Vrijwilligersproject buitenland

Ik heb altijd al gezegd dat mijn leven pas echt zou beginnen op mijn 25ste. Het is mijn grote droom om in de nabije toekomst een aantal maanden naar het buitenland te gaan. Ik zou sowieso graag vrijwilligerswerk willen gaan doen in Zuid-Afrika. Om mijn reis (= verloopt via een organisatie) te kunnen financieren plan ik verschillende acties (= lees 'luiken'). Mijn reisplannen worden zo beetje bij beetje concreter.

Het eerste luik dat ik hiervoor heb georganiseerd was een kerstkaartenverkoop. Ik heb 500 kaartjes 'afzonderlijk' met de hand gedrukt. In totaal zijn het 100 pakketjes geworden. Elk pakketje telt vijf verschillende, klassieke, dubbelgevouwen kaarten. Inclusief enveloppen. Deze kaarten zijn uniek, origineel en ambachtelijk gemaakt. Ze worden verkocht aan de richtprijs van 8 EURO per pakketje.
Ik heb verschillende pistes uitgestippeld om mijn kaarten aan de man te brengen.

Voor deze actie kreeg ik ook steun van de dienst Cultuur van de gemeente Vorselaar. Zij publiceerden ter promotie van mijn kaarten een klein artikeltje in hun tweewekelijks infoblad.
De verkoop was een waar succes, en ik schonk -speciaal voor deze gelegenheid- 1/4de van mijn opbrengst aan het tekenschooltje waar ik lesgeef!

U kan vanaf nu de pakketjes ook individueel bestellen via vandeveldenele@gmail.com.

reeks van vijf verschillende kaarten, inclusief enveloppen
pakketje

alle pakketjes

de start van mijn kaartenverkoop op zaterdag 17 december in de bibliotheek van Vorselaar

originelen

promotieartikel in INFO VORSELAAR - 9 december 2011, met veel dank aan de dienst Cultuur van Vorselaar

Prijs !!

Twee jaar geleden ben ik begonnen met deel te nemen aan tentoonstellingen én wedstrijden. De periode daarvoor was ik er nog niet rijp voor, of ontbrak mij de tijd. Voor de tweede keer in mijn leven -de posters en gadgets die ik als kind vroeger won met teken- en kleurwedstrijden niet inbegrepen- heb ik een prijs weggekaapt!

Dit jaar vatte ik het ambitieuze plan op om aan drie verschillende wedstrijden tegelijk deel te nemen: de Cartoonale Olen, de Kinderboekenbeurs Bologna en de Jacques Gorus-prijs voor Grafiek. Uiteindelijk heeft enkel deze laatste groen licht gekregen. Ik kan de wedstrijden waaraan ik deelnam tot nog toe op één hand tellen, maar ik ben dan ook zeer selectief in mijn keuzes. Bovendien heeft elke wedstrijd zijn voorwaarden, en past je werk niet overal even goed in.

De Jacques Gorus-prijs voor Grafiek organiseerde dit jaar voor de derde keer een wedstrijd. Deelnemers tussen 18 en 45 jaar mochten deelnemen. Alle disciplines binnen de diepdrukgrafiek (*Deze techniek kenmerkt zich door het gebruik van een drukplaat (inktoverbrenger) waarin kleine verdiepte uitsparingen de inkt vasthouden.) waren toegelaten. Het thema was vrij en elke deelnemer moest twee werken inzenden, inclusief een CV. Er waren in totaal 18 deelnemers.

Ik was gaan spieken in de mailinglijst, en zag dat er grote namen als Kevin Vanwonterghem deelnamen. Uiteindelijk bleek Kevin niet bij de winnaars te zijn geëindigd. Zelf had ik iemand aanbevolen om ook deel te nemen aan de wedstrijd. Met haar heb ik na afloop van de uitreiking van de prijzen nog een leuk gesprekje gehad.

De prijzen bestonden uit een eerste prijs (= de winnaar) en twee eervolle vermeldingen, plus een gezamenlijke tentoonstelling in december 2012.

Voor mijn inzending heb ik mij gebaseerd op een beeld dat ik eerder had gemaakt bij een gedicht van Jo Govaerts. Dit beeld heb ik verder bewerkt en uitvergroot. Daar heb ik nog een tweede, aanvullend beeld aan toegevoegd. Zo kwam ik tot een tweeluik: 'De kleine man 1' en 'De kleine man 2'. Wegens gebrek aan materiaal en werkruimte, heb ik de beelden thuis met de hand en met een lepel afgedrukt. De techniek die ik gehanteerd heb is droge naald.

De uitreiking van de prijzen vond plaats op zaterdag 3 december 2011 om 19 uur in atelier Jacques Gorus. Alle werken van de deelnemers waren er te bezichtigen. Leonor Wiesbauer bleek voorzitter te zijn van de jury. Van haar kreeg ik destijds 'antropologie' gedoceerd aan Sint Lucas Antwerpen. Zij heeft gedurende de vorige twee wedstrijden in de jury mogen zetelen, maar deze keer was ze gepromoveerd tot voorzitter. De jury zelf bestond uit drie professionele vakmensen.

Leonor -'Noortje' voor de kenners- deed verslag in drievoud. Na een korte inleiding over het hoe en waarom van de wedstrijd, las zij een filosofische tekst voor over kunst en ethiek van de Engelse auteur Oscar Wilde. 
Tot slot werd het juryverslag voorgelezen, en werden de winnaars bekend gemaakt. Daaruit bleek onder meer dat, ondanks de hoge kwaliteit van de werken, de jury bij de eerste aanblik al wist wie de winnaars waren. Binnen deze drie winnaars werd het echter zéér moeilijk om een definitieve rangorde op te stellen.  
"Moet de jury kiezen voor het gedurfde, naïef-narratieve (hierbij dacht in spontaan aan mijn werk), of kiest ze voor het klassieke, eerder 'juiste'?", las de voorzitter voor. Toen kreeg ik plots mijn naam te horen. Ik wist eerst niet wat mij overkwam, maar ik kreeg wel degelijk een eervolle vermelding van de jury! De andere eervolle vermelding ging naar Emma Vardanian, en de winnares van de avond was Natali Sarkisyan. Allebei hebben ze een Master in de Grafiek behaald.

Ik was vooral zeer blij dat men bij de beoordeling van mijn werk niet heeft gelet op 'afwerking'. Mijn drukken vertoonden immers onregelmatigheden, en ik weet zeker dat -indien ik een professioneel atelier ter beschikking had- deze fouten vermeden hadden kunnen worden. De jury heeft gelukkig vooral rekening gehouden met visie, inhoudelijke en technische kwaliteiten. Ik zal maar zwijgen over mijn kaders uit den Hema...

Ik ben steeds in mijzelf blijven geloven (anders neem je natuurlijk niet deel aan een wedstrijd) en ik ben zéér blij met mijn prijs, ook al is het dan in een andere discipline dan de mijne.

Na afloop van de prijsuitreiking heb ik nog een goed gesprek gehad met de voorzitter. Deze uitwisseling/reflectie -in combinatie met het juryrapport- geven mij een veel helderder inzicht dan het oppervlakkige 'mooi' dat ik soms te horen krijg. Dat doet deugd.
De voorzitter vertelde dat ze mijn werk gedurfd vond, maar dat ze technisch gezien al sterkere dingen van mij gezien had. Techniek kan je echter niet 'zomaar tevoorschijn toveren'. Tijdens mijn opleiding aan Sint Lucas heb ik begrepen dat zoiets voor een stuk aangeboren is. Ik heb het met mijn eigen ogen moeten vaststellen bij enkele van mijn klasgenoten. Als je dit in aanleg hebt en je kan het combineren met allerlei andere zaken, dan heb je de formule om de allerbeste te kunnen worden in je vakgebied. Het levende bewijs hiervan heeft bij mij in de klas gezeten.

Deze prijs heeft mijn zelfvertrouwen een enorme boost gegeven. Het vormt zeker en vast een motivatie om aan meer wedstrijden deel te nemen met nóg beter en sterker werk. Ik beschouw het als een bewijs van mijn 'kunnen', en daar mag ik trots op zijn.

Wens je een bezoek te brengen aan atelier Jacques Gorus? Raadpleeg dan hun website http://www.jacquesgorus.be.

mijn prijs
 
'De kleine man 1'

'De kleine man 2'


affiche prijsuitreiking


enkele reacties (ook van enkele juryleden) uit het gastenboek