Er zitten zware wolken in de koffie.
Ik klampte mij te lang vast
aan de sombere dagen van december
nostalgie kreeg er een plaats
-ik neem nog een slok-
twee klontjes zo zoet
waren we voor elkaar
suiker met traanvocht
Weet je nog we hadden een huisje
van peperkoek zelfs
de ramen waren van marsepein
en toen we eindelijk klaar waren
om het in te richten sloeg
het noodlot toe
"Strooi broodkruimels!" zei ik nog
maar je luisterde niet en
zonder spoor liep alles dood.
De koffie die dikt aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten