"...Advice for the young at heart, Soon we will be older, When we gonna make it work?...We got the whole wide world in our hands...We can do anything that we want, anything that we feel like doing..."
...Dit liedje van Tears For Fears spookt op dit moment door mijn hoofd, en ik word er een beetje weemoedig en nostalgisch van. Ik vier vandaag mijn 36ste verjaardag, en ik lees op een verjaardagskaart dat dit 'de laatste dag van mijn eerste levenshelft is'. Redelijk heftig én beangstigend. Het doet mij reflecteren op wat al geweest is en op wat (hopelijk) nog zal komen.
Het begint al met het simpele feit dat ik tijdens de afgelopen reis naar Finland voor het eerst eens niet de benjamin van de groep blijk te zijn (reisleider Ruben is zelfs 9 jaar jonger dan ik).
De reis naar Lapland heeft mij als persoon een enorme boost gegeven. Het was 'de zuurstof' die ik nodig had. Ik ben graag in het bos of in de natuur, maar evengoed in de bergen of aan het water. Het heeft mij doen inzien dat de natuur uiteindelijk de baas is (ook al zijn we vaak naïef om te denken dat het omgekeerd is). De Sami moeten echte krijgers zijn geweest, want ze moesten overleven in erg koude en barre omstandigheden.
Ik zou deze reis zeker aanraden, maar een zekere flexibiliteit is toch wel vereist. Alle activiteiten zijn goed te doen voor iemand met een gemiddelde conditie. De aanpak van Sawadee is een beetje gelijkaardig aan die van Koning Aap. Je hoeft ook niet alle activiteiten te doen als je dat niet wilt of je er niet goed bij voelt.
Op een gegeven moment, toen we terugkwamen van de sneeuwschoenwandeling, zei Ruben plots: "En nu gaan we een minuut stilte houden uit respect voor de natuur." Dat stille moment heeft mij sterk aangegrepen, alsook toen we de avond ervoor in de duisternis aankwamen onder een heldere sterrenhemel. Ik voelde mij niet alleen onderdeel van een groep, maar ook van een groter geheel. Ik dacht toen: 'Fantastisch, daar doen we het voor!' Ik moet in dit leven af en toe het gevoel kunnen hebben dat ik leef.
Ik heb gezien hoe een vuur wordt gemaakt én ik heb een volledige nacht in een iglo doorgebracht. Hier wekte ik bewondering mee op bij de groep. Dat ik erg volhardend kan zijn, is mij intussen bekend. :)
Sisu betekent óók veerkracht. In het dagelijks leven worden we soms geconfronteerd met tegenslagen. Doordat ik zelf zoveel mogelijk de confrontatie of uitdaging aanga, merk ik ook dat mijn zelfvertrouwen daardoor groeit. Ik hoop dat deze reis in zekere zin mijn creativiteit aanwakkert, want die staat al enige tijd op een laag pitje.
Tot slot was ik benieuwd naar Lapland in de donkerste maand van het jaar, maar al bij al viel dat nog mee. De zon staat heel laag, maar het is absoluut niet zo dat het 'constant' donker is.
Ik was best onder de indruk van hoe sterk onze groep zich toonde tijdens de sneeuwschoentocht. Er was niemand die klaagde, want iedereen had hetzelfde doel voor ogen. Ik was ook aangenaam verrast over onze reisleider Ruben, omdat hij (reeds) over de leiderskwaliteiten en de spirit beschikt om een groep te motiveren. Hij heeft óók de kwaliteiten om een goede leraar te zijn. Ik heb bewondering voor mensen die hun grenzen (letterlijk) verleggen, die volledig één zijn met de natuur en deze kennis willen overbrengen aan leken zoals wij. Met sommige reisgenoten was er een beter contact als met andere reisgenoten. Dat is normaal, en dat vind ik niet erg. Verder heb ik heel wat nieuwe (sportieve) vaardigheden geleerd, dus ik heb aardig wat zaken van mijn verlanglijstje kunnen afvinken. Missie geslaagd!
Sinds de coronacrisis besef ik nog maar eens dat een vast inkomen vandaag de dag kennelijk niet zo evident is. Zelf werk ik al vele jaren bij dezelfde werkgevers. Je mag mij dus inderdaad wel 'a keeper' noemen. Ik heb altijd hard gewerkt, ijverig gespaard en daar ben ik nú erg blij om! Het geeft mij gemoedsrust, en ik zal er dan ook alles aan doen om mijn oude dag zo goed als mogelijk te (blijven) verzekeren. Toch wil ik niet te hard vooruit lopen, want morgen kan ik plots een dodelijk ongeval krijgen en dan heb ik tenminste toch al iets beleefd.
Ik heb op dit moment géén partner, géén huis, géén auto, géén kinderen,... De idee dat je een leven lang hard werkt om bakstenen te betalen, stemt mij somber (al heb ik dan een flinke spaarboek, dan nog zijn de huizenprijzen in België torenhoog en totaal onrealistisch). Een auto hoeft niet, want ik doe al mijn (werk)verplaatsingen met de fiets. Maar ik omarm wél het leven. Ik ben enorm trots op wat ik allemaal al heb bereikt, en de projecten die ik heb gedaan zijn telkens ontstaan vanuit een bepaald engagement.
De laatste jaren krijg ik vaker te horen dat ik straal, dus het kán niet anders dan dat dit vanuit mijn binnenste komt. Volgens de prognoses van mijn geboortehoroscoop wordt mijn tweede levenshelft de beste helft, dus ik kijk vol vertrouwen naar de toekomst!
Vaak hoor ik zeggen: "Nele kan alles.", maar talent alleen is niet voldoende om in deze wereld überhaupt 'succes' te hebben. Toch geloof ik dat ik altijd wel goed terecht zal komen in dit leven (ik heb namelijk een patent op de reisplaneet Jupiter, dus dat komt zeker goed :)).
Ik heb al mooie reizen kunnen maken (waarvan mijn eerste reis werkelijkheid kon worden dankzij een onverwachte, verre erfenis), en ik besef dat dit niet voor iedereen weggelegd is. In dat opzicht voel ik mij zéker bevoorrecht.
Als ik mezelf één advies zou geven, dan zou het dit zijn: "Nele, een (al dan niet berekend) risico nemen is aanbevolen." Ik ben en blijf enthousiast, maar wellicht zal ik in de toekomst nóg meer mijn eigenzinnige pad bewandelen.
...Tegelijkertijd ben ik bezorgd over de toekomst: virussen die weelderig tieren, gletsjers op West-Antarctica die razendsnel smelten,... Veel mensen beseffen de ernst van de situatie (nog) niet. Mijn generatie staat voor enorm grote uitdagingen.
Voor mezelf persoonlijk hoop (en denk) ik dat het leven toch nog meer in petto heeft. Het zou maar eens kunnen dat ik een totale ommekeer maak, alsnog zelf iets onderneem/opstart als 'derde werkpijler' ("ja, dat kan je nog het allerbeste", ...als er eenmaal een beetje tijd voor vrij komt) of een sabbatjaar neem,... Een interessante studie of hobby zou ik enkel ondernemen voor mijn persoonlijke groei. Ik heb vrede genomen met veel zaken, en ik zal enkel nog voor iets of iemand gaan als ik het diep in mijn hart voel.
Hoewel mijn vrije dagen schaars zijn, hoop ik dit jaar eindelijk de volledige Eisleck Trail te lopen (waarover ik al eerder schreef op deze blog). Ik kocht onlangs ook een kaart met daarop alle Grote Routepaden.
Hopelijk zal ik in de toekomst nog enkele fijne, grote reizen mogen maken die mijn kijk op de wereld blijvend verbreden en verrijken. Ik blijf volop dromen!
Happy 2022 to you all !!!
ps: Onze gids Ruben heeft zijn eigen reisbureau opgericht met de zéér toepasselijke naam Sisutrek. Deze reis kan je dus vanaf heden ook bij hem boeken. U vindt alle informatie op de website: https://sisutrek.com/
Ik teken alvast present voor de eerstvolgende zomerreis! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten