn inmiddels wereldwijd vertalingen van in de maak. Het is een inclusief boek voor een breed publiek, maar in het bijzonder voor slechtziende en blinde kinderen. Voor dit verdienstelijke project kregen zij als enige Vlamingen een internationale bekroning: de 'White Raven Special Mention'!! Ze mochten zelfs persoonlijk een exemplaar overhandigen aan koningin Paola. On-ge-loof-lijk vind ik dat (maar ik ben uiteraard niet veel gewoon ;)).
Jan leidde ons rond en toonde ook de originele dummy van het boek. De pagina's en cover bleken enorm te verschillen van de uiteindelijke publicatie. Daarnaast bestaat ook een exclusief voelboek met zelfgemaakte dieren. Ik kende het boek Rare Snuiters al, maar nu kon ik ook enkele aanzetten en originele illustraties bewonderen.
Na een korte kennismaking begaven we ons naar de Sir John's Hall. Het schuurtje achter zijn huis heeft Jan eigenhandig omgetoverd tot een minitheater met stoeltjes, spots en niet te vergeten de rode gordijnen. Het vertrek ademde een geheel eigen sfeer uit, maar dit kun je enkel ervaren als je er zelf aanwezig bent.
Er was die dag overigens hoog bezoek. De openingsgasten waren niemand minder dan de Engelse dichter Marcus Cumberlege (*Marcus ontving in 1967 de Eric Gregory Award als meest veelbelovende Britse dichter onder de dertig jaar), in combinatie met de -speciaal uit Parijs overkomende -briljante blues-gitarist Mick Ravassat. Marcus las gedichten voor uit zijn bundel 'Reflections in water' en Mick zorgde voor de muzikale intermezzo's. Wat een hoogstaande kwaliteit was dat! Mick speelde met zoveel gevoel en emotie... Weerom dacht ik aan dezelfde (smaakvolle) mensen die dit eenvoudig optreden ook wel zouden weten te waarderen.
Nadien was er een korte pauze voorzien, en het kon warempel nog spectaculairder! Ik mocht een kijkje gaan nemen in een prachtige kamer, waar een reusachtig, zelfgemaakt circus stond opgesteld. Deze was minstens even groot en mooi dan diegenen die te zien zijn in het Speelgoedmuseum van Mechelen. Alles was handgemaakt, met allerlei gevonden materialen. Je krijgt als toeschouwer zelfs de gelegenheid om je in de circustent zelf te wanen. Machtig mooi allemaal!
In het Gele Huisje was ook een vitrinekast aanwezig -het zogenaamde Elefantarium- met waardevolle kiezen, botten, fossielen en zelfs haar van mammoeten en andere prehistorische olifanten. Jan zou een uitstekende leraar zijn, want hij praatte honderduit over zijn passie. Zijn enthousiasme sloeg over op de toeschouwers, die volop vragen begonnen te stellen.
Na de pauze gingen we terug naar Sir John's Hall, waar het decor was neergezet voor de slotvoorstelling Beowulf (*Het vroegste voorbeeld van een episch gedicht in het Oud-Engels). In vroeger eeuwen werd het veel in Scandinavische en Engelse Halls verteld rond het vuur. Acteur Martin Burke bracht ons een herwerkte monoloog, met originele fragmenten en muziek uit die tijd. Van bovenuit zorgde Jan voor de belichting.
Dit was voor mij echt een namiddag van een zeldzaam gehalte. De indrukken van het Gele Huisje zullen mij bijblijven... Ik heb van Jan de toestemming gekregen om enkele foto's te mogen nemen, zodat alle mensen ter wereld met goede smaak toch een indruk kunnen krijgen van wat er te zien was.
