nele van de velde: Een dosis SISU op de Karhunkierros Trail

Enkele jaren geleden trok ik in de kerstvakantie naar Winter Wonderland met reisorganisatie Sawadee Reizen* (*zie elders op deze blog voor een uitgebreid verslag). Onze reisleider destijds, Ruben Claus, is kort daarna zijn eigen reisbureau Sisutrek* opgestart (= *Sisu is een Fins begrip en vertaald betekent het "...veer- en wilskracht, actie ondernemen wanneer het resultaat twijfelachtig is"). Ik besloot om mee te gaan met één van hun zomerreizen, omdat ik het hoge noorden in Finland graag eens van een andere kant wilde zien. Het was wachten tot het allerlaatste moment op groen licht maar uiteindelijk was de reis, boven alle verwachtingen, zelfs nog volzet geraakt.

Bovendien had ikzelf (amper twee dagen voor vertrek) op één of andere manier een verkeerde beweging gemaakt met mijn voet, waardoor ik de volgende ochtend niet meer kon stappen. Ik kon pas terecht bij een dokter van wacht tegen middernacht, na een aantal telefoontjes gepleegd te hebben. Ik kreeg medicatie voorgeschreven, en na een korte nacht was het fingers crossed en hopen dat het zou overgaan... wat gelukkig voor mij ook gebeurde. Bij aanvang van de wandeltocht was ik weer helemaal topfit, maar ik heb natuurlijk wel een enorm risico genomen.

Met acht mensen (allemaal ongeveer van mijn leeftijd) begonnen we aan de 82 km lange wandeltocht Karhunkierros Trail, oftewel het grote berenpad. Dit wandelpad bevindt zich midden in Oulanka Nationaal Park, en strekt zich uit naar het noorden om precies uit te komen op de poolcirkel. Het pad is geheel bewegwijzerd. Voor mij was deze wildernistocht een primeur, omdat ik voor de eerste keer in mijn leven zou kamperen en in een tent slapen. Ik kon meteen mijn groene trekrugzak, slaapmatje en slaapzak uittesten. Achteraf bekeken had ik goed materiaal, want ik heb het geen enkele keer koud gehad s' nachts. Finland is nog een van de weinige landen waar je zorgeloos kan en mag kamperen. Dat deden we op diverse plekken. Soms op een open plek, soms midden in het bos en een enkele keer vlak naast een rivier.

Wij ondernamen deze tocht tijdens de voorlaatste week van augustus. Officieel bestaat er dan al kans om het noorderlicht te spotten, al zijn de kansen in deze periode nog heel gering.
We werden opgehaald door Ruben op de luchthaven van Kuusamo. Tijdens de vorige reis verbleef ik in een blokhut in Hossa Nationaal Park, dat iets zuidelijker gelegen is.
De eerste nacht mochten we nog in een accommodatie doorbrengen. Daar kregen we ook meteen ons eten mee voor heel de week. We moesten immers alles meenemen in onze rugzak. Enkele zaken, zoals bijvoorbeeld een leesboek, mochten we wel ter plekke achterlaten. Wij hadden geluk, want een ganse week zou het mooi weer worden met draaglijke temperaturen rond de 20° celcius. Onze regenjas (die ik niet mee had) hadden we slechts één dag, zei het heel kort, nodig.

De wandeltocht is, qua hoogteverschillen, nergens echt moeilijk. De eerste wandeldag ervaarde ik als de meest intensieve, en verder viel het bijzonder goed mee. De ondergrond was divers: de ene keer gingen we over langgerekte smalle houten bruggetjes over de meren, dan weer over hangbruggen maar meestal over grote boomwortels- en stronken. Dit laatste ervaarde ik als lastig, omdat ik met regelmaat mijn tenen heb gestoten. Hierdoor heb ik uiteindelijk twee blauwe teennagels opgelopen (als gevolg van de vele inwendige bloeduitstortingen), maar gelukkig geen blaren of bleinen. Een medereiziger had helaas geen goed schoeisel aan en liep de ene na de andere blaar op. Maar hij verbeet de helse pijn en zette gestaag verder. Sterk! Gelukkig was er Ruben om alle ongemakken op te lossen. Omdat ik zelf geen tent heb, kon ik die lenen van Ruben. Ik deelde deze met een reis (en zelfs naam) genote.

Al van bij de start werd het tempo meteen stevig ingezet. Ik kon zeker volgen, maar was absoluut geen koploper. Wel integendeel. Vaak liep ik de achterhoede, maar dit vormde op zich geen probleem. Ik ben ook een persoon die graag observeert en regelmatig al eens een foto maakt onderweg. Gek genoeg is dat niet zo goed gelukt gedurende deze reis. Het wandelniveau lag een flink pak hoger dan tijdens mijn vorige groepsreis en dat was even aanpassen. Er waren dan ook een paar mensen bij die duidelijk geoefende wandelaars zijn.

Ons schema bestond uit drie wandeldagen, afgewisseld met twee kanotochten op de rivier Oulankajoki en werd vervolgens afgesloten met een laatste wandeldag. Een ideaal, evenwichtig scenario. Regelmatig kampeerden we op een echte camping, met alle nodige faciliteiten voorhanden. Af en toe was er ook een sauna aanwezig. Een enorme meerwaarde na een lange wandeldag. De wandelroute loopt bijna constant in de bossen dus af en toe zagen we rendieren passeren, maar helaas geen beren of elanden. Wel namen we regelmatig een pauze of een stop, zodat onze reisleider Ruben meer informatie kon vertellen over de streek.

Wat mij het meeste zal bijblijven zijn, enerzijds, de vele aanwezige meren. Na een wandeldag was het vrijwel altijd mogelijk om nog een duik te nemen in het nabij gebleven meer. Een bijzondere (en tegelijk verfrissende) ervaring! Je voelt dan de echte vrijheid, midden in de natuur. Een geweldige sensatie voor het lichaam als je het eerst combineert met een sauna want het water van zo'n meer voelt, zelfs in de zomer, ijskoud aan.
Anderzijds was er mijn eerste ervaring met het kanovaren. In het begin was het even wennen, want zelfs de basisslag kreeg ik met moeite onder de knie. Gelukkig zat ik vooraan in de boot, want anders zouden we zonder enig probleem Rusland binnen varen vrees ik! De mooiste ervaring voor mij was de kanotocht, s' ochtends vroeg. Er hangt dan een mysterieuze dauw over het meer en de natuur is doordrenkt in stilte. Je zintuigen staan plots op scherp, en je komt volop in een ontspannen modus terecht.

Het kampeerleven op zich viel reuze mee. Ik heb genoten van de vele momenten aan het kampvuur. Een gezellige plek waar vele verhalen werden verteld. Het is even wennen om op een harde ondergrond te slapen, maar dat word je snel gewoon. Ik had enkel veel last van de muggen, want binnen de kortste keren stond mijn lichaam vol beten. Dit verbaasde me ten zeerste, omdat ik er in het dagelijks leven normaal gezien geen last van heb. Het is natuurlijk een hele organisatie om alle materiaal op- en af te breken, maar er werd steeds voldoende tijd voorzien.
Zelfs de diepvriesmaaltijden waren verrassend goed. Ik wist niet eens dat er zoveel keuze was. Een enkele keer, gedurende onze tweedaagse kanotocht, kregen we gezelschap van Tomasz. Hij is kok en wildernisgids, en een goede vriend van Ruben. Ik kende hem reeds van mijn vorige winterreis via Sawadee, waar hij toen ook reisleider was. Zelf organiseert hij daarnaast ook eigen workshops via zijn organisatie Wild Out. Hij kookte voor ons enkele lekkere maaltijden, en het was fijn om eens uitgebreid te kunnen brunchen.

De laatste dag namen we ook een kijkje bij de fameuze Oulanka kloof. We sloten de reis naar traditie af in een gezellige blokhut, en kregen nog een laatste typische Finse maaltijd voorgeschoteld door de vriendelijke uitbaters. Deze maaltijd ging door in een kota* (= *een traditionele Finse houtkachel). We kregen ook nog een cadeautje mee van Sisutrek.

Na afloop van de reis nam ik solo nog een tussenstop van enkele dagen in Helsinki, de hoofdstad van Finland. Dit ervaarde ik als een grote meerwaarde. Ik logeerde er in een prachtig en smaakvol hotel (in feite een gerenoveerde gevangenis) Hotel Katajanokka. Ik heb nooit eerder in mijn leven zo'n uitgebreid ontbijt gezien, en slapen in een 'echt' bed deed ook wel eens deugd na een week kamperen!
Helsinki is prachtig gelegen aan de haven. Het is een statige, veilige, nette en gemoedelijke stad met hoge gebouwen. Ik bezocht er ook, als kunstliefhebber, het Museum voor Actuele Kunst. Ik kreeg immers een korting met mijn internationale lerarenkaart. Het museum was een echte verrassing, en ik maakte er kennis met enkele bekende hedendaagse Scandinavische kunstenaars. Er is ook een mooie shop aanwezig. Verder bezocht ik ook een grootwarenhuis, enkele toeristische trekpleisters en liep door de vele straten als een echte toerist. Alles ademt er een chique uitstraling. En dat alles onder een stralende zon. Het was ook bijzonder om mensen in een ligstoel te zien. Zulke situaties zie je meestal enkel in Spanje.

Ik blik met heel veel voldoening terug op deze ervaring, en Helsinki was de perfecte afsluiter.

Meer informatie? https://www.sisutrek.com en http://www.karhunkierros.fi en https://homekatajanokka.com-hotel.website/nl/ en https://wildout.fi en https://kiasma.fi/en/