...was de openingsvraag van
Saskia de Coster tijdens de tweede editie van het
literair (en muzikaal) festival 'spraakwater', dat op 17 maart 2012 georganiseerd werd door cultuurcentrum
't Schaliken in Herentals.
Zij nodigde zeven interessante mensen uit die elk hun visie kwamen poneren over de toekomst. Deze mensen waren van diverse pluimage: twee auteurs, twee dichters, een
stand-up comedian, een auteur/illustrator en tot slot een wetenschapper.
Vorig jaar was het evenement al dik de moeite.
Bart Van Loo kreeg toen de eer om de eerste editie te organiseren. Bijna alle genodigden speelden als het ware een thuismatch.
Zou het nog een niveau hoger kunnen?, vroeg ik mij af toen ik plaatsnam op stoel twaalf op de vierde rij. Ik zat alvast op een goede plaats (dat heb je natuurlijk als je je ticket vroeg genoeg boekt;)).
Tijdens deze editie geen knusse zetel en bijgevolg geen gezellige
tête-à-tête met de gasten, zo merkte ik op.
Ter inleiding werden op een groot scherm enkele citaten weergegeven uit een griezelig concreet beschreven essay over de toekomst door
Jeroen Olyslaegers. De tekst is geschreven vanuit een sterk filosofisch en antropologisch standpunt. Ik vind het essay interessant, en pluk er één citaat uit:
"Een goed burger wordt een transparant burger. Het 'anders zijn' van iedereen zal overigens bijna continu worden gevierd met reductiebonnen, virtuele city trips en uitzonderingsvoorwaarden."
Gedurende de eerste helft kwamen er vier sprekers aan het woord, die elkaar vlekkeloos opvolgden. De Nederlandse auteur en journaliste
Franca Treur beet de spits af. Zij debuteerde in 2009 met de roman
'Dorsvloer vol confetti'. Met veel zin voor detail beschreef zij een scène met twee vrouwelijke personages in het jaar 2032. We zullen ons dan bevinden in een situatie waarin we simpelweg maar op enkele knoppen hoeven te drukken om alles te kunnen krijgen wat we willen. Met een nostalgische knipoog blikt de schrijfster terug naar de beginjaren van
Facebook, toen er nog zoiets als 'privacy' bestond.
De Nederlandse
Marian Donner debuteerde met
'08.30 uur: opstand'. Zij sprak over
Nyternia (= eeuwig heden).
Peter Verhelst pakte het thema origineel aan met een
old school powerpoint. Zijn beelden gaven zijn betoog extra kracht bij. Hij koos voor de didactische, analytische aanpak: allerlei data, feiten en weetjes. Zo zal de computer volgens hem rond 2020 even slim zijn als het menselijk brein. Zijn performance was bij momenten wel zeer geestig. De grappige
eyecatcher: hij begon én eindigde zijn betoog met een bijgewerkt portret van zichzelf in het jaar 2032. Germanist, dichter en romancier
Jeroen Theunissen kwam vlak voor de pauze.
Vier sprekers zo vlak achter elkaar was best een hele boterham! Hoog tijd voor wat muziek dus. Deze werd bezorgd door de Brusselse
technopopgroep
Mastercab. Er stond allerlei technische apparatuur opgesteld op het podium. In de toekomst zal er weinig energie voorhanden zijn, en als er al energie zal zijn zullen we die zelf moeten opwekken. Er zal geen plaats en ruimte meer zijn voor cultuur, fantasie en creativiteit. Muzikanten zullen dus creatief te werk moeten gaan, en bijvoorbeeld collectief een instrument moeten bespelen. Op het grote scherm kon je de drie muzikanten van bovenuit aan het werk zien. Zij speelden, gedurende de hele avond, enkele nummers uit hun debuutplaat
'Waterproof'.
Na de pauze -er was ook een
Aging Machine te zien in de foyer- werd het muzikale intermezzo van
Mastercab telkens afgewisseld met drie gastsprekers. Dit zorgde voor een mooie variatie in het programma.
Joost Vandecasteele trakteerde ons op een staaltje
stand-up comedy. Hij vertelde talrijke anekdotes en vergrootte deze uit. Van snelle én trage Marokkanen in Denemarken tot en met een blaam op onze buurmannen de Nederlanders. Het wordt een hele
vreemde toekomst...
Ik keek vooral reikhalzend uit naar de performance van auteur en illustrator
Eva Mouton! Zij was vandaag het piepkuiken onder de sprekers. Hoewel ik haar blog al geruime tijd op de voet volg, had ik haar nog nooit
live bezig gezien en gehoord. Ik ben een grote fan van haar, en dit vanaf het eerste uur.
Eva las drie korte verhalen voor, die ik al eens eerder had gelezen op haar blog. In het ene verhaal laat ze haar toekomst door de teerlingen beslissen. Als ze, zo van de eerste keer, een
fucking vijf gooide zou alles vast goed komen met haar. Toen dat zo van de eerste keer bleek te lukken, had ze liever een vier gehad. :)
Het andere verhaal heeft ze geschreven in het zwembad. Het gaat over haar onhandige zwemcapriolen. Er komt ook een walvis in voor. Eva Mouton heeft kennelijk iets met walvissen. Haar poëtisch talent komt duidelijk bovendrijven in haar proza.
Tenslotte vraagt ze zichzelf af hoe ze zichzelf ziet in de toekomst. Ze liet haar visioenen samenstromen in de prachtige tekst (de titel alleen al!):
'Zo'n vrouw op het strand in Wenduine'. Dit is een kortverhaal van wereldklasse, maar ze heeft er meerdere van dat
elan! Simultaan werden op de achtergrond tekeningen geprojecteerd uit haar eigen magazine
'Kopstoot'. Dat wordt een GROTE dame, die Eva Mouton!
Volgens
Mastercab wordt er in 2032 volop muziek gemaakt op de laptop. Muzikant
Stan Nieuwenhuis houdt van fanfaremuziek, en hij haalde prompt zijn trompet én bugel boven. In het slotnummer maakte de groep gebruik van drie
iPads, waar ze hun instrumenten op nabootsten. Gitaristen en drummers bestaan niet meer in de toekomst. Je kan voortaan digitaal een volledig concert reconstrueren.
Tot slot nam
Saskia de Coster een interview af met een professor en onderzoeker in de genetica,
Jean-Jacques Cassiman. Als de gegevens over ons gen maar niet in handen van de verkeerde mensen vallen, want ik heb geen zin om binnenkort een dinosaurus met kiespijn te ontvangen op de koffie.
Deze tweede editie van
Spraakwater stak goed in elkaar, en het was weerom een geslaagde avond voor mij. Een pluim voor het voltallige team van medewerkers! Het was een gevarieerd programma, en de gastsprekers waren goed op elkaar afgestemd. De muziekgroep
Mastercab zorgde voor een futuristische toets, met interessante experimenten,
beats die herhaald werden en -niet onbelangrijk- een goede zangeres.
Alvast mijn persoonlijke voorspelling voor het jaar 2032:
Eva Mouton is tegen die tijd een beroemdheid. Haar eigenzinnige en eigentijdse kijk op de dingen leggen de kiem voor een vaste vermelding in de geschiedenisboeken.
En ikke? Wat gebeurt er met mij? Ik ben dan nog steeds aan het dobbelen voor een stomme
fucking vijf. Tsja, bij mij lukt dat niet zo van de eerste keer. ;)
