Plechtig bladvullend
pen ik de nieuwe lente neer
mijn prille voorjaarsoogst
een "toevallige" voorbijganger
vertoont zich pardoes
in mijn paskader
en ik breek uit-
even later scheert hij weer rakelings
langsheen de randen van mijn blad
-de ene hoek in andere weer uit-
maar vangen kan ik hem niet
daar is hij te vluchtig voor
(hoewel hij wel perfect in mijn plaatje zou passen)
Zwartbikkend
keur ik mijn impressie
wetend dat boomstammen zich vroeg
óf laat zullen laten vellen
vol trots.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten